Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὦ γέρον, ὅστε φυτὰ σκάπτεισ ἐπικαμπύλοσ ὤμουσ, ἦ πολυοινήσεισ, εὖτ’ ἂν τάδε πάντα φέρῃσι, [εἴ κε πίθῃ, μάλα περ μεμνημένοσ ἐν φρεσὶ σῇσι] καί τε ἰδὼν μὴ ἰδὼν εἶναι καὶ κωφὸσ ἀκούσασ, καὶ σιγᾶν ὅτε μή τι καταβλάπτῃ τὸ σὸν αὐτοῦ.
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἑρμῆν 10:1)
οὕτωσ τυφλὸσ ταῖσ ἀληθείαισ καὶ κωφὸσ εἶ;
(에픽테토스, Works, book 2, Περὶ τῆσ τοῦ λέγειν δυνάμεωσ. 22:3)
εἰ δ’ οὕτωσ κωφὸσ εἶ καὶ τυφλόσ, ἵνα μηδὲ τὸν Ἥφαιστον ὑπολαμβάνῃσ καλὸν χαλκέα, ἂν μὴ τὸ πιλίον ἴδῃσ περὶ τὴν κεφαλὴν περικείμενον, τί κακὸν ὑφ’ οὕτωσ ἠλιθίου κριτοῦ ἀγνοεῖσθαι;
(에픽테토스, Works, book 4, Πρὸσ τοὺσ ταχέωσ ἐπὶ τὸ σχῆμα τῶν φιλοσόφων ἐπιπηδῶντασ. 21:1)
ἦσαν δὲ τῷ Κροίσῳ δύο παῖδεσ, τῶν οὕτεροσ μὲν διέφθαρτο, ἦν γὰρ δὴ κωφόσ, ὁ δὲ ἕτεροσ τῶν ἡλίκων μακρῷ τὰ πάντα πρῶτοσ·
(헤로도토스, The Histories, book 1, chapter 34 3:1)
Ζητῶν δὲ ἀεὶ πρὸσ ἐμαυτὸν οὔπω καὶ τήμερον εὑρεῖν δεδύνημαι τίνοσ ἕνεκα τὴν σπουδὴν ταύτην ἐσπούδακασ περὶ τὴν ὠνὴν τῶν βιβλίων ὠφελείασ μὲν γὰρ ἢ χρείασ τῆσ ἀπ’ αὐτῶν οὐδ’ ἂν οἰηθείη τισ τῶν καὶ ἐπ’ ἐλάχιστόν σε εἰδότων, οὐ μᾶλλον ἢ φαλακρὸσ ἄν τισ πρίαιτο κτένασ ἢ κάτοπτρον ὁ τυφλὸσ ἢ ὁ κωφὸσ αὐλητὴν ἢ παλλακὴν ὁ εὐνοῦχοσ ἢ ὁ ἠπειρώτησ κώπην ἢ ὁ κυβερνήτησ ἄροτρον.
(루키아노스, Adversus indoctum et libros multos ementem, (no name) 19:2)
ὅτι μὲν γὰρ ἀεὶ καὶ σὺ ἀκούεισ ἐν ταῖσ τῶν φιλοσόφων διατριβαῖσ, οἶδα,^ εἰ μὴ καὶ κωφόσ τισ εἶ,^ ὡσ βοώντων αὐτῶν μὴ ἐπαϊείν.
(루키아노스, Deorum concilium, (no name) 13:6)
λυπεῖ δὲ τὸν μὲν Λυδὸν υἱὸσ κωφὸσ ὤν, τὸν Πέρσην δὲ Κλέαρχοσ Κύρῳ ξενολογῶν, ἄλλον δὲ Δίων πρὸσ οὖσ τισι τῶν Συρακουσίων κοινολογούμενοσ, καὶ ἄλλον Παρμενίων ἐπαινούμενοσ καὶ Περδίκκαν Πτολεμαῖοσ καὶ Πτολεμαῖον Σέλευκοσ·
(루키아노스, Gallus, (no name) 25:8)
οὐκοῦν καὶ τὸ τυφλὸσ ἅμα καὶ κωφὸσ εἶναι λέγεισ;
(루키아노스, Vitarum auctio, (no name) 26:27)
καὶ ἐκβληθέντοσ τοῦ δαιμονίου ἐλάλησεν ὁ κωφόσ.
(ΚΑΤΑ ΜΑΘΘΑΙΟΝ, chapter 1 348:1)
καὶ αὐτὸσ ἦν διανεύων αὐτοῖσ, καὶ διέμενεν κωφόσ.
(ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ, chapter 1 24:2)
ἐγένετο δὲ τοῦ δαιμονίου ἐξελθόντοσ ἐλάλησεν ὁ κωφόσ.
(ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ, chapter 3 521:2)
κωφὸσ ἀνήρ τισ, ὃσ Ἡρακλεῖ στόμα μὴ παραβάλλει, μηδὲ Διρκαίων ὑδάτων ἀὲ μέμναται, τά νιν θρέψαντο καὶ Ἰφικλέα·
(핀다르, Odes, pythian odes, pythian 9 ΤΕΛΕΣΙΚΡΑΤΕΙ ΚΥΡΗΝΑΙῼ ΟΠΛΙΤΟΔΡΟΜῼ 25:2)
οὐκοῦν αὖ τοῦτό γε πᾶσ ποιεῖν δυνατὸσ θᾶττον ἢ σχολαίτερον, τὸ ἐνδείξασθαι τί δοκεῖ περὶ ἑκάστου αὐτῷ, ὁ μὴ ἐνεὸσ ἢ κωφὸσ ἀπ’ ἀρχῆσ·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 390:5)
οἶδα, ὠγαθὲ Καλλίκλεισ, εἰ μὴ κωφόσ γ’ εἰμί, καὶ σοῦ ἀκούων καὶ Πώλου ἄρτι πολλάκισ καὶ τῶν ἄλλων ὀλίγου πάντων τῶν ἐν τῇ πόλει·
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 391:1)
ὁ δ’ αὖ σκολιόσ, πολύσ, εἰκῇ συμπεφορημένοσ, κρατεραύχην, βραχυτράχηλοσ, σιμοπρόσωποσ, μελάγχρωσ, γλαυκόμματοσ, ὕφαιμοσ, ὕβρεωσ καὶ ἀλαζονείασ ἑταῖροσ, περὶ ὦτα λάσιοσ, κωφόσ, μάστιγι μετὰ κέντρων μόγισ ὑπείκων.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 185:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION