Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

Δήμητρ’ ἠύκομον, σεμνὴν θεόν, ἄρχομ’ ἀείδειν, αὐτὴν ἠδὲ θύγατρα τανύσφυρον, ἣν Αἰδωνεὺσ ἡρ́παξεν, δῶκεν δὲ βαρύκτυποσ εὐρύοπα Ζεύσ, νόσφιν Δήμητροσ χρυσαόρου, ἀγλαοκάρπου, παίζουσαν κούρῃσι σὺν Ὠκεανοῦ βαθυκόλποισ ἄνθεά τ’ αἰνυμένην, ῥόδα καὶ κρόκον ἠδ’ ἰά καλὰ λειμῶν’ ἂμ μαλακὸν καὶ ἀγαλλίδασ ἠδ’ ὑάκινθον νάρκισσόν θ’, ὃν φῦσε δόλον καλυκώπιδι κούρῃ Γαῖα Διὸσ βουλῇσι χαριζομένη Πολυδέκτῃ, θαυμαστὸν γανόωντα·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Δημήτραν 2:1)
ἡμεῖσ μὲν μάλα πᾶσαι ἀν’ ἱμερτὸν λειμῶνα, Λευκίππη Φαινώ τε καὶ Ἠλέκτρη καὶ Ιἄνθη καὶ Μελίτη Ιἄχη τε Ῥόδειά τε Καλλιρόη τε Μηλόβοσίσ τε Τύχη τε καὶ Ὠκυρόη καλυκῶπισ Χρυσηίσ τ’ Ιἄνειρά τ’ Ἀκάστη τ’ Ἀδμήτη τε καὶ Ῥοδόπη Πλουτώ τε καὶ ἱμερόεσσα Καλυψὼ καὶ Στὺξ Οὐρανίη τε Γαλαξαύρη τ’ ἐρατεινὴ Παλλάσ τ’ ἐγρεμάχη καὶ Ἄρτεμισ ἰοχέαιρα, παίζομεν ἠδ’ ἄνθεα δρέπομεν χείρεσσ’ ἐρόεντα, μίγδα κρόκον τ’ ἀγανὸν καὶ ἀγαλλίδασ ἠδ’ ὑάκινθον καὶ ῥοδέασ κάλυκασ καὶ λείρια, θαῦμα ἰδέσθαι, νάρκισσόν θ’, ὃν ἔφυσ’ ὥσ περ κρόκον εὐρεῖα χθών.
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Δημήτραν 42:6)
τῶνδε μέντοι ἡ αἰτίη ἡ δὴ καὶ χολῶν ἐστι αἰτίη· καὶ γὰρ καὶ τῆσδε ἡ μὲν ξανθὴ, λεπτὴ, διειδὴσ, λευκοτέρου εἴδεοσ, ἡ δὲ κατακορὴσ, ὡσ κρόκον, ἢ λέκιθον φάναι, τοῦ αὐτοῦ εἴδεοσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.320)
ὑπνωμέναι δ’ ἔπιπτον ἑλενίων ἔπι, ἰών τε μελανόφυλλα συγκλῶσαι πτερὰ κρόκον θ’, ὃσ ἡλιῶδεσ εἰσ ὑφάσματα πέπλων σκιᾶσ εἴδωλον ἐξωμόργνυτο, ἑρ́σῃ δὲ θαλερὸσ ἐκτραφεὶσ ἀμάρακοσ λειμῶσι μαλακοὺσ ἐξέτεινεν αὐχένασ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 87 3:1)
"ἐπηκολούθουν δ’ αὐτῷ παῖδεσ ἐν χιτῶσι πορφυροῖσ, λιβανωτὸν καὶ σμύρναν, ἔτι δὲ κρόκον ἐπὶ χρυσῶν μαζονόμων φέροντεσ ἑκατὸν εἴκοσι, μεθ’ οὓσ Σάτυροι τεσσαράκοντα ἐστεφανωμένοι κισσίνοισ χρυσοῖσ στεφάνοισ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 19 3:104)
Πρὸσ τὰσ περιωδυνίασ‧ χαλκίτιδοσ δραχμὴ, σταφυλῆσ‧ ὁκόταν δυσὶν ἡμέρῃσι πεφθῇ, ἐκπιέσασ, σμύρναν καὶ κρόκον τρίψασ, καὶ ξυμμίξασ τὸ γλεῦκοσ, ἕψησον ἐν τῷ ἡλίῳ, καὶ τούτῳ ὑπάλειφε τοὺσ περιωδυνέοντασ‧ ἔστω δὲ ἐν χαλκῷ ἀγγείῳ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ ΝΟΘΑ., 34.1)
τοῖσι δ’ ὑπὸ χθὼν δῖα φύεν νεοθηλέα ποίην, λωτόν θ’ ἑρσήεντα ἰδὲ κρόκον ἠδ’ ὑάκινθον πυκνὸν καὶ μαλακόν, ὃσ ἀπὸ χθονὸσ ὑψόσ’ ἐέργε.
(호메로스, 일리아스, Book 14 37:2)
παρέσπαρται δὲ καὶ τὰ ἐδάφη τὰ φέροντα τὴν κρόκον.
(스트라본, 지리학, Book 14, chapter 5 10:5)
τῇ δ’ ἅμα καὶ σάμψυχον ἀφ’ ἡδυπνόοιο Ῥιανοῦ, καὶ γλυκὺν Ἠρίννησ παρθενόχρωτα κρόκον, Ἀλκαίου τε λάληθρον ἐν ὑμνοπόλοισ ὑάκινθον, καὶ Σαμίου δάφνησ κλῶνα μελαμπέταλον ἐν δὲ Λεωνίδεω θαλεροὺσ κισσοῖο κορύμβουσ, Μνασάλκου τε κόμασ ὀξυτόρου πίτυοσ·
(작자 미상, Greek Anthology, book 4, chapter 1 2:1)
ναὶ μὴν Ἡράκλειτον ἐπέπλεκεν, ὡσ ἀπ’ ἀκάνθησ εἳσ ῥόδον,1 οἰνάνθη δ’ ὥσ τισ ἔθαλλε Δίων χρυσάνθη δὲ κόμαισι κρόκον Θήρωνα συνῆψεν ἐν δ’ ἔβαλ’ ἑρπύλλου κλωνίον Οὐλιάδην, ἁβροκόμην δὲ Μυΐσκον, ἀειθαλὲσ ἔρνοσ ἐλαίησ ἱμερτοὺσ δ’ Ἀρέτου κλῶνασ ἀπεδρέπετο.
(작자 미상, Greek Anthology, Volume IV, book 12, chapter 256 1:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION