Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖσ κατὰ τὸν βίον πράγμασιν ὅστισ ἑαυτὸν κόσμιον παρέχει καὶ σώφρονα καὶ τοῖσ πᾶσιν εὔτακτον, οὐδ’ ἂν εἷσ εἴποι δή που τοῦτον ὡσ ταύτῃ διαφθείρει τοὺσ ἐντυγχάνοντασ, ὅτι μὴ καὶ τοῦ σωφρονεῖν παράδειγμα πάντεσ ἂν αὐτὸν εἶναι φαῖμεν, εἴπερ αὐτοὶ μέλλομεν δόξειν σωφρονεῖν, οὕτω κἀν τοῖσ λόγοισ ὅστισ τὴν τοῦ καλοῦ καὶ πρέποντοσ φυλακὴν ἔχει καὶ μηδαμοῦ παρορᾷ τὸ βέλτιον, μηδ’ ἀμελεῖ τοῦ περὶ ταῦτα κόσμου, τὸ σὸν, ὦ Πλάτων, ποιεῖ, τό γε σύμπαν τοῦτο ὡσ κόσμοσ ἐκλήθη λογιζόμενοσ, ἀλλ’ οὐχὶ ἀκοσμία οὐδ’ ἀταξία οὐδὲ τῶν περὶ ταῦτα ὀνομάτων οὐδέν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 17:2)
ἀναμνήσω δέ σε καὶ Ξενοφῶντοσ, ὃσ περὶ τοῦ Κύρου τοῦ μεγάλου διαλεγόμενοσ τὸν μὲν ἄλλον χρόνον εὐσταλῆ φησι καὶ κόσμιον αὐτὸν εἶναι καὶ ἥκιστα ἀλαζόνα, ἡνίκα δ’ εἰσ τοὺσ ἀγῶνασ ἰοί καὶ ὑποθερμαίνοιτο, οὐδὲν μικρὸν λέγειν οὐδ’ ὑποστέλλεσθαι, ἀλλὰ καὶ αὑτὸν καὶ τοὺσ στρατιώτασ ἐξαίρειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 25:7)
πάνυ γοῦν κλέπτειν κόσμιόν ἐστιν καὶ τοὺσ τοίχουσ διορύττειν.
(아리스토파네스, Plutus, Agon, epirrheme 1:21)
νὴ τὸν Δί’, εἰ δεῖ λαθεῖν αὐτόν, πῶσ οὐχὶ κόσμιόν ἐστι;
(아리스토파네스, Plutus, Agon, epirrheme 1:22)
ἐσθίουσιν δὲ αἳ μὲν λάβρωσ αἳ δὲ κοσμίωσ, καὶ τὸ κόσμιον γενναιότερον τοῦ ἀκόσμου.
(아리아노스, Cynegeticus, chapter 8 1:1)
πρὸσ ἀλήθειαν γάρ, καθάπερ φησὶ Κλέαρχοσ ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Ἐρωτικῶν, Λυκοφρονίδην εἰρηκέναι φησὶν, οὔτε παιδὸσ ἄρρενοσ οὔτε παρθένων τῶν χρυσοφόρων οὐδὲ γυναικῶν βαθυκόλπων καλὸν τὸ πρόσωπον, ἂν μὴ κόσμιον πεφύκῃ ἡ γὰρ αἰδὼσ ἄνθοσ ἐπισπείρει.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 16 1:3)
εἴδη δ’ εἶναι τοῦ καλοῦ τέτταρα, δίκαιον, ἀνδρεῖον, κόσμιον, ἐπιστημονικόν·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 100:2)
ὅτι κοινωνεῖν μόνον ταῦτα πέφυκεν τῷ θεῷ τῆσ συναναστροφῆσ κατὰ τὸν λόγον ἐπι πεπλεγμένα", διὰ τί μὴ εἴπῃ [τισ] αὑτὸν κόσμιον;
(에픽테토스, Works, book 1, Πῶσ ἀπὸ τοῦ συγγενεῖσ ἡμᾶσ εἶναι τῷ θεῷ ἐπέλθοι ἄν τισ ἐπὶ τὰ ἑξῆσ. 5:1)
πταῖσμα δ’ ἦν, ὅτε ἀπώλεσε τὸν αἰδήμονα, τὸν πιστόν, τὸν φιλόξενον, τὸν κόσμιον.
(에픽테토스, Works, book 1, Ὅτι οὐ δεῖ χαλεπαίνειν ἀνθρώποισ καὶ τίνα τὰ μικρὰ καὶ μεγάλα ἐν ἀνθρώποισ. 23:4)
τὸν αἰδήμονα, τὸν ἐγκρατῆ, τὸν κόσμιον, τὸν πολίτην, τὸν γείτονα.
(에픽테토스, Works, book 2, Πῶσ ἀπὸ τῶν ὀνομάτων τὰ καθήκοντα ἔστιν εὑρίσκειν. 18:2)
ἀπολέσεισ τὸν πιστόν, τὸν αἰδήμονα, τὸν κόσμιον.
(에픽테토스, Works, book 3, Πρὸσ τὸν διορθωτὴν τῶν ἐλευθέρων πόλεων Ἐπικούρειον ὄντα. 36:5)
εἰ γὰρ κρεῖσσον τὸ αἰδήμονα εἶναι καὶ κόσμιον τοῦ εἰπεῖν τινα "ἡδὺσ ἄνθρωποσ", ἄφεσ τὰ ἕτερα, ἀπόγνωθι, ἀποστράφηθι, μηδὲν σοὶ καὶ αὐτοῖσ.
(에픽테토스, Works, book 4, Περὶ συμπεριφορᾶσ. 8:1)
Δεῖ δὲ καὶ τῆσ ὁδοῦ βραχείησ ἐσ τὴν πύελον, καὶ ἐσ εὐέμβατον καὶ ἐσ εὐέκβατον‧ εἶναι δὲ καὶ τὸν λουόμενον κόσμιον καὶ σιγηλὸν, καὶ μηδὲν αὐτὸν προσεξεργάζεσθαι, ἀλλ’ ἄλλουσ καὶ καταχέειν καὶ σμήχειν‧ καὶ μετακέρασμα πολλὸν ἡτοιμᾶσθαι, καὶ τὰσ ἐπαντλήσιασ ταχείασ ποιέεσθαι‧ καὶ σπόγγοισι χρέεσθαι ἀντὶ στλεγγίδοσ, καὶ μὴ ἄγαν ξηρὸν χρίεσθαι τὸ σῶμα.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ, 18.4)
‐ τοῦτον, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, παραλαβοῦσα γελοίωσ ἔχοντα, μήτε φωνὴν ἀφιέναι μήτε ἑστάναι ὑπὸ τοῦ ἀκράτου δυνάμενον, ὑπέστρεψα καὶ ἀνένηψα καὶ ἀντὶ ἀνδραπόδου κόσμιον ἄνδρα καὶ σώφρονα καὶ πολλοῦ ἄξιον τοῖσ Ἕλλησιν ἀπέδειξα·
(루키아노스, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 17:9)
τὸ δὲ τοῦ ὀρχηστοῦ σχῆμα ὡσ μὲν κόσμιον καὶ εὐπρεπὲσ οὐκ ἐμὲ χρὴ λέγειν, δῆλα γὰρ τοῖσ μὴ τυφλοῖσ ταῦτα·
(루키아노스, De saltatione, (no name) 29:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION