Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐπειδὴ δέ ποτ’ ἐπαύσατο καὶ σιωπὴ ἐγένετο, ἠναγκαζόμην ἐγὼ λέγειν μετὰ τοιαύτην ἀπαιδευσίαν καὶ κολακείασ αἰσχρᾶσ ὑπερβολήν.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 1131)
"εἰ οὖν βούλεται Πῶλοσ πυνθάνεσθαι, πυνθανέσθω, οὐ γάρ πω πέπυσται ὁποῖόν φημ’ ἐγὼ τῆσ κολακείασ μόριον εἶναι τὴν ῥητορικὴν, ἀλλ’ αὐτὸν λέληθα οὔπω ἀποκεκριμένοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 6:8)
"ἀλλ’ εἴπερ βούλει πυνθάνεσθαι, ἐρώτα ὁποῖον μόριον τῆσ κολακείασ φημὶ εἶναι τὴν ῥητορικήν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 6:12)
οὐκοῦν οὐ τεττάρων ὄντων μορίων τῆσ κολακείασ τοῦτό ἐστι ῥητορικὴ πρὸσ δικαιοσύνην ὅπερ ὀψοποιικὴ πρὸσ ἰατρικὴν, ἀλλὰ τεττάρων ὄντων μορίων τῆσ ἀρετῆσ ἅπαντα δι’ αὐτῆσ πεποίηται, καὶ ὅπερ ἐν σώματι γυμναστικὴ καὶ ἰατρικὴ, συναμφότερον λέγω, τοῦτ’ ἐν τῇ ψυχῇ καὶ τοῖσ τῶν πόλεων πράγμασι ῥητορικὴ φαίνεται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 53:8)
οὐ γὰρ περὶ τῶν ἄλλων νόμων οὐδὲ πολιτειῶν διαλέξομαι, οὐδ’ οὓσ ὁ δεῖνα ἔθηκεν, ἀλλ’ εἴ τισ αὐτὸν ἔροιτο, ὦ δαιμόνιε καὶ πάντα σὺ θαυμαστὰ εὑρίσκων, εἰ μηδέν ἐστι πρᾶγμα τὸ ἀδικεῖσθαι, μηδ’ ἡ τοῦτο κωλύουσα δύναμισ μηδενὸσ ἀξία λόγου, μηδ’ ὁπόσα ἐστὶ καὶ γίγνεται μηδὲν χρηστὸν, ἀλλ’ οὕτωσ ἄτιμον καὶ ἀνελεύθερον ὥστ’ εἶναι μόριον κολακείασ καὶ σκιᾶσ, τοῦ χάριν οἰκίζων ταύτην τὴν ἐν τῇ βίβλῳ πόλιν καθίστησ αὐτῇ πολιτείαν, ἀφ’ ἧσ μηδ’ ὁτιοῦν πείσεται, καὶ τὸ μάχιμον χωρὶσ τῶν ἄλλων ἱδρῦσθαι κελεύεισ, τιμὴν τὴν πρώτην ἀποδοὺσ, ἵνα μή τι πάθῃ, μηδὲ ὑπὸ ποίων ἀδικηθῇ πολεμίων;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 63:3)
τὸ δὲ πάντων ἀτοπώτατον, ὅτι χρῆται μὲν τούτοισ ἐν ἐλέγχῳ τοῦ κολακείαν εἶναι τὴν ῥητορικὴν, ὡσ δὴ τούτουσ ὄντασ ῥήτορασ, πάλιν δ’ αὐτὸσ αὐτοὺσ ἀφίησι τῆσ κολακείασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 80:6)
οὐ μόνον δὴ κολακείασ αὐτὸν ἐφ’ αὑτοῦ καθαρεύειν ἀνάγκη καὶ μηδ’ ὁτιοῦν ἔχειν κίβδηλον τῇ ψυχῇ, ἀλλὰ καὶ πόρρω κολάκων ἁπάντων εἶναι καὶ πασῶν αἰσχρῶν συνόδων τε καὶ ὁμιλιῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 108:4)
οὐκοῦν κολακείασ, οὐ ῥητορικῆσ, Πλάτων ἐν τούτοισ κατηγόρηκε, καὶ συκοφαντίασ, οὐ ῥητορικῆσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 112:1)
ἐπεὶ σὺ μὴ μόριον μόνον κολακείασ αὐτῷ προσθῇσ, ἀλλὰ καὶ πᾶσαν τὴν κολακείαν φέρων ἀνάθεσ, καὶ νὴ Δί’, εἰ βούλει, τὴν ἰδέαν αὐτὴν, ἐφ’ ἣν πάντα ἀνάγεισ, ἐὰν δείξῃσ ὡσ ὅτῳ ταῦτα ὑπῆρχε, τῇ Θεαρίωνοσ καὶ Μιθαίκου τύχῃ συνεκεκλήρωτο, καὶ τούτων ἀντίστροφοσ ἦν τὰ πολιτικά.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 7:4)
εἶτ’ ἐγὼ τὸν οὕτωσ ἀνδρεῖον καὶ φρόνιμον καὶ σώφρονα, τὸν διὰ βίου μελετήσαντα ἀρετὴν, τοῦτον κολακείασ μορίῳ σχολάσαι δοκῶ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 62:3)
οὐκοῦν τούτῳ μεγίστῳ δῆλόν ἐστιν ὅσον κολακείασ οἱ ἄνδρεσ ἀπεῖχον, οὕσ γε ὅπωσ ὑφεῖντο τοῦ φρονήματοσ, διὰ τοῦτο μεθίστασαν, οὐδενὸσ ἄλλου τῶν πάντων ἕνεκα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 128:1)
ὁ μὲν γὰρ κολακείασ καὶ δουλείασ καὶ τῆσ ἡδονῆσ θεραπευτὰσ, καὶ μηδὲν πλέον τούτου σκοπεῖν αὐτοὺσ, ὁ δ’ ὡσ παρρησίᾳ τῇ δικαιοτάτῃ χρωμένουσ καὶ τὸ χαρίζεσθαι μηδαμοῦ τιθέντασ πρὸσ τὸ βέλτιστον, οὕτωσ ἐπαινῶν φαίνεται, τὴν αὐτὴν τῷ Θουκυδίδῃ φωνὴν ἀφιεὶσ, ἐπεὶ κἀκεῖνοσ, ὥσπερ ἐν τοῖσ ἄνω λόγοισ ἐπεδείκνυμεν, θαυμαστὸν ὅσον φησὶ περιεῖναι τῷ Περικλεῖ τῆσ ἐλευθερίασ καὶ παρρησίασ, οὐ γὰρ ἄγεσθαι μᾶλλον ἢ ἄγειν τὸν δῆμον, καὶ μὴ τί λέγων χαριεῖται σκοπεῖν, ἀλλ’ ὅ τι βέλτιστον αὐτοῖσ ἡγοῖτο, τοῦτο συμβουλεύειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 153:2)
πῶσ ἄν τισ μᾶλλον ἁλοίη τἀναντία λέγων αὐτὸσ αὑτῷ, ὅστισ λέγων μὲν ὡσ ἦσαν κόλακεσ καὶ τοῦτ’ ἀγωνιζόμενοσ, εἶτ’ αὐτὸσ αὖ φησιν ὡσ οὐκ ἐχρῶντο τῇ κολακικῇ, πάλιν δ’ ὧν ἀφῆκεν αὐτοὺσ, ταῦτα κατηγορεῖ, καὶ δι’ ὧν μὲν ἐλέγχειν προὐθυμεῖτο, διὰ τούτων ἀφεῖναι ἠναγκάσθη, διὰ δ’ ὧν ἀφῆκεν οὓσ ᾐτιάσατο τῆσ κολακείασ, διὰ τούτων ῥητορικὴν ὡσ κολακείαν ἐλέγχειν ἀξιοῖ, καὶ ἅμα μέν φησιν ἐξ ἴσου τοῖσ ἄλλοισ εἶναι τούτουσ, ἅμα δ’ οὐ χρήσασθαι τῇ κολακείᾳ, τοῖσ ἄλλοισ κολακείαν ἐγκαλῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 155:3)
ἀλλὰ μὴν ὅτε γ’ αὐτὸσ δύο ταῦτα διείλου, καὶ τὴν μὲν ἀληθινὴν προσεῖπεσ ῥητορικὴν, τὴν δὲ κολακικὴν, πῶσ ῥητορικῆσ καθάπαξ ὡσ κολακείασ κατηγορεῖσ, καὶ ὅπου τοὺσ ἄνδρασ ἀφῆκασ οὓσ ᾐτιάσω, πῶσ ἐλέγχεισ ῥητορικὴν ἣν αὐτὸσ καὶ χρηστὴν προσείρηκασ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 157:6)
καὶ μὴν καὶ τοὺσ νόμουσ γε τιθεὶσ τῶν Μηδικῶν ἄλλα τε δὴ περὶ τῆσ πολιτείασ τῆσ κατ’ ἐκείνουσ τοὺσ ῥήτορασ ἥκιστα τοῖσ τῆσ κολακείασ ἐγκλήμασι συμβαίνοντα καὶ ὅτι εἰ μὴ τὸ Ἀθηναίων καὶ Λακεδαιμονίων διανόημα ἔσωσε τοὺσ Ἕλληνασ, τῆσ γε ἄλλησ Ἑλλάδοσ οὐδαμῶσ ἄν τισ εὐσχήμονα κατηγοροίη, δίκαια λέγων καὶ τὰ ὄντα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 166:9)

SEARCH

MENU NAVIGATION