Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

νῦν δ’ οὕτωσ ἀλογίστωσ διακείμεθα ὥστε ὑφ’ ὧν μὲν οὐδ’ ὁτιοῦν χρηστὸν πείσεσθαι προσδοκῶμεν, ὑπὲρ τούτων ἐρίζομεν καὶ μαχόμεθα, ὧν δ’ ἐξῆν ἡμῖν ἐπιεικείᾳ χρωμένοισ ἀπολαύειν παρ’ οὐδὲν ποιούμεθα, καὶ ταῦθ’, ὥσ γ’ ἐγὼ μέμνημαι, καὶ τοῦ κρατίστου τῶν βασιλέων καὶ πάντασ παιδείᾳ παρελθόντοσ αὐτοῦ διαρρήδην περὶ τούτων ἐπιστείλαντοσ τὸ κατ’ ἀρχὰσ εὐθὺσ καὶ ὑποσχομένου τούτουσ βελτίστουσ καὶ ἀρίστουσ κρινεῖν, οἵτινεσ ἂν τῆσ ὁμονοίασ ἄρχωσιν ἑκόντεσ εἶναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 20:6)
ἐπεὶ δ’ εἰσὶν ἀπορίαι περὶ ἑκάστην πραγματείαν οἰκεῖαι, δῆλον ὅτι καὶ περὶ βίου τοῦ κρατίστου καὶ ζωῆσ τῆσ ἀρίστησ εἰσίν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 24:2)
εἶτα πρὸσ θεῶν οἴνου πολίτησ ὢν κρατίστου στρυφνὸσ εἶ καὶ τοὔνομ’ αὐτὸ τῆσ πατρίδοσ ἐν τοῖσ τρόποισ ἔχεισ, τὰ δ’·
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 565)
σεμνόν τι φαίνεθ’, οἱ φίλοι πάντεσ κύκλῳ, ἐν μέσοισι δ’ αὐτόσ, ὅμοιον ὥσπερ οἱ φίλοι μὲν ἀστέρεσ, ἥλιοσ δ’ ἐκεῖνοσ, ὦ τοῦ κρατίστου παῖ Ποσειδῶνοσ θεοῦ, χαῖρε, κἀφροδίτησ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 634)
παῖδεσ κρατίστου Πανὸσ ἐξωλέστατοι, ἐγὼ μὲν ὑμῖν, ὡσ ὁρᾶτε, στρηνιῶ δεῖπνον γὰρ οὔτ’ ἐν Καρίᾳ, μὰ τοὺσ θεούσ, οὔτ’ ἐν Ῥόδῳ τοιοῦτον οὔτ’ ἐν Λυδίᾳ κατέχω δεδειπνηκώσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 15 3:1)
ὧν φυγόντων πρὸσ τὴν φάλαγγα Σταβροβάτησ ὁ βασιλεὺσ οὐ καταπλαγεὶσ ἐπήγαγε τὰσ τῶν πεζῶν τάξεισ, προηγουμένων τῶν ἐλεφάντων, αὐτὸσ δ’ ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ κέρατοσ τεταγμένοσ καὶ τὴν μάχην ἐπὶ τοῦ κρατίστου θηρίου ποιούμενοσ ἐπήγαγε καταπληκτικῶσ ἐπὶ τὴν βασίλισσαν κατ’ αὐτὸν τυχικῶσ τεταγμένην.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 2, chapter 19 4:2)
ταραχῆσ δὲ πολλῆσ γινομένησ ὁ Πῶροσ συνιδὼν τὸ γινόμενον καὶ τεταγμένοσ ἐπὶ τοῦ κρατίστου τῶν ἐλεφάντων ἤθροισε περὶ αὑτὸν τεσσαράκοντα τῶν θηρίων τὰ μήπω τεταραγμένα καὶ τῶν βάρει τῶν ἐλεφάντων ἐπιβαλὼν τοῖσ πολεμίοισ πολὺν ἐποίει φόνον, ἅτε καὶ τῇ ῥώμῃ τοῦ σώματοσ πολὺ προέχων τῶν συστρατευομένων·
(디오도로스 시켈로스, Library, book xvii, chapter 88 4:1)
ἦν δὲ ἐν τούτοισ πολὺ μὲν ὥσπερ εἰκὸσ ἐν πόλει κινουμένῃ τὸ δημοτικὸν γένοσ, ἱκανὸν δὲ καὶ τὸ ἀπὸ τοῦ κρατίστου γνώριμον, ἐκ δὲ τοῦ Τρωικοῦ τὸ εὐγενέστατον δὴ νομιζόμενον, ἐξ οὗ καὶ γενεαί τινεσ ἔτι περιῆσαν εἰσ ἐμέ, πεντήκοντα μάλιστ’ οἶκοι.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 85 4:1)
εἰκὸσ δὴ κράτιστα τῶν οὐρανίων καὶ μεταρσίων σημείων ὑπάρχειν, ὅσα ἐκ τοῦ κρατίστου γίνεται μέρουσ, ἐπειδὴ δὲ τὰ μὲν ἐστραμμένα πρὸσ τὰσ ἀνατολὰσ ἡγεμονικωτέραν μοῖραν ἔχει τῶν προσεσπερίων, αὐτῶν δέ γε τῶν ἀνατολικῶν ὑψηλότερα τὰ βόρεια τῶν νοτίων, ταῦτα ἂν εἰή κράτιστα.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 5 6:1)
ἀμηχανοῦντι δὲ αὐτῷ παράδοξοσ εὐτυχία γίνεται παραδοθέντοσ τοῦ κρατίστου τῶν ὀχυρωμάτων κατὰ τοιάνδε τινὰ συντυχίαν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 38 3:1)
ὅσα μὲν οὖν ὑπὸ Ῥωμύλου ταχθέντα ἐν ἐθισμοῖσ τε καὶ νόμοισ παρέλαβεν, ἀπὸ τοῦ κρατίστου τετάχθαι πάντα ἡγησάμενοσ εἰά κατὰ χώραν μένειν, ὅσα δ’ ὑπ’ ἐκείνου παραλελεῖφθαι ἐδόκει, ταῦτα προσετίθει πολλὰ μὲν ἀποδεικνὺσ τεμένη τοῖσ μήπω τιμῶν τυγχάνουσι θεοῖσ, πολλοὺσ δὲ βωμοὺσ καὶ ναοὺσ ἱδρυόμενοσ ἑορτάσ τε ἑκάστῳ αὐτῶν ἀπονέμων καὶ τοὺσ ἐπιμελησομένουσ αὐτῶν ἱερεῖσ καθιστὰσ ἁγνείασ τε καὶ θρησκείασ καὶ καθαρμοὺσ καὶ τὰσ ἄλλασ θεραπείασ καὶ τιμὰσ πάνυ πολλὰσ νομοθετῶν, ὅσασ οὔθ’ Ἑλληνὶσ οὔτε βάρβαροσ ἔχει πόλισ οὐδ’ αἱ μέγιστον ἐπ’ εὐσεβείᾳ φρονοῦσαί ποτε·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 63 2:1)
σοφιζομένου δ’ αὐτοῦ καὶ διαγράφοντοσ ἐπὶ τῆσ γῆσ περιφερεῖσ τε γραμμὰσ καὶ ἑτέρασ αὖθισ εὐθείασ καὶ καθ’ ἓν ἕκαστον χωρίον ποιουμένου τὰσ ὑπὲρ τῆσ εὑρέσεωσ ἐρωτήσεισ οὐδὲν ἐπιταραττόμενοι τὴν γνώμην οἱ πρέσβεισ τὴν αὐτὴν ἐφύλαττον ἀπόκρισιν, ὥσπερ αὐτοῖσ ὁ τοῦ μάντεωσ ὑπέθετο υἱόσ, τὴν Ῥώμην καὶ τὸν Ταρπήιον ὀνομάζοντεσ ἀεὶ λόφον καὶ τὸν ἐξηγητὴν ἀξιοῦντεσ μὴ σφετερίζεσθαι τὸ σημεῖον, ἀλλ’ ἀπὸ τοῦ κρατίστου καὶ τοῦ δικαιοτάτου λέγειν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 61 2:2)
δῆμοσ δὲ σωφρονῶν καὶ κατὰ νόμουσ πολιτευόμενοσ ὅταν ἀκοσμεῖν ἄρξηται καὶ παρανομεῖν ὑπὸ τοῦ κρατίστου ἀνδρὸσ βίᾳ καταληφθεὶσ δικαιοῦται.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 55 7:1)
ὁπότε μὲν οὖν ἀπὸ τοῦ κρατίστου γένοιντο αἱ διαγνώσεισ, καὶ καθαιρεθείη τὰ τῶν μεγάλων αὐχήματα σὺν δίκῃ, μέγα τι καὶ θαυμαστὸν ἐφαίνετο εἶναι χρῆμα καὶ ὑπὸ πάντων ἐπῃνεῖτο, ὁπότε δ’ ἀρετὴ φθονηθεῖσα ἀνδρὸσ τὰ κοινὰ εὖ διοικοῦντοσ ἀδίκωσ ἀναιρεθείη, δεινόν τι τοῖσ ἄλλοισ κατεφαίνετο, καὶ οἱ τοῦ ἔθουσ ἄρξαντεσ κατηγοροῦντο.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 65 4:1)
ὅταν μὲν γὰρ τύχωσι τῆσ ἐξουσίασ ταύτησ ἄνδρεσ δίκαιοι καὶ σώφρονεσ καὶ τὰ κοινὰ ἀναγκαιότερα τῶν ἰδίων τιθέμενοι, ὁ μὲν ἀδικῶν τὰ κοινὰ τιμωρίαν δούσ, ἣν προσῆκε, πολὺ δέοσ τοῖσ ὅμοια παρεσκευασμένοισ δρᾶν ἐνειργάσατο, ὁ δ’ ἀγαθὸσ καὶ ἀπὸ τοῦ κρατίστου πρὸσ τὰ κοινὰ παριὼν οὔτε δίκην ἀσχήμονα ὑπέσχεν οὔτ’ εἰσ αἰτίασ ἀλλοτρίουσ τῶν ἐπιτηδευμάτων κατέστη.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 65 6:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION