Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

θίγειν ἠδὲ ἐρείσαν τά πη τὴν χεῖρα κατὰ λαγόνα εἰσωθεῖν· τὸ γὰρ ὑγρὸν ἐπὶ τὰ ἄλλα μέρεα μεταρρέει· ἀτὰρ καὶ ἐν τῇσι τοῦ ἀνθρώπου τῇδε ἢ τῇδε ἐπιστροφῇσ ι, ἐσ τὰσ μετακλίσιασ τὸ ὑγρὸν, ὄγκον τε καὶ κλύδωνα ποιέει, ἐσακούειν τε καὶ τοῦ κλύδωνοσ· ἀλλὰ κἤνπη τὸν δάκτυλον ἐρείσῃσ, ὁ χῶροσ γίγνεται κοῖλοσ, ἐσ χρόνον τε πουλὺν μίμνει κοῖλοσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.17)
εἶτα, ὡσ ἐγγὺσ τοῦ χωρίου ἐγένετο, προελθὼν εἰσ αὐτὸ ἔλαβεν ἐκ τῶν ἐνόντων ἱερῶν ὅσοσ ἐνῆν κοῖλοσ ἄργυροσ·
(아리스토텔레스, 경제학, Book 2 90:3)
ἐμπέπτασ, ὁ αὐτόσ φησι, πύρινοσ ἄρτοσ κοῖλοσ καὶ σύμμετροσ, ὅμοιοσ ταῖσ λεγομέναισ κρηπῖσιν, εἰσ ἃσ ἐντίθενται τὰ διὰ τυροῦ σκευαζόμενα πλακούντια.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 53 4:4)
οὐ γάρ ἐστι κατ’ ἐκεῖνα τὸ τῆσ θαλάττησ ἀγγεῖον καθαρόν, κοῖλοσ δὲ καὶ ψαμμώδησὁ τόποσ ὢν ἐκδέχεται τὸ πέλαγοσ, οὐδὲν ἔχων στερεόν.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΛΙΒΥΚΟΣ ΜΥΘΟΣ. 10:3)
κυκλοτερὴσ μὲν γάρ ἐστιν καὶ κοῖλοσ, ἀναδίδωσιν δὲ τὴν ὑελίνην ψάμμον, ἣν ὅταν ἐκκενώσῃ πολλὰ πλοῖα προσσχόντα, πάλιν ἀντιπληροῦται τὸ χωρίον, κατασυρόντων μὲν ὥσπερ ἐπίτηδεσ τότε τῶν ἀνέμων εἰσ αὐτὸ τὴν ἔξωθεν ἀργὴν ψάμμον, τοῦ δὲ μετάλλου πᾶσαν εὐθέωσ μεταβάλλοντοσ εἰσ ὑέλον.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ λόγοσ β. 249:1)
Ἔξωθέν τε αὖ ὁ γλουτὸσ κοῖλοσ φαίνεται, ἅτε ἔσω Ῥεψάσησ τῆσ κεφαλῆσ τοῦ μηροῦ, τό τε αὖ κατὰ τὸ γόνυ τοῦ μηροῦ ἄκρον ἀναγκάζεται ἔξω Ῥέπειν, καὶ ἡ κνήμη καὶ δ ποὺσ ὡσαύτωσ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 51.2)
ὁ χρυσὸσ δὲ κοῖλοσ ἡμῖν ἐμφαγεῖν, τὰ δὲ ἐκπώματα οὐ κοῦφα ὡσ τὰ Ἐχεκράτουσ, ἀλλὰ διτάλαντον ἕκαστον τὴν ὁλκήν.
(루키아노스, Λυκῖνοσ, Τιμόλαοσ, Σάμιπποσ, Ἀδείμαντος 36:1)
κοῖλοσ δ’ ἐστὶν ὁ τόποσ, ἔχει δ’ ὅμωσ ἐρυμνὴν ἄκραν.
(스트라본, 지리학, book 5, chapter 3 24:10)
λόφοσ δ’ ἐστὶν ἡ Μουνυχία χερρονησιάζων καὶ κοῖλοσ καὶ ὑπόνομοσ πολὺ μέροσ φύσει τε καὶ ἐπίτηδεσ ὥστ’ οἰκήσεισ δέχεσθαι, στομίῳ δὲ μικρῷ τὴν εἴσοδον ἔχων.
(스트라본, 지리학, Book 9, chapter 1 22:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION