Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀλλὰ διὰ τοῦτο κρίνεται, ὅτι ταῦτα πράξασ παρὰ τοὺσ νόμουσ δημηγορεῖ.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 732)
Ποσειδῶνοσ δὲ <εἰσάγοντοσ> ἐν Ἀρείῳ πάγῳ κρίνεται δικαζόντων τῶν δώδεκα θεῶν Ἄρησ καὶ ἀπολύεται.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 14 2:4)
τὸ δὲ ἐπὶ τέλει σοι καὶ τοῦ ὀνόματοσ καὶ παντὸσ λόγου ἱστάσθω ἐν μακρῷ, κρίνεται δὲ τὰ κῶλα αὐτὰ καθ’ ἑαυτά, ὁ δὲ λόγοσ ἔστω ἀφελήσ, ὡσ κατὰ κῶλα μὲν ἀπαρτιζόμενοσ, κατὰ δὲ λόγου ἰδέαν ἢ ποιότητα πυκνότητά τινα καὶ συμπλοκὴν καινοπρεπῆ καὶ ἀφελῆ ἐμφαίνων·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἀρχῆσ. 6:1)
ἄμφω δὲ ταῦτα ὄψει καὶ μνήμῃ κρίνεται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 5:6)
ὡσ δὲ οὐ κομπάζομεν, σταθμῷ κρίνεται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ φρέαρ τοῦ Ἀσκληπιοῦ 2:14)
εἰ δ’ ὑπὲρ μὲν τοῦ μέλλοντοσ οὐκ ἐνέσται διισχυρίσασθαι, τὰ παρελθόντα δὲ ἀφ’ ὧν τὸ δίκαιον κρίνεται σιωπᾶν ἡμῖν προστάξουσιν οἱ μέχρι τοσούτου φιλοῦντεσ Λακεδαιμονίουσ, ὅσον τοῦ Θηβαίουσ μισεῖν ἀφελεῖν ἦν ἄξιον, ἄλλο τι λοιπὸν ἢ νεύματι τὴν βοήθειαν δεήσει δεικνύναι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ δ# ὑπὲρ Θηβαίων δεύτερος 4:6)
εἰ τοίνυν μήτε Θρασύβουλοσ ἀπέγνω τὰ πράγματα μηδὲ ἐνεθυμήθη, τί δ’ ἂν εἰε͂ν ἑβδομήκοντα ἄνθρωποι πρὸσ τὴν Λακεδαιμονίων ἀρχὴν καὶ τὴν κατέχουσαν τύχην τότε κοινῇ τὴν Ἑλλάδα ‐ πάντεσ γὰρ ὁμοίωσ ὑποκεκύφεσαν αὐτοῖσ ‐ μήτε ὁ Κόνων ἀδυνάτων ἐρῶν ᾔσθετο, ὅτε οὐδ’ ὁτιοῦν ἔχων πλὴν τοῦ σώματοσ ἔγνω τὰ τείχη πάλιν τῇ πόλει στῆσαι καὶ τὴν ἀρχὴν ἀνανεώσασθαι, πῶσ οὐκ εὔδηλόν ἐστιν ὅτι γνώμῃ καὶ φρονήματι καὶ καρτερίᾳ ψυχῆσ τὰ πολλὰ τῶν πραγμάτων, ἀλλ’ οὐ τῷ πλήθει τῶν ὑπαρχόντων κρίνεται;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 18:2)
ὡσ οὐ τῷ θυμῷ κάλλιστα τὰ πράγματα κρίνεται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 9:8)
οὐ γὰρ ἂν τῇ καλλίστῃ τέχνῃ, ᾗ τὸ μέλλον κρίνεται, αὐτὸ τοῦτο τοὔνομα ἐμπλέκοντεσ μανικὴν ἐκάλεσαν, ἀλλ’ ὡσ καλοῦ ὄντοσ ὅταν θείᾳ μοίρᾳ γίγνηται, οὕτω νομίσαντεσ ἔθεντο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 13:4)
ἀλλ’ οὐχὶ λόγουσ γ’ ἂν ἀμείνουσ σύμπαντεσ παράσχοιντο ἑνὸσ τοῦ καθ’ ἕκαστον ὑπερφέροντοσ, οὐδὲ συμφερτῇ ἀρετῇ τοῦτο κρίνεται, ἀλλ’ εἷσ καὶ πολλοὶ τὸ ἴσον δύνανται, τὸ ἐπιβάλλον τῆσ ἥττησ σώζων ἕκαστοσ ὥσπερ ἐν κάλλει.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 101:15)
εἴπερ ὁ μὲν μὴ πάντα παρασχόμενοσ παρὰ τὴν ἔνδειαν ἀτελήσ ἐστι, τὰ δὲ ἐπιτηδεύματα ἐκ τῶν κατορθούντων, οὐκ ἐκ τῶν ἀποτυχόντων κρίνεται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 113:7)
καὶ νὴ Δί’ ἄν γε καὶ κατὰ τοὺσ αὐτοὺσ χρόνουσ [οἱο͂ν τῆσ αὐτῆσ ἡμέρασ] ἕτεροσ παραλαβὼν τὸ ἁρ́μα ἀναβαίνῃ, οὐκέτι τοῦ παντὸσ ὑπεύθυνοσ ὁ χρηστὸσ ἡνίοχοσ οὐδ’ ὁ ἔνδοξοσ, ἀλλ’ ἐὰν καθάπαξ πρὸσ αὐτὸν ἡ ἐπιμέλεια καταστῇ, οὕτω καὶ ταῦτα κρίνεται, τῶν δὲ ἑτέρου κακῶν οὐδεὶσ κληρονομεῖ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 125:7)
τὰ τοίνυν στόματα ἅπαντα, ἐάν τε φῶσιν ἐάν τε μὴ φῶσιν οἱ σοφισταὶ, ἐξίησι ‐ καὶ τοῦτ’ ὀφθαλμοῖσ, οὐχὶ λόγῳ κρίνεται ‐ καὶ οὐκ ἐπὶ βραχύ γε οὑτωσὶ οὐδ’ ἐφ’ ὅσον τὰ τῶν ἄλλων καὶ πολλῶν ποταμῶν, ἀλλ’ εἰσ ὅσον εἰκὸσ τοῦ μεγίστου τῶν ποταμῶν ἐξικνεῖσθαι, καὶ ἐπὶ πολύ γ’ αὖ πλέον τοῦ θέρουσ ἢ τοῦ χειμῶνοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 3:14)
οὕτωσ οἶμαι καὶ περὶ τῶν λόγων ἔχει, καὶ πάντων ὡσ εἰπεῖν τῶν ἐν τῇ φύσει πρὸσ τὴν ἀξίαν ἕκαστον κρίνεται·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 3:9)
πίστιν μὲν οὖν καὶ τὰ τοιαῦτα ἔχει τινά, τὸ δ’ ἀληθὲσ ἐν τοῖσ πρακτικοῖσ ἐκ τῶν ἔργων καὶ τοῦ βίου κρίνεται·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 122:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION