Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

μόνη μὲν γὰρ τὰσ ἐκ Διὸσ ὡρ́ασ βεβαιοῖ, μόνη δὲ ἅπαντα ἐπισφραγίζεται, τὰ μὲν κατὰ τὴν χώραν γεωργίαισ κοσμοῦσα καὶ τῶν τε ὑπαρχόντων ἐπικαρπίασ καὶ ἑτέρων κτῆσιν διδοῦσα, τὰ δ’ ἐν τῇ πόλει κατ’ εὐχὴν ἄγουσα, δι’ ἣν γάμοι τε ὡραῖοι καὶ ἐκδιδόναι καὶ λαμβάνειν εἰσ οὕσ τισ βούλεται καὶ ὅθεν βούλεται, καὶ παίδων τροφαὶ καὶ παιδεία κατὰ τοὺσ πατρίουσ νόμουσ, καὶ ὑπὲρ γυναικῶν ἄδεια καὶ πίστεισ συμβολαίων, καὶ ξένων ὑποδοχαὶ καὶ θεῶν θεραπεῖαι καὶ πρόσοδοι καὶ χοροὶ καὶ θυμηδίαι, ἔτι δὲ ἐκκλησίαι καὶ βουλευτήρια, ἃ θεῶν ἡ πρεσβυτάτη συνάγει Θέμισ, καὶ πένησιν ἀφορμαὶ βίου καὶ πλουσίοισ ἀπόλαυσισ τῶν ὄντων, καὶ πρεσβύταισ γηροκομηθῆναι καὶ νέοισ ἐν κόσμῳ ζῆν, καὶ τὸ λεγόμενον δὴ τοῦτο πάντα κοινὰ, ὥσπερ τὸ τοῦ ἡλίου φῶσ, ὑφ’ ᾧ σωζόμεθα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 11:7)
τρίτη δὲ ἀπὸ Μουσῶν κατοχή τε καὶ μανία λαβοῦσα ἁπαλὴν καὶ ἄβατον ψυχὴν ἐγείρουσα κἀναβακχεύουσα κατά τε ᾠδὰσ καὶ κατὰ τὴν ἄλλην ποίησιν μυρία τῶν παλαιῶν ἔργα κοσμοῦσα, τοὺσ ἐπιγιγνομένουσ παιδεύει.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 14:1)
ἀνιτέον δέ, ὅθεν ἐξέβημεν εἰσ ταῦτα, ὅτι κράτιστόν ἐστι τῶν Λυσίου ἔργων καὶ χαρακτηρικώτατον τῆσ δυνάμεωσ ἡ κοσμοῦσά τε καὶ ἀνθίζουσα τὴν λέξιν αὐτοῦ χάρισ, ἣν οὔθ’ ὑπερεβάλετο τῶν ἐπιγινομένων οὐθεὶσ οὔτε εἰσ ἄκρον ἐμιμήσατο.
(디오니시오스, chapter 131)
μὴ ἀμαθεῖσ ποίει θεὰσ τὸ σὸν κακὸν κοσμοῦσα, μὴ οὐ πείσῃσ σοφούσ.
(에우리피데스, The Trojan Women, episode 2:27)
οἶσθ’ ὅτι καθάπερ ζωγράφων οὐδὲν πέρασ ἔχειν ἡ πραγματεία δοκεῖ περὶ ἑκάστων τῶν ζῴων, ἀλλ’ ἢ τοῦ χραίνειν ἢ ἀποχραίνειν, ἢ ὁτιδήποτε καλοῦσι τὸ τοιοῦτον οἱ ζωγράφων παῖδεσ, οὐκ ἄν ποτε δοκεῖ παύσασθαι κοσμοῦσα, ὥστε ἐπίδοσιν μηκέτ’ ἔχειν εἰσ τὸ καλλίω τε καὶ φανερώτερα γίγνεσθαι τὰ γεγραμμένα.
(플라톤, Laws, book 6 126:6)
οὐκοῦν εἰ μὴ τοῦτο, μετ’ ἐκείνου τοῦ λόγου ἂν ἑπόμενοι βέλτιον λέγοιμεν ὡσ ἔστιν, ἃ πολλάκισ εἰρήκαμεν, ἄπειρόν τε ἐν τῷ παντὶ πολύ, καὶ πέρασ ἱκανόν, καί τισ ἐπ’ αὐτοῖσ αἰτία οὐ φαύλη, κοσμοῦσά τε καὶ συντάττουσα ἐνιαυτούσ τε καὶ ὡρ́ασ καὶ μῆνασ, σοφία καὶ νοῦσ λεγομένη δικαιότατ’ ἄν.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 118:2)
τρίτη δὲ ἀπὸ Μουσῶν κατοκωχή τε καὶ μανία, λαβοῦσα ἁπαλὴν καὶ ἄβατον ψυχήν, ἐγείρουσα καὶ ἐκβακχεύουσα κατά τε ᾠδὰσ καὶ κατὰ τὴν ἄλλην ποίησιν, μυρία τῶν παλαιῶν ἔργα κοσμοῦσα τοὺσ ἐπιγιγνομένουσ παιδεύει·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 123:1)
ἡ μὲν οὖν σωφροσύνη βραχύτησ τίσ ἐστιν ἐπιθυμιῶν καὶ τάξισ, ἀναιροῦσα μὲν τὰσ ἐπεισάκτουσ καὶ περιττὰσ καιρῷ δὲ καὶ μετριότητι κοσμοῦσα τὰσ ἀναγκαίασ.
(플루타르코스, Bruta animalia ratione uti, chapter, section 62)
καὶ γὰρ ἡ ἀρετὴ ποιητέα μὲν ἐπισκοποῦσα καὶ μὴ ποιητέα κέκληται φρόνησισ, ἐπιθυμίαν δὲ κοσμοῦσα καὶ τὸ μέτριον καὶ τὸ εὔκαιρον ἐν ἡδοναῖσ ὁρίζουσα σωφροσύνη, κοινωνήμασι δὲ καὶ συμβολαίοισ ὁμιλοῦσα τοῖσ πρὸσ ἑτέρουσ δικαιοσύνη·
(플루타르코스, De virtute morali, section 2 1:2)
ποιητέα μὲν ἐπισκοποῦσα καὶ μὴ ποιητέα κέκληται φρόνησισ, ἐπιθυμίαν δὲ κοσμοῦσα καὶ τὸ μέτριον καὶ τὸ εὔκαιρον ἐν ἡδοναῖσ ὁρίζουσα σωφροσύνη, κοινωνήμασι δὲ καὶ συμβολαίοισ ὁμιλοῦσα τοῖσ πρὸσ ἑτέρουσ δικαιοσύνη·
(플루타르코스, De virtute morali, section 2 3:1)
ἐπεὶ σχολῇ ποθ’ ἥξειν δεῦρ’ ἂν ἐξηύχουν ἐγὼ ταῖσ σαῖσ ἀπειλαῖσ αἷσ ἐχειμάσθην τότε ἀλλ’ ἡ γὰρ ἐκτὸσ καὶ παρ’ ἐλπίδασ χαρὰ ἐοίκεν ἄλλῃ μῆκοσ οὐδὲν ἡδονῇ, ἥκω, δι’ ὁρ́κων καίπερ ὢν ἀπώμοτοσ, κόρην ἄγων τήνδ’, ἣ καθῃρέθη τάφον κοσμοῦσα.
(소포클레스, Antigone, episode9)

SEARCH

MENU NAVIGATION