Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

Καὶ στάσεωσ ἐν τῇ κυρίᾳ γενομένησ, ὅσοι μὲν ἐκώλυον τῶν δημάρχων τοὺσ νόμουσ, ὑβριζόμενοι πρὸσ τοῦ Ἀπουληίου κατεπήδων ἀπὸ τοῦ βήματοσ, ὁ δὲ πολιτικὸσ ὄχλοσ ἐβόα ὡσ γενομένησ ἐν ἐκκλησίᾳ βροντῆσ, ὅθεν οὐ θέμισ ἐστὶ Ῥωμαίοισ οὐδὲν ἔτι κυροῦν.
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 4 4:1)
ὡσ δὲ ἅλισ ἔσχε τῆσ ὄψεωσ καὶ οὐδ’ ἐν τῷ δήμῳ τι γεγένητο θερμότερον, τοὺσ μὲν οὖν ἄνδρασ ἔγνω περισῴζειν ὑπὸ ἀνάγκησ, ἐπικρύπτων τὴν ἀνάγκην καὶ ὡσ ἐν βαρυτάτῃ χάριτι περισῴζων, τὰ δὲ τῷ Καίσαρι πεπραγμένα κυροῦν συμβόλῳ καὶ τὰ βεβουλευμένα συντελεῖν.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 18 7:7)
γνώμην δὲ ἐσφέρω τὰ μὲν πεπραγμένα καὶ βεβουλευμένα τῷ Καίσαρι πάντα κυροῦν, τοὺσ δὲ ἁμαρτόντασ ἐπαινεῖν μὲν οὐδενὶ τρόπῳ οὑ̓ γὰρ ὅσιον οὐδὲ δίκαιον, οὐδὲ σύμφωνον ἔτι τῷ κυροῦν τὰ Καίσαρι πεπραγμένἀ, περισῴζειν δὲ ἐξ ἐλέου μόνον, εἰ ἐθέλοιτε, διὰ τοὺσ οἰκείουσ αὐτῶν καὶ φίλουσ, εἰ δὴ καὶ τόδε αὐτὸ οἵδε λαμβάνειν ὑπὲρ ἐκείνων ὁμολογοῖεν ἐν χάριτοσ μέρει.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 18 9:9)
ᾤοντό τε αὐτὸν τὰ ἐσ ὕβριν ἐκλύειν δεῖν μόνον, τὰ ἄλλα δὲ πάντα κυροῦν, ὅσα τῷ Καίσαρι πέπρακται.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 3 2:5)
καὶ ὁ Σκιπίων ἔπεμπε τοὺσ συμβουλεύσοντασ κυροῦν τὰ συγκείμενα.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 9 2:3)
παρανόμου δ’ ὄντοσ καὶ τῶν ὑπάτων προφερόντων αὐτοῖσ τὸν νόμον, ἐλιπάρουν καὶ ἐνέκειντο, καὶ ἐκεκράγεσαν ἐκ τῶν Τυλλίου καὶ Ῥωμύλου νόμων τὸν δῆμον εἶναι κύριον τῶν ἀρχαιρεσιῶν, καὶ τῶν περὶ αὐτῶν νόμων ἀκυροῦν ἢ κυροῦν ὃν ἐθέλοιεν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 17 1:5)
εἰ γὰρ καὶ κατὰ τἄλλα πάντα συμφέρει τὰ εἰρημένα, ᾗ γ’ ὀμωμοκότασ κατὰ τοὺσ νόμουσ δικάσειν ὑμᾶσ ἀξιοῖ κυροῦν ἃ μηδ’ αὐτὸσ ἔχει δικαίωσ δεῖξαι γεγραμμένα, ἀσύμφορ’ ἂν εἰή, εἴπερ τὸ εὐορκεῖν περὶ πλείστου πᾶσίν ἐστι ποιητέον·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 150:1)
πρὸσ δὲ τούτοισ διεξῄεσαν, ὅτι δημεῦσαι τὰ κοινὰ τῆσ πόλεωσ ἐπιβαλόμενοσ οὔτε τῆσ βουλῆσ ψηφισαμένησ οὔτε τῷ συνυπάτῳ δοκοῦν, βίᾳ κυροῦν ἐμέλλησε τὸν νόμον, ὃσ οὐ καθ’ ἓν τοῦτο μόνον ἦν ἀσύμφορόσ τε καὶ ἄδικοσ, ὅτι προβουλεῦσαι δέον τὸ συνέδριον καὶ εἰ δόξειεν ἐκείνῳ κοινὴν ἁπάντων εἶναι τῶν ἐν τέλει τὴν φιλανθρωπίαν ἑνὸσ ἀνδρὸσ ἐποίει τὴν χάριν·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 78 1:1)
Ἡρώδου δ’ ἐν οἷσ εἶπον ὄντοσ ἀφεώρα τὰ πάντα πράγματα εἰσ Ἀντίπατρον, κἀφ’ οἷσ ὠφελήσειεν κυροῦν οὐκ ἀπήλλακτο ἐξουσίασ ἐπικεχωρηκότοσ τε τοῦ πατρὸσ ἐλπίδι εὐνοίασ καὶ πίστεωσ, καὶ περαιτέρω κτᾶσθαι τὴν ἐπ’ αὐτοῖσ ἐξουσίαν τολμηρὸσ καθιστάμενοσ διὰ τὸ ἄδηλοσ τῷ πατρὶ εἶναι κακουργῶν κἀφ’ οἷσ εἴπειεν πιστότατοσ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 17 41:1)
οἷσ ὁ Πομπήιοσ ἀδοξῶν ἐκάκιζεν αὐτὸσ ἑαυτὸν προέμενοσ τὸν Κικέρωνα καὶ πάλιν ἐκ μεταβολῆσ παντοῖοσ ἐγίνετο πράττων κάθοδον αὐτῷ μετὰ τῶν φίλων, ἐνισταμένου δὲ τοῦ Κλωδίου συνέδοξε τῇ βουλῇ μηδὲν διὰ μέσου πρᾶγμα κυροῦν μηδὲ πράττειν δημόσιον, εἰ μὴ Κικέρωνι κάθοδοσ γένοιτο, τῶν δὲ περὶ Λέντλον ὑπατευόντων καὶ τῆσ στάσεωσ πρόσω βαδιζούσησ, ὥστε τρωθῆναι μὲν ἐν ἀγορᾷ δημάρχουσ, Κόιντον δὲ τὸν Κικέρωνοσ ἀδελφὸν ἐν τοῖσ νεκροῖσ ὡσ τεθνηκότα κείμενον διαλαθεῖν, ὅ τε δῆμοσ ἤρχετο τρέπεσθαι τῇ γνώμῃ, καὶ τῶν δημάρχων Ἄννιοσ Μίλων πρῶτοσ ἐτόλμησε τὸν·
(플루타르코스, Cicero, chapter 33 2:1)
τοῦτ’ ἔστι μὴ κυροῦν, ἀλλ’ ὅλωσ ἀφίστασθαι καὶ διαλύειν τὸν δῆμον, ὡσ ἐκτρέποντα καὶ μεταποιοῦντα τὴν γνώμην παρὰ τὸ βέλτιστον.
(플루타르코스, Lycurgus, chapter 6 4:1)
εἷσ δέ τισ ἀνήρ ἐπιεικὴσ, Μέτων ὄνομα, τῆσ ἡμέρασ ἐκείνησ ἐν ᾗ τὸ δόγμα κυροῦν ἔμελλον ἐνστάσησ καὶ τοῦ δήμου καθεζομένου, λαβὼν στέφανον τῶν ἑώλων καὶ λαμπάδιον, ὥσπερ οἱ μεθύοντεσ, αὐλητρίδοσ ὑφηγουμένησ αὐτῷ πρὸσ τὴν ἐκκλησίαν ἐκώμαζεν.
(플루타르코스, chapter 13 3:1)
ὃ δὴ καὶ πολλοὶ τῶν Ἑλλήνων, ὁμοίωσ δὲ καὶ τῶν βασιλέων, πεπεισμένοι τυγχάνουσι, διὰ τὸ τὰ σφῶν πράγματα σχεδὸν πάντα τὴν σύγκλητον κυροῦν.
(폴리비오스, Histories, book 6, chapter 13 9:1)
ἀλλ’ εἰ σταθμοῖσι τοῖσδε μὴ ’κύρουν ἐγὼ πάλαι φυλάσσων, ἦν ἂν ὑμὶν ἐν δόμοισ τὰ δρώμεν’ ὑμῶν πρόσθεν ἢ τὰ σώματα·
(소포클레스, episode 1:4)
Αἱ̓ δὲ σκολιὰν ὁ δᾶμοσ ἕλοιτο, τοὺσ πρεσβυγενέασ καὶ ἀρχαγέτασ ἀποστατῆρασ ἦμεν’, τοῦτ ἔστι μὴ κυροῦν, ἀλλ’ ὅλωσ ἀφίστασθαι καὶ διαλύειν τὸν δῆμον, ὡσ ἐκτρέποντα καὶ μεταποιοῦντα τὴν γνώμην παρὰ τὸ βέλτιστον, ἔπεισαν δὲ καὶ αὐτοὶ τὴν πόλιν ὡσ τοῦ θεοῦ ταῦτα προστάσσοντοσ, ὥσ που Τυρταῖοσ ἐπιμέμνηται διὰ τούτων·
(작자 미상, 비가, Τυρταίου, Εὐνομίας55)

SEARCH

MENU NAVIGATION