Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ τὸν τῶν λόγων κύριον τὰσ τῶν ἔργων προσδοκίασ ἀπαιτοῦσι.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 1783)
δεύτερον δὲ τῶν εἰσ τὸν πόλεμον ἀναλωμάτων τὰ μὲν δύο μέρη ὑμῖν ἀνέθηκεν, οἷσ ἦσαν ἀπωτέρω οἱ κίνδυνοι, τὸ δὲ τρίτον μέροσ Θηβαίοισ, δωροδοκῶν ἐφ’ ἑκάστοισ τούτων, καὶ τὴν ἡγεμονίαν τὴν μὲν κατὰ θάλατταν ἐποίησε κοινήν, τὸ δ’ ἀνάλωμα ἴδιον ὑμέτερον, τὴν δὲ κατὰ γῆν, εἰ μὴ δεῖ ληρεῖν, ἄρδην φέρων ἀνέθηκε Θηβαίοισ, ὥστε παρὰ τὸν γενόμενον πόλεμον μὴ κύριον γενέσθαι Στρατοκλέα τὸν ὑμέτερον στρατηγὸν βουλεύσασθαι περὶ τῆσ τῶν στρατιωτῶν σωτηρίασ.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 1431)
ὁ Λατοῦσ γὰρ ἶ‐ νίσ μ’ ἄτιμον τίθησιν τόνδ’ ἀφαιρούμενοσ πτῶκα, ματρῷον ἅ‐ γνισμα κύριον φόνου.
(아이스킬로스, 에우메니데스, choral, strophe 12)
κύριον μένει τέλοσ.
(아이스킬로스, 에우메니데스, choral, antistrophe 34)
ὅπου οὖν ἔδοξεν ὑμῖν δοκιμάσαι μὲν τοὺσ νόμουσ, δοκιμάσαντασ δὲ ἀναγράψαι, ἀγράφῳ δὲ νόμῳ τὰσ ἀρχὰσ μὴ χρῆσθαι μηδὲ περὶ ἑνόσ, ψήφισμα δὲ <μηδὲν> μήτε βουλῆσ μήτε δήμου <νόμου> κυριώτερον εἶναι, μηδ’ ἐπ’ ἀνδρὶ νόμον <ἐξεῖναι> τιθέναι ἐὰν μὴ τὸν αὐτὸν ἐπὶ πᾶσιν Ἀθηναίοισ, τοῖσ δὲ νόμοισ τοῖσ κειμένοισ χρῆσθαι ἀπ’ Εὐκλείδου ἄρχοντοσ, ἐνταυθοῖ ἔστιν ὅ τι ὑπολείπεται ἢ μεῖζον ἢ ἔλαττον τῶν γενομένων πρότερον ψηφισμάτων, πρὶν Εὐκλείδην ἄρξαι, ὅπωσ κύριον ἔσται;
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 147:1)
πλήθει τε θαρροῦντεσ ἐξετραχύνοντο καὶ στάσεισ ἐξάπτοντεσ ἀμέτρουσ τὴν δοκιμασίαν τοῦ νόμου περιέμενον, οἱ μὲν ὡσ οὐδενὶ τρόπῳ συγχωρήσοντεσ αὐτὸν γενέσθαι κύριον, οἱ δ’ ὡσ κυρώσοντεσ ἐξ ἅπαντοσ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 1 4:7)
ῥυομένων δὲ τῶν ἑτέρων δημάρχων, ὁ Γλαυκίασ καὶ ὁ Ἀπουλήιοσ ἐσ τοὺσ ἀγροίκουσ ἐκδραμόντεσ οὐκ ἔφασκον αὐτοῖσ ἔσεσθαι τὴν γῆν οὐδὲ τὸν νόμον κύριον, εἰ μὴ Μέτελλοσ ἐξελαθείη.
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 4 5:5)
ἐπανάστασισ γὰρ δὴ πάντων, ὅσα τέωσ ὕπουλα ἦν, ἀθρόα τότε ἐγίγνετο καὶ ἀθέμιστοσ μεταβολὴ βουλευτῶν ἀνδρῶν, ὑπάτων ἢ στρατηγῶν ἢ δημάρχων, ἔτι τάσδε τὰσ ἀρχὰσ μετιόντων ἢ ἐν αὐταῖσ γεγονότων, ἐσ πόδασ ἰδίου θεράποντοσ ῥιπτουμένων σὺν ὀλοφύρσεσι καὶ σωτῆρα καὶ κύριον τὸν οἰκέτην τιθεμένων.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 3 2:4)
ᾧ τινι ὁρ́κῳ βοηθοῦντεσ οἱ τῶν ὀμωμοκότων ἔκγονοι καὶ τὰσ ἀρὰσ ἀπερύκοντεσ ἀφ’ ἑαυτῶν οὐχ ὑπεμείναμεν ἐσ πολὺ περιιδεῖν ἕνα ἄνδρα, εἰ καὶ φίλοσ ἦν ἡμῖν καὶ χρήσιμοσ, τά τε κοινὰ χρήματα καὶ στρατόπεδα καὶ χειροτονίασ ἀρχῶν ἀπὸ τοῦ δήμου καὶ ἡγεμονίασ ἐθνῶν ἀπὸ τῆσ βουλῆσ ἐσ ἑαυτὸν περιφέροντα καὶ νόμον ἀντὶ τῶν νόμων καὶ κύριον ἀντὶ τοῦ δήμου καὶ αὐτοκράτορα ἀντὶ τῆσ βουλῆσ γιγνόμενον ἐσ ἅπαντα.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 12 3:4)
οὕτω μὲν θρασέωσ ὁ Μάνιοσ ἠξίου μήτε τὸν Καίσαρά τινοσ εἶναι κύριον ἔργου μήτε τὴν Ἀντωνίου συνθήκην βέβαιον, ὡρισμένου τῶν ἐγκεχειρισμένων ἑκάτερον αὐτοκράτορα εἶναι καὶ τὸ πρασσόμενον ὑπὸ ἀλλήλων εἶναι κύριον.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 3 5:4)
ὁ δ’ οὐ φάμενοσ εἶναι κύριον χωρὶσ αὑτοῦ ταῦτα συνθέσθαι τὸν Μαάρβαλ, τοὺσ μὲν ἐκ τῶν συμμάχων φιλανθρωπευσάμενοσ ἀπέλυσεν ἐσ τὰ ἑαυτῶν, θηρεύων τῇ φιλανθρωπίᾳ τὰσ πόλεισ, ὅσοι δὲ Ῥωμαίων ἦσαν, εἶχε δήσασ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 2 5:6)
παρανόμου δ’ ὄντοσ καὶ τῶν ὑπάτων προφερόντων αὐτοῖσ τὸν νόμον, ἐλιπάρουν καὶ ἐνέκειντο, καὶ ἐκεκράγεσαν ἐκ τῶν Τυλλίου καὶ Ῥωμύλου νόμων τὸν δῆμον εἶναι κύριον τῶν ἀρχαιρεσιῶν, καὶ τῶν περὶ αὐτῶν νόμων ἀκυροῦν ἢ κυροῦν ὃν ἐθέλοιεν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 17 1:5)
ὃ γὰρ ἐπὶ τῷ ξύμπαντι ἀποπληξίη ἐστὶ ἰσχυρὴ, τόδε ἐν τῷ σκέλεϊ παραπληγίην φράζει· κύστιοσ δὲ οὔρων σχέσιοσ ἢ ἀκρασίησ, πάρεσισ τὸ κύριον· βλεφάρων δὲ καὶ μήλων καὶ μυῶν τῶν ἐν γνάθοισ, καὶ γένυοσ ἐπὶ θάτερα παραγωγὴ, ἢν ἐπὶ σπασμῷ διαστρέφηται, κυνικὸσ σπασμὸσ ἡ κλῆσισ· ἔκλυσιν δὲ γουνάτων καὶ αἰσθήσιοσ πρόσκαιρον νάρκην καὶ ἀψυχίην καὶ κατάπτωσιν, λιποθυμίην καλέομεν.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.99)
δεινότησ δέ ἐστιν, ὅταν τισ πόρρωθεν χρήσιμόν τι ἑαυτῷ προδιοικῆται, ὡσ ἐν τῷ κατὰ Ἀριστοκράτουσ ὁ Δημοσθένησ βουλόμενοσ δεῖξαι ὅτι σφαλερὸν καὶ κατὰ τῆσ πόλεώσ ἐστι τὸ ἕνα τῶν Θρᾳκῶν βασιλέων κύριον γενέσθαι, πόρρωθεν λαβὼν κατασκευάζει, ὅτι τὸ ἀσθενῆ εἶναι τὸν Κερσοβλέπτην, ᾧ στρατηγεῖ ὁ Χαρίδημοσ, τοῦτο φρουρά ἐστι Χερρονήσου, ὥστε τὸ ἐναντίον καταλυθῆναι μὲν τοὺσ πλείστουσ βασιλεῖσ, εἰσ ἕνα δὲ τὸν Κερσοβλέπτην περιελθεῖν διὰ τοῦ Χαριδήμου κίνδυνόσ ἐστι Χερρονήσῳ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ δεινότητοσ. 2:2)
καὶ γὰρ εἰ καὶ οἱ πολιτικοὶ χρῶνταί τισιν ἔξωθεν ἐπινοήμασιν, οἱο͂ν εἴ τισ ἐκ παραδειγμάτων λέγοι ἢ ἐξ ἱστοριῶν ἢ ἐξ ἄλλου τινὸσ τοιούτου τρόπου, ἀλλ’ οὖν γε τοῖσ προσηρτημένοισ πρὸσ τὸ πρᾶγμα χρηστέον, ὅθεν εἰώθασι θεραπεύειν τὰ τοιαῦτα ἢ αἰτιολογίαισ ἢ ἐπαγγελίαισ, οἱο͂ν ἓν ἐκ πολλῶν ἵνα τοίνυν γνῶτε ὡσ οὐδέ ἐστι τοῦ τῆσ πόλεωσ ἤθουσ κύριον ποιῆσαι τοιοῦτον νόμον, εἶθ’ ἑξῆσ λέγονται χρήματα.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 2 16:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION