Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐγὼ γὰρ ὁρῶν ταύτην οὐκέτι σωφρονοῦσαν οὐδὲ μένουσαν ἐπὶ τοῦ κοσμίου σχήματοσ οἱο͂́ν ποτε ἐσχηματισμένην αὐτὴν ὁ Παιανιεὺσ ἐκεῖνοσ ἠγάγετο, κοσμουμένην δὲ καὶ τὰσ τρίχασ εὐθετίζουσαν εἰσ τὸ ἑταιρικὸν καὶ φυκίον ἐντριβομένην καὶ τὠφθαλμὼ ὑπογραφομένην, ὑπώπτευον εὐθὺσ καὶ παρεφύλαττον ὅποι τὸν ὀφθαλμὸν φέρει.
(루키아노스, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 31:1)
ἆρα τοιούτου ἑκατέρου ὄντοσ τοῦ βίου, λέγεισ τὸν τοῦ ἀκολάστου εὐδαιμονέστερον εἶναι ἢ τὸν τοῦ κοσμίου;
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 286:1)
ἐκ τυραννίδοσ ἀρίστην φῂσ γενέσθαι πόλιν ἄν, ὡσ φαίνῃ, μετὰ νομοθέτου γε ἄκρου καὶ τυράννου κοσμίου, καὶ ῥᾷστά τε καὶ τάχιστ’ ἂν μεταβαλεῖν εἰσ τοῦτο ἐκ τοῦ τοιούτου, δεύτερον δὲ ἐξ ὀλιγαρχίασ ‐ ἢ πῶσ λέγεισ;
(플라톤, Laws, book 4 40:3)
ἐπεὶ καὶ ἡ τῶν ὡρῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ σύστασισ μεστή ἐστιν ἀμφοτέρων τούτων, καὶ ἐπειδὰν μὲν πρὸσ ἄλληλα τοῦ κοσμίου τύχῃ ἔρωτοσ ἃ νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, τά τε θερμὰ καὶ τὰ ψυχρὰ καὶ ξηρὰ καὶ ὑγρά, καὶ ἁρμονίαν καὶ κρᾶσιν λάβῃ σώφρονα, ἥκει φέροντα εὐετηρίαν τε καὶ ὑγίειαν ἀνθρώποισ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ζῴοισ τε καὶ φυτοῖσ, καὶ οὐδὲν ἠδίκησεν·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 131:4)
ἑπόμενον γὰρ δὴ ταῖσ ἁρμονίαισ ἂν ἡμῖν εἰή τὸ περὶ ῥυθμούσ, μὴ ποικίλουσ αὐτοὺσ διώκειν μηδὲ παντοδαπὰσ βάσεισ, ἀλλὰ βίου ῥυθμοὺσ ἰδεῖν κοσμίου τε καὶ ἀνδρείου τίνεσ εἰσίν·
(플라톤, Republic, book 3 284:2)
ὁ δὲ ὀρθὸσ ἔρωσ πέφυκε κοσμίου τε καὶ καλοῦ σωφρόνωσ τε καὶ μουσικῶσ ἐρᾶν;
(플라톤, Republic, book 3 346:1)
"πότερον οὖν ἰταμοῦ μὲν ἤθουσ καὶ ἀκολάστου καὶ διεφθορότοσ σημεῖα τοῖσ εἴδεσι τῶν γυναικῶν ἐπιτρέχει, κοσμίου δὲ καὶ σώφρονοσ οὐδὲν ἔπεστι τῇ μορφῇ φέγγοσ;
(플루타르코스, Amatorius, section 2114)
καὶ πάλαι σοι συνήλγησα καὶ συνηχθέσθην, Ἀπολλώνιε, ἀκούσασ περὶ τῆσ τοῦ προσφιλεστάτου πᾶσιν ἡμῖν υἱοῦ σου προώρου μεταλλαγῆσ τοῦ βίου, νεανίσκου κοσμίου πάνυ καὶ σώφρονοσ;
(플루타르코스, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 11)
πολλὰσ μὲν οὖν ἔλαβε πληγὰσ εἴσ τε τὰ σκέλη καὶ τοὺσ βραχίονασ, ἀπέσφαξε δὲ αὐτόν, ὡσ οἱ πλεῖστοι λέγουσι, Καμούριόσ τισ ἐκ τοῦ πεντεκαιδεκάτου τάγματοσ, ἔνιοι δὲ Τερέντιον, οἱ δὲ Λεκάνιον ἱστοροῦσιν, οἱ δὲ Φάβιον Φάβουλον, ὃν καί φασιν ἀποκόψαντα τὴν κεφαλὴν κομίζειν τῷ ἱματίῳ συλλαβόντα, διὰ τὴν ψιλότητα δυσπερίληπτον οὖσαν ἔπειτα τῶν σὺν αὐτῷ κρύπτειν οὐκ ἐώντων, ἀλλ’ ἐκφανῆ πᾶσι ποιεῖν τὴν ἀνδραγαθίαν, περιπείραντα περὶ λόγχην καί ἀναπήλαντα πρεσβύτου πρόσωπον, ἄρχοντόσ τε κοσμίου καί ἀρχιερέωσ καί ὑπάτου, δρόμῳ χωρεῖν, ὥσπερ αἱ βάκχαι, πολλάκισ μεταστρεφόμενον, καί κραδαίνοντα τὴν λόγχην αἵματι καταρρεομένην.
(플루타르코스, Galba, chapter 27 2:1)
καὶ γὰρ Σωκράτησ ἔστιν ὅτε μετὰ τῶν γνωρίμων ἐφοίτα, καὶ τὰσ γυναῖκασ ἀκροασομένασ οἱ συνήθεισ ἦγον ὡσ αὐτήν, καίπερ οὐ κοσμίου προεστῶσαν ἐργασίασ οὐδὲ σεμνῆσ, ἀλλὰ παιδίσκασ ἑταιρούσασ τρέφουσαν·
(플루타르코스, Περικλῆς, chapter 24 3:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION