Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

" ἐκπλαγέντων δὲ τῶν ἐρετῶν καὶ τοῦ κυβερνήτου προθυμία τε πᾶσιν ἐνίπιπτε καὶ ἡ ναῦσ ὑπὸ βίασ ἐξέπιπτε τοῦ ποταμοῦ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 9 1:8)
ἅπαντεσ οὖν ἀπρὶξ ἔχονται καὶ οὐ πρότερον ἀξιώσαιεν ἂν ἀποστῆναι ἢ οἱ πλέοντεσ ἂν τοῦ κυβερνήτου·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 19:16)
παραπλήσια δὲ καὶ τὰ ἐν τῷ Αἰγαίῳ, μοχθηρία κυβερνήτου καὶ ναυτῶν γενόμενα ἐναντία τοῖσ πνεύμασι πλεῖν ἀξιούντων καὶ μηδὲν ἀκούειν ἐθελόντων ἐμοῦ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι β# 16:5)
οὗτοσ ὁ τοῦ κυβερνήτου λόγοσ, οἶμαι, κἀμοὶ νῦν ἐστιν ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ αὐτὸσ οὗτοσ ῥητέοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 8:4)
καιρὸσ δὲ νῦν εἴπερ ποτὲ, ὦ ἄνδρεσ Ῥόδιοι, σῶσαι μὲν ὑμᾶσ αὐτοὺσ ἐκ τῶν περιεστηκότων, βοηθῆσαι δὲ τῷ γένει τῆσ νήσου, στῆναι δὲ πρὸσ τὴν τύχην λαμπρῶσ, ἐνθυμηθέντασ ὑμῶν τὸν τοῦ πολίτου κυβερνήτου λόγον, ὃσ ἔφη χειμαζομένησ αὐτῷ τῆσ νεὼσ καὶ καταδύσεσθαι προσδοκῶν τοῦτο δὴ τὸ θρυλούμενον, ἀλλ’ ὦ Ποτειδὰν, ἴσθι ὅτι ὀρθὰν τὰν ναῦν καταδύσω·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 4:5)
καὶ μὴν εἰ μὲν τὸ κυβερνᾶν τέχνη, κἂν ἐπὶ τοῦ κεκλημένου κυβερνήτου μὴ σώζηται, τί κωλύει καὶ ῥητορικὴν τέχνην εἶναι, κἂν παρὰ τοῖσ ῥήτορσιν εἶναι φάσκουσι μὴ σώζηται;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 35:13)
καὶ μὴν νόσουσ μὲν εἴ τισ ἐξ ἀνθρώπων ἀνέλοι τῷ λόγῳ, μηδὲν δεῖν ἰατρικῆσ ἔστ’ εἰπεῖν, ὥσπερ μηδὲν δεῖν κυβερνήτου μὴ πλέοντι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 102:11)
ὥστ’ ἐμοὶ μὲν, ὅταν βλέψω πρὸσ ταύτασ τὰσ ἀπορίασ καὶ τὸν ὄχλον τῶν πραγμάτων αὐτοῦ, κυβερνήτου τινὸσ ἔννοιαν παρίστασθαι περικλυζομένησ αὐτῷ τῆσ νεὼσ καὶ τῶν νεφῶν καταρρηγνυμένων ἐπὶ τῶν οἰάκων μένοντοσ καὶ οὐ μεθιέντοσ, καὶ πρόσ γ’ ἔτι τῶν ἐμπλεόντων ἀπειλούντων καὶ ἑτοίμων ὄντων διασπάσασθαι, κατέχοντοσ καὶ νουθετοῦντοσ καὶ ἅμα ὑπέρ τε τοῦ σκάφουσ ἀγωνιζομένου καὶ πρὸσ τοὺσ ἐν τῷ σκάφει.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 24:6)
ἀλλ’ εἰ μὲν τοῦτο λέγεισ ὡσ τὸν αὐτὸν τρόπον ὥσπερ ἐν νηὶ μέγιστον ὁ κυβερνήτησ καὶ πρὸσ τοῦτον ἅπαντα καὶ τὰ τῶν ναυτῶν καὶ τὰ τῶν ἐμπλεόντων, οὕτω καὶ τότ’ εἰσ ἐκείνουσ ἧκε τὰ τῶν Ἑλλήνων πράγματα καὶ ὑπὸ τῆσ ἐκείνων γνώμησ ἤγετο, εἰ τοῦτο λέγεισ καὶ ὅσον παραδείγματι χρῇ τῷ κυβερνήτῃ, ὥσπερ Ὅμηροσ τοῖσ λέουσι καὶ τοῖσ κάπροισ καὶ πολλοῖσ τοῖσ ἄλλοισ οὐκ εἰσάπαξ εἰκάζων, ἀλλ’ εἰσ ὅσον προσήκει τῷ λόγῳ, εἰ κατὰ τοῦτο τὸ μέροσ καὶ σὺ μέμνησαι τοῦ κυβερνήτου, δίδωμι καὶ συγχωρῶ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 54:10)
εἰ δ’ ἀπ’ αὐτῶν τῶν κηρύκων ἀρξάμενοι καὶ τῆσ ἀποκρίσεωσ προηγόρευον Ἀθηναίοισ ὅτι δεῖ μελετᾶν τὸν ὑπὲρ τῆσ τῶν Ἑλλήνων ἐλευθερίασ ἀγῶνα καὶ μὴ λιπεῖν τὴν τοῦ φρονήματοσ τάξιν, καὶ οὐ τὰ ὅπλα ῥίψαντασ οὐδὲ τοῖσ φόβοισ εἴξαντασ, ἀλλ’ ἀναλαβόντασ τὰ ὅπλα καὶ τῶν φόβων κρείττουσ γενομένουσ, μᾶλλον δ’ ἕνα τοῦτον φόβον καὶ δεινὸν καὶ ἀφόρητον νομίσαντασ εἶξαι τοῖσ χείροσι καὶ παραχωρῆσαι τοῦ πατρίου σχήματοσ, εἰ ταῦτα λέγοντασ καὶ οὕτω παρεσκευασμένουσ ἠξίουν ἀπαντᾶν ἐπὶ τὴν κρίσιν τὴν περὶ τῶν ὅλων καὶ δέχεσθαι τὸ ἐκβησόμενον ὡσ ἐπ’ ἀμφότερα ὁμοίωσ κερδανοῦντασ, οὐχ ὁρῶ τίνα ταῦτ’ ἔχει διακονίαν ἀγεννῆ ἢ πῶσ ἐοίκε τοῖσ τοῦ κυβερνήτου λογισμοῖσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 54:9)
λέγω τὸ τοῦ κυβερνήτου καὶ τοῦ μηχανοποιοῦ καὶ τἄλλα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 160:2)
ὁ τοίνυν Κάνωβοσ ὄνομά ἐστι Μενελάου κυβερνήτου, ὡσ Ἑκαταῖόσ τε δή φησιν ὁ λογοποιὸσ καὶ τὸ κοινὸν τῆσ φήμησ, οὗ τελευτήσαντοσ περὶ τὸν τόπον τοῦτον λείπεται τοὔνομα, ταυτὶ φημὶ, ὡσ Ἕλληνεσ λέγουσιν, ἐπεὶ ἔγωγε ἤκουσα ἐν αὐτῷ Κανώβῳ τῶν ἱερέων οὐ τοῦ φαυλοτάτου ὅτι μυρίοισ ἔτεσι πρότερον ἢ Μενέλαον ἐκεῖσε προσχεῖν τὸ χωρίον οὕτωσ ὠνομάζετο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 29:13)
ὃ γὰρ παρὸν αἴτιον τουδί, τοῦτ’ ἀπὸν αἰτιώμεθα ἐνίοτε τοῦ ἐναντίου, οἱο͂ν τὴν ἀπουσίαν τοῦ κυβερνήτου τῆσ ἀνατροπῆσ, οὗ ἦν ἡ παρουσία αἰτία τῆσ σωτηρίασ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 18:3)
οὔτε γὰρ τοῦ ἰατροῦ οὔτε τοῦ κυβερνήτου ἔργον ἐστὶ τὸ ἢ πεῖσαι ἢ βιάσασθαι τοῦ μὲν τοὺσ θεραπευομένουσ τοῦ δὲ τοὺσ πλωτῆρασ.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 7 39:4)
ἢ τοῦτο μὲν οὐκ ἀνυστόν, κοινῇ δὲ ξύμπαν τὸ τῶν ἀνθρώπων γένοστὴν ὁλόκληρον καὶ τῷ ὄντι τελείαν τελετὴν μυούμενον, οὐκ ἐν οἰκήματι μικρῷ παρασκευασθέντι πρὸσ ὑποδοχὴν ὄχλου βραχέοσ ὑπὸ Ἀθηναίων, ἀλλὰ ἐν τῷδε τῷ κόσμῳ, ποικίλῳ καὶ σοφῷ δημιουργήματι, μυρίων ἑκάστοτε θαυμάτων φαινομένων, ἔτι δὲ οὐκ ἀνθρώπων ὁμοίων τοῖσ τελουμένοισ, ἀλλὰ θεῶν ἀθανάτων θνητοὺστελούντων, νυκτί τε καὶ ἡμέρᾳ , εἰ θέμισ εἰπεῖν, ἀτεχνῶσ περιχορευόντων ἀεί, τούτων ξυμπάντων μηδεμίαν αἴσθησιν μηδὲ ὑποψίαν λαβεῖν τοῦ κορυφαίου προεστῶτοσ τῶν ὅλων καὶ κατευθύνοντοσ τὸν ἅπαντα οὐρανὸν καὶ κόσμον, οἱο͂ν σοφοῦ κυβερνήτου νεὼσ ἄρχοντοσ πάνυ καλῶσ τε καὶ ἀνενδεῶσ παρεσκευασμένησ;
(디오, 크리소토모스, 연설, Ὀλυμπικὸσ ἢ περὶ τῆσ πρώτησ τοῦ θεοῦ ἐννοίας 43:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION