Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

εἰ γὰρ ὁ ἥλιοσ εἰσ τὰ κοῖλα τῆσ γῆσ τὸ ὕδωρ ἀπωθεῖ, ἡ δὲ γῆ μεστὴ γιγνομένη τελευτῶσα ἐπικλύζεται αὐτὴ δι’ αὑτῆσ, τί δή ποτ’ οὐκ εἰσὶν ἐν ἀκμῇ τοῦ καύματοσ οἱ ποταμοὶ μέγιστοι, πάντεσ ἐν τοῖσ κοίλοισ ὄντεσ τῆσ καθ’ αὑτοὺσ ἕκαστοι γῆσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 19:14)
χειμάζω δ’ ἐν κοίλοισ ἄντροισ νύμφαοισ οὐρείαισ ξυμπαίζων·
(아리스토파네스, Birds, Parabasis, antistrophe 14)
τῶν δὲ καὶ ἀεὶ τὰσ ῥίζασ τῇ θαλάσσῃ ἐπικλύζεσθαι, ὅσα ἐν κοίλοισ χωρίοισ ἐπεφύκει, ἔνθενπερ οὐχ ὑπενόστει τὸ ὕδωρ, καὶ ὅμωσ οὐ διαφθείρεσθαι τὸ δένδρον πρὸσ τῆσ θαλάσσησ.
(아리아노스, Anabasis, book 6, chapter 22 6:3)
ἥ τε γὰρ συνώνυμοσ τῆσ ἔνδον οὔσησ ἔγχελυσ Βοιωτία τμηθεῖσα κοίλοισ ἐν βυθοῖσι κακκάβησ χλιαίνετ’, αἴρεθ’, ἕψεται, παφλάζεται, προσκάεθ’, ὥστε μηδ’ ἂν εἰ χαλκοῦσ ἔχων μυκτῆρασ εἰσέλθοι τισ, ἐξελθεῖν πάλιν εἰκῇ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 17 2:3)
ἦ γὰρ καὶ λεπταὶ πτερίδεσ καὶ παιδὸσ ἔρωτεσ λεύκῃ ἰσαιόμενοι, ἐν καὶ κρόκοσ εἰάρι μύων,16 κύπροσ τ’ ὀσμηρὸν τε σισύμβριον ὅσσα τε κοίλοισ ἄσπορα ναιομένοισι τόποισ ἀνεθρέψατο λειμὼν κάλλεα, βουφθαλμόν τε καὶ εὐῶδεσ Διὸσ ἄνθοσ, χάλκασ, σὺν δ’ ὑάκινθον ἰωνιάδασ τε χαμηλὰσ ὀρφνοτέρασ, ἃσ στύξε μετ’ ἄνθεσι Φερσεφόνεια.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 31 6:1)
"αἱ μὲν γὰρ ἐν τοῖσ κοίλοισ οὐκ ἀπολύονται τῶν πετρῶν, αἱ δ’ ἐν τοῖσ λείοισ καὶ πλαταμώδεσιν ἀπολυόμεναι μεταχωροῦσι.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 39 1:2)
ἀλλ’ ὁπότ’ ἢ ἐρίφοιο νεοσφάγοσ ἠὲ καὶ ἀρνὸσ ἠὲ κλυτοῦ ὄρνιθοσ ἐφοπλίζεσθαι ἐδωδήν, χίδρα μὲν ἐντρίψειασ ὑποστρώσασ ἐνὶ κοίλοισ ἄγγεσιν, εὐώδει δὲ μιγῇ ἀνάφυρσον ἐλαίῳ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 100 2:5)
ἠρέμα δὲ χλιαρὸν κοίλοισ ἐκδαίνυσο μύστροισ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 100 3:2)
τελευταῖον δὲ πρᾴωσ χλιαρὸν γενόμενον κοίλοισ προσφέρου τοῖσ μύστροισ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 100 4:3)
πάντ’ ἔστιν ἡμῖν ἥ τε γὰρ συνώνυμοσ τῆσ ἔνδον οὔσησ ἔγχελυσ Βοιωτία μιχθεῖσα κοίλοισ ἐν βυθοῖσι κακκάβησ χλιαίνετ’, αἴρεθ’, ἕψεται, παφλάζεται.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 68 1:8)
τὴν δὲ θάλατταν ἐν τοῖσ κοίλοισ διὰ τῆσ γῆσ ἠθουμένην συνεστάναι.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, B, Kef. d'. ARXELAOS 2:8)
καὶ τοίνυν καὶ ταῖσ ἀρτηρίαισ τε καὶ τῇ καρδίᾳ, ὡσ μὲν κοίλοισ τε καὶ διαστέλλεσθαι δυναμένοισ ὀργάνοισ, ἀεὶ τὸ κουφότερον ἀκολουθεῖ πρότερον, ὡσ δὲ τρέφεσθαι δεομένοισ, εἰσ αὐτοὺσ τοὺσ χιτῶνασ, οἳ δὴ τὰ σώματα τῶν ὀργάνων εἰσίν, ἕλκεται τὸ οἰκεῖον.
(갈레노스, On the Natural Faculties., G, section 154)
Τῆσ Λιβύησ τὰ νότια ψάμμοσ ἐστὶ βαθεῖα καὶ γῆ διακεκαυμένη, ἔρημοσ ἐπὶ πολύ, ἀκριβῶσ ἄκαρποσ, πεδινὴ ἅπασα, οὐ χλόην οὐ πόαν οὐ φυτὸν οὐχ ὕδωρ ἔχουσα, ἢ εἴ που ἄρα ἐν κοίλοισ συνεστηκὸσ ὑετοῦ ὀλίγου λείψανον, παχὺ καὶ τοῦτο καὶ δυσῶδεσ, οὐδὲ πάνυ διψῶντι ἀνθρώπῳ πότιμον.
(루키아노스, Dipsades 1:1)
γυναικῶν <δὲ> τῶν κατειλεγμένων ὑπὲρ τῆσ κεφαλῆσ ἥ τε Σαλμωνέωσ θυγάτηρ ἐστὶν ἐπὶ πέτρασ καθεζομένη καὶ Ἐριφύλη παρ’ αὐτὴν ἐστιν ἑστῶσα, διὰ μὲν τοῦ χιτῶνοσ ἀνέχουσα ἄκρουσ παρὰ τὸν τράχηλον τοὺσ δακτύλουσ, τοῦ χιτῶνοσ δὲ ἐν τοῖσ κοίλοισ εἰκάσεισ τῶν χειρῶν <τῇ ἑτέρᾳ> ἐκεῖνον τὸν ὁρ́μον αὐτὴν ἔχειν.
(파우사니아스, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 29 12:1)
ἡμᾶσ οὖν οἰκοῦντασ ἐν τοῖσ κοίλοισ αὐτῆσ λεληθέναι καὶ οἰέσθαι ἄνω ἐπὶ τῆσ γῆσ οἰκεῖν, ὥσπερ ἂν εἴ τισ ἐν μέσῳ τῷ πυθμένι τοῦ πελάγουσ οἰκῶν οἰοίτό τε ἐπὶ τῆσ θαλάττησ οἰκεῖν καὶ διὰ τοῦ ὕδατοσ ὁρῶν τὸν ἥλιον καὶ τὰ ἄλλα ἄστρα τὴν θάλατταν ἡγοῖτο οὐρανὸν εἶναι, διὰ δὲ βραδυτῆτά τε καὶ ἀσθένειαν μηδεπώποτε ἐπὶ τὰ ἄκρα τῆσ θαλάττησ ἀφιγμένοσ μηδὲ ἑωρακὼσ εἰή, ἐκδὺσ καὶ ἀνακύψασ ἐκ τῆσ θαλάττησ εἰσ τὸν ἐνθάδε τόπον, ὅσῳ καθαρώτεροσ καὶ καλλίων τυγχάνει ὢν τοῦ παρὰ σφίσι, μηδὲ ἄλλου ἀκηκοὼσ εἰή τοῦ ἑωρακότοσ.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 880:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION