Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὁ δὲ κατὰ τῶν μεγίστων ἀνδρῶν τε καὶ πόλεων ἄκροσ ὀργὴν γενόμενοσ εὐσταθῶσ τὸ μειράκιον ἤνεγκε καὶ τοσοῦτον ἐσιὼν ἐσ τὴν οἰκίαν, εἴτε ἀπὸ ξυνέσεωσ εἴτε καὶ τύχῃ καταμαντευόμενοσ τῶν ἐσομένων, ἀπεκρίνατο, ὅτι κωλύσει τὸ μειράκιον τόδε ἕτερον ἄνδρα ἀρχὴν τοιάνδε ἔχοντα ἀποθέσθαι.
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 12 2:4)
εἶτα Λακεδαιμονίουσ μὲν οὐδὲν κωλύσει δι’ ὅτου ποτ’ ἂν οἰώνται τρόπου πλέον ἕξειν, τούτῳ χρῆσθαι, ἡμεῖσ δ’ εἴ τινασ τῶν ὑπαρχόντων ἰσχυροὺσ ἡ τύχη πεποίηκε, τούτουσ ἐγκαταλείψομεν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ δ# ὑπὲρ Θηβαίων δεύτερος 4:12)
εἰ δὲ δὴ καὶ ὅλωσ βοηθείασ ἕνεκα τῷ δικαίῳ τὴν ῥητορικὴν δείκνυμεν εὑρεθεῖσαν καὶ τὴν αὐτὴν καθαρῶσ τάξιν ἔχουσαν τοῖσ νόμοισ, οὐ μόνον, ὡσ ἐοίκεν, ὁ ῥήτωρ οὐ τὸ μὲν ἀδικεῖσθαι φεύξεται, τὸ δ’ ἀδικεῖν βεβαιώσει, ἀλλ’ οὐδὲν οὕτωσ ὡσ τὸ ἀδικεῖν κωλύσει.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 61:11)
τί δ’ ἄλλο γ’ ἢν ταυτὶ ποιῇσ, οὐδέν σε κωλύσει σεαυτὸν ἐμβαλεῖν ἐσ τὸ βάραθρον μετὰ Σωκράτουσ καὶ τὸν λόγον τὸν ἥττω.
(아리스토파네스, Clouds, Agon, antipnigos1)
ἔπειτα ἐφιέναι ἐσ ἀγῶνα οὐδὲν κωλύσει.
(아리아노스, Cynegeticus, chapter 28 3:2)
ἂν δ’ ἐκεῖνα Φίλιπποσ λάβῃ, τίσ αὐτὸν κωλύσει δεῦρο βαδίζειν;
(데모스테네스, Speeches, Ὀλυνθιακὸσ Α 32:3)
οὐ γὰρ ἵν’ ἐξαριθμήσωμαι τοὺσ βεβιασμένουσ καὶ τοὺσ ἠδικημένουσ ὑπὸ Φιλίππου, ταῦτα διεξῆλθον, ἀλλ’ ἵνα τοῦθ’ ὑμῖν δείξω, ὅτι οὐ στήσεται πάντασ ἀνθρώπουσ ἀδικῶν, τὰ δ’ ὑφ’ αὑτῷ ποιούμενοσ Φίλιπποσ, εἰ μή τισ αὐτὸν κωλύσει.
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Δ 12:2)
ἀλλὰ μὴν ὅτι γ’ οὐ στήσεται, δῆλον, εἰ μή τισ κωλύσει.
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Α 53:2)
οὐκοῦν ἡμῶν μὲν μὴ δυναμένων ἐνθένδ’ ἀναπλεῦσαι, ἐκεῖ δὲ μηδεμιᾶσ ὑπαρχούσησ ἑτοίμου βοηθείασ, οὐδὲν αὐτοὺσ ἀπολωλέναι κωλύσει.
(데모스테네스, Speeches, Περὶ τῶν ἐν Χερρονήσῳ 18:2)
ἢ τοῦτο μὲν μὴ ποιεῖν, δεινὸν γὰρ ὡσ ἀληθῶσ, ἃ δ’ ἑώρα συμβησόμενα, εἰ μηδεὶσ κωλύσει, καὶ προῃσθάνεθ’, ὡσ ἐοίκεν, ἐκ πολλοῦ, ταῦτα περιιδεῖν γιγνόμενα;
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 87:2)
καὶ τί κωλύσει ἅπαντασ εἶναι πονηρούσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, εἰ διὰ ταῦτα πλέον ἕξουσιν;
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 190:4)
εἰ μέντοι ἐξέσται τοῖσ ναυκλήροισ, συγγραφὴν γραψαμένοισ ἐφ’ ᾧ τε καταπλεῖν εἰσ Ἀθήνασ, ἔπειτα κατάγειν τὴν ναῦν εἰσ ἕτερα ἐμπόρια, φάσκοντασ ῥαγῆναι καὶ τοιαύτασ προφάσεισ ποριζομένουσ οἱαίσπερ καὶ Διονυσόδωροσ οὑτοσὶ χρῆται, καὶ τοὺσ τόκουσ μερίζειν πρὸσ τὸν πλοῦν ὃν ἂν φήσωσιν πεπλευκέναι, καὶ μὴ πρὸσ τὴν συγγραφήν, οὐδὲν κωλύσει ἅπαντα τὰ συμβόλαια διαλύεσθαι.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Διονυσοδώρου Βλάβης 66:1)
συντόμωσ δ’ εἰπεῖν οὐδὲ νῦν οὐδὲν κωλύσει περὶ αὐτῆσ.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἐρωτικός 48:2)
ἐγὼ δὲ ἂν Δαρεῖον ἕλω καὶ ἔτι τὸν Ἰνδῶν βασιλέα, οὐδέν με κωλύσει τῶν πώποτε βασιλέων μέγιστον εἶναι.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ δ. 60:3)
τοὺσ μὲν οὖν τοιούτουσ οὐδὲν κωλύσει καὶ μαινομένουσ δοκεῖν, ἡμεῖσ δὲ οἰόμεθα, ἐὰν ἐπιγραφῶμέν που πρῶτοι, τὸ πρωτεῖον ἕξειν;
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟΣ ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΣ ΠΕΡΙ ΟΜΟΝΟΙΑΣ ΤΗΣ 53:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION