Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐπειδὴ δὲ τὸ τοῦ Δευκαλίωνοσ διεξεληλύθαμεν γένοσ, ἐχομένωσ λέγωμεν τὸ Ἰνάχειον.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 2, chapter 1 1:1)
ἐπεὶ δὲ τὸ Ἰνάχειον διερχόμενοι γένοσ τοὺσ ἀπὸ Βήλου μέχρι τῶν Ἡρακλειδῶν δεδηλώκαμεν, ἐχομένωσ λέγωμεν καὶ τὰ περὶ Ἀγήνοροσ.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 1 1:1)
ἵνα δὲ εἰδῇσ ὅτι συγγένειαν ἔχει τὰ τῆσ περιβολῆσ θεωρήματα, εἴπομεν ἐν τοῖσ ἐπάνω ὅτι περιβολή ἐστι τὰ ἐν γένει προλαβόντα κατ’ εἶδοσ ἐπάγειν, ἀλλὰ καὶ νῦν λέγωμεν ὅτι περιβολή ἐστι τὸ μὴ μόνον τὰ ἀκόλουθα ἐξετάζειν, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐναντία τῶν ἀκολούθων·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ περιβολῆσ. 6:4)
ἔστιν οὖν πάντων δὴ τῶν ὄντων Ζεὺσ αἴτιόσ τε καὶ δημιουργὸσ, καὶ διὰ τοῦτον ἅπαντα γίγνεται ὅσα τε οὐράνια καὶ ὅσα ἐπίγεια, ὥσπερ καὶ τὸ ὄνομα αὐτὸ παραδηλοῖ, οὐ πόρρω τῆσ αἰτίασ λεγόμενον, ἐπειδὰν λέγωμεν Δία.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Δία 6:12)
καὶ δὴ λέγωμεν ἀπ’ ἀρχῆσ ἀρξάμενοι, κοινὰ μὲν οἶδ’ ὅτι καὶ βοώμενα, πῶσ γὰρ οὔ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λαλιὰ εἰσ Ἀσκληπιόν 2:3)
καὶ δὴ θεοὶ μὲν κεκλήσθων αὖθισ, τὰ δὲ ἔργα τοῦ θεοῦ λέγωμεν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 5:8)
ταῦτα δ’ ἐστὶν οὐκ ἂν διὰ πάντων ἕκαστα λέγωμεν, ἀλλ’ ἂν μηδὲν εἶδοσ εὐφημίασ παραλείπωμεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 69:4)
λόγοσ δὲ ἥκει λόγῳ συνεχὴσ καὶ λέγωμεν πάλιν ὡσ μετὰ τῶν ἄλλων ὁ σωτὴρ Ἀσκληπιὸσ καὶ τοῦτ’ ἐπέταξεν ἡμῖν, διατρίβειν ἐν ᾄσμασι καὶ μέλεσι, καὶ δὴ καὶ παίζειν τε καὶ τρέφειν παῖδασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 10:1)
καὶ ἐὰν δὴ λέγωμεν Σίβυλλάν τε καὶ ἄλλουσ ὅσοι δὴ μαντικῇ χρώμενοι ἐνθέῳ πολλὰ δὴ πολλοῖσ προλέγοντεσ εἰσ τὸ μέλλον ὤρθωσαν, μηκύνοιμεν ἂν δῆλα παντὶ λέγοντεσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 13:2)
ὅταν γὰρ ἡμεῖσ μὲν καὶ ἡμῖν αὐτοῖσ ταὐτὰ λέγωμεν κἀκείνῳ, ἐκεῖνοσ δὲ μήθ’ αὑτῷ μήθ’ ἡμῖν, οὐκ ἀντιλέγει μᾶλλον ἢ μαρτυρεῖ κατ’ αὐτὸ τοῦτο τὸ μὴ τἀληθῆ λέγειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 16:4)
μὴ δὴ τοῦτο λέγωμεν ὡσ οὐκ ἐξῆγεν, ἀλλ’ εἰ προσῆκον ἐξάγειν καὶ μάχεσθαι παρεώρα, τοῦτο σκοπῶμεν, ἐπεὶ καὶ Λακεδαιμονίουσ ἀκούομεν δή που προσκειμένων αὐτοῖσ ποτὲ Θηβαίων καὶ κελευόντων ἐξιέναι καὶ μάχεσθαι ἢ χείρουσ ὁμολογεῖν εἶναι σφῶν, ἀποκρίνασθαι περὶ μὲν τοῦ πότεροι βελτίουσ τὰσ πράξεισ κρίνειν τὰσ ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων ἑκατέροισ πεπραγμένασ, μαχεῖσθαι δὲ οὐκ ἐν τῷ τῶν πολεμίων καιρῷ οὐδ’ ὅτ’ ἐκεῖνοι κελεύουσιν, ἀλλ’ ἡνίκ’ ἂν αὐτοῖσ δοκῇ, καὶ οὐ χρήσεσθαι περὶ τούτου συμβούλοισ Θηβαίοισ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 25:8)
ἀλλὰ ταῦτ’ ἐστὶ Σωκράτουσ νέου καὶ καλοῦ γεγονότοσ, εἶθ’ ὁ μὲν γράψασ οὐ γέγραφε λοιπὸν οὖν αὐτῷ καὶ τοὔνομα ἐξαρνουμένῳ πείθειν οὐχ ἡμᾶσ γε, ἐὰν σωφρονῶμεν, ἀλλ’ εἰσόμεθα αὐτοῦ τὰσ παιδιὰσ ‐ εἰρήσθω γὰρ ὃ κἂν αὐτὸσ εἶπε περὶ αὑτοῦ ‐ οἱᾶ κἀν τούτοισ ἀμέλει τοῖσ λόγοισ, ἵνα μὴ τὰ πόρρω λέγωμεν, ἢ περὶ γυμναστικῆσ καὶ ἰατρικῆσ ἔνεστι θέσισ, ὡσ ῥᾳδίωσ καὶ ἁπλῶσ ἔχουσα, τῷ παντὶ βελτίω γυμναστικὴν ἰατρικῆσ εἶναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 173:10)
ὃ δὲ τῶν ἐσχάτων ἐστὶ κρυμῶν καὶ χειμώνων καὶ τῆσ παρ’ ἡμῖν ὡρ́ασ, ἡνίκ’ ἂν ᾖ χειμεριωτάτη, τοῦθ’ οὕτωσ ἄφθονον εἶναι τοῖσ ἐκεῖ τιθέντεσ οὐκ αἰσχυνούμεθα, ἐὰν μὲν αὐτοὶ λέγωμεν τὸν λόγον, ὡσ ἀναιδῆ ψευδόμενοι, ἐὰν δ’ ἑτέροισ λέγουσι πιστεύωμεν, ὡσ ῥᾳδίωσ ἐξαπατώμενοι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 5:10)
πεπροοιμιασμένων δὲ καὶ τούτων, λέγωμεν ἀρξάμενοι πρῶτον ἀπὸ τῶν πρώτων, ὥσπερ εἴρηται, οὐ σαφῶσ λεγομένων, ζητοῦντεσ ἐπὶ τὸ σαφῶσ εὑρεῖν τί ἐστιν ἡ εὐδαιμονία.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 76:1)
ἁπλῶσ μὲν οὖν διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον, ἀκριβέστερον δ’, ὅταν περὶ τῶν ἕξεων λέγωμεν τῶν ἀντικειμένων.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 66:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION