Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οὕτω τοίνυν καὶ ὅταν οἱ ῥήτορεσ ἐναντία ἀλλήλοισ, ὡσ ἄν τισ φαίη, λέγωσιν, οὐ κωλύεται τὸ ἐξ ἀρχῆσ κεφάλαιον τῆσ ῥητορικῆσ, ἀλλὰ τὸ συμβαῖνον τῷ λόγῳ χρὴ σκοπεῖν μεμνημένουσ ὧν ἕνεχ’ εὑρέθη.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 76:10)
τὸ γὰρ κωλύει ῥῆμα ἐνεργητικὸν ὑπάρχον ἀντὶ τοῦ κωλύεται παθητικοῦ ὄντοσ παρείληπται·
(디오니시오스, De Thucydidis idiomatibus (epistula ad Ammaeum), chapter 7 1:2)
οὔτε γὰρ ἐκεῖνο κωλύεται ταῖσ σπονδαῖσ οὔτε τόδε.
(디오니시오스, De Thucydidis idiomatibus (epistula ad Ammaeum), chapter 7 1:4)
καὶ μέχρι μὲν ἂν μὴ παρακολουθῇ τούτῳ, ὅτι ἐν μάχῃ ἐστίν, οὐδὲν κωλύεται τὰ μαχόμενα ποιεῖν·
(에픽테토스, Works, book 2, Τί τὸ ἴδιον τοῦ ἁμαρτήματοσ. 3:2)
τοῦτο οὐδεὶσ κωλῦσαι δύναται, ἐκεῖνο κωλύεται.
(에픽테토스, Works, book 3, Πῶσ φέρειν δεῖ τὰσ νόσουσ. 20:2)
Ἡρώδησ δὲ παρὰ Φάβιον ἐπορεύετο ἐν Δαμασκῷ στρατηγοῦντα, καὶ βουλόμενοσ προσδραμεῖν πρὸσ τὸν ἀδελφὸν ὑπὸ νόσου κωλύεται, ἑώσ οὗ Φασάηλοσ δι’ αὐτοῦ κρείττων Ἔλικοσ γενόμενοσ κατακλείει μὲν αὐτὸν εἰσ πύργον, εἶτα δὲ ὑπόσπονδον ἀφίησιν, τόν τε Ὑρκανὸν ἐμέμφετο πολλὰ μὲν εὖ παθόντα ὑπ’ αὐτῶν συμπράττοντα δὲ τοῖσ ἐχθροῖσ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 14 377:1)
καὶ ὁ μὲν Πινδάρου Καινεὺσ βαλλόμενοσ οὐ τιτρώσκεται, ὁ δὲ τῶν Στωικῶν σοφὸσ ἐγκλειόμενοσ οὐ κωλύεται καὶ κατακρημνιζόμενοσ οὐκ ἀναγκάζεται καὶ στρεβλούμενοσ οὐ βασανίζεται καὶ πηρούμενοσ οὐ βλάπτεται καὶ πίπτων ἐν τῷ παλαίειν ἀήττητόσ ἐστι καὶ περιτειχιζόμενοσ ἀπολιόρκητοσ καὶ πωλούμενοσ;
(플루타르코스, Compendium Argumenti Stoicos absurdiora poetis dicere, section 1 2:1)
καθόλου δ’ ἐπεὶ τῶν ἀβουλήτων τὰ μὲν φύσει τὸ λυποῦν καὶ βαρῦνον ἐπιφέρει, τὰ δὲ πλεῖστα δόξῃ δυσχεραίνειν ἐθιζόμεθα καὶ μανθάνομεν, οὐκ ἄχρηστόν ἐστι πρὸσ ταῦτα μὲν ἔχειν ἀεὶ τὸ τοῦ Μενάνδρου πρόχειρον οὐδὲν πέπονθασ δεινὸν ἂν μὴ προσποιῇ τί γὰρ πρὸσ σέ ἐστι, φησίν, ἂν μήτε σαρκὸσ ἅπτηται μήτε ψυχῆσ, οἱο͂́ν ἐστι δυσγένεια πατρὸσ ἢ μοιχεία γυναικὸσ ἢ στεφάνου τινὸσ ἢ προεδρίασ ἀφαίρεσισ, ὧν οὐ κωλύεται παρόντων ἄνθρωποσ καὶ τὸ σῶμα βέλτιστα διακείμενον ἔχειν καὶ τὴν ψυχήν;
(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 171)
τί γὰρ πρὸσ σέ ἐστι, φησίν, ἂν μήτε σαρκὸσ ἅπτηται μήτε ψυχῆσ, οἱο͂́ν ἐστι δυσγένεια πατρὸσ ἢ μοιχεία γυναικὸσ ἢ στεφάνου τινὸσ ἢ προεδρίασ ἀφαίρεσισ, ὧν οὐ κωλύεται καὶ μὴ παρόντων ἄνθρωποσ καὶ τὸ σῶμα βέλτιστα διακείμενον ἔχειν καὶ τὴν ψυχήν;
(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 17 2:1)
τοιγάρτοι μνήμησ οὐκ ἤμβροτεν, οὐδὲ μελαίνησ νυκτὸσ ὑπὸ σκιερῇ κωλύεται πτέρυγι·
(작자 미상, Greek Anthology, Volume II, book 7, chapter 7132)

SEARCH

MENU NAVIGATION