Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ τίσ ὑμῶν οὐκ οἶδεν ὡσ περιβοήτωσ ἐξηλέγχθη κλέπτησ ὤν;
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1132)
ἐπιτρεπτικὸν τοῦτο κακουργημάτων, ὥσπερ ἂν εἰ καὶ ὁ κλέπτησ ἡγεῖτο κλέψασ τὰ βλεπόμενα Ῥαδάμανθυσ εἶναι, ἢ ὁ Θερσίτησ προσεῖπεν ἑαυτὸν Υἅκινθον ἢ Νάρκισσον, ἢ ὁ Λυκάων Ἕκτορα, ἢ ὁ Κόροιβοσ Παλαμήδην, ἢ ὁ Μαργίτησ Νέστορα, ἢ Βάττοσ Στέντορα, ὁ περὶ τῆσ φωνῆσ εἰσ Δελφοὺσ ἀφικόμενοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 195:6)
σὲ δ’ ἄλλοσ τισ λαβὼν κεκτήσεται, κλέπτησ μὲν οὐκ ἂν μᾶλλον, εὐτυχὴσ δ’ ἴσωσ.
(아리스토텔레스, Episode 2:23)
ἐπεὶ δ’ ἔστιν ἀδικοῦντα μήπω ἄδικον εἶναι, ὁ ποῖα ἀδικήματα ἀδικῶν ἤδη ἄδικόσ ἐστιν ἑκάστην ἀδικίαν, οἱο͂ν κλέπτησ ἢ μοιχὸσ ἢ λῃστήσ;
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 85:1)
ἀδικεῖ μὲν οὖν, ἄδικοσ δ’ οὐκ ἔστιν, οἱο͂ν οὐ κλέπτησ, ἔκλεψε δέ, οὐδὲ μοιχόσ, ἐμοίχευσε δέ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 86:1)
ὁ γὰρ Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονοσ ἔρωσ κατέλυσε τὸν τύραννον Ἵππαρχον" , ἢ εἴ τισ λέγοι ὅτι κλέπτησ Διονύσιοσ·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 24 5:4)
οὐ γὰρ πᾶσ πονηρὸσ κλέπτησ, ἀλλὰ κλέπτησ πᾶσ πονηρόσ.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 24 5:7)
οὐδ’ αὖ κλέπτησ οὐδεὶσ ἔσται;
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Agon, epirrheme 3:1)
κλέπτησ μὲν οὖν οὗτόσ γε καὶ ξυνωμότησ.
(아리스토파네스, Wasps, Episode 2:1)
οὐδεὶσ πώποτ’ ἀνὴρ ἔγεντ’ Ἀθήναισ ‐ οὐχ οὕτω γε πανοῦργοσ <οὐδὲ> κλέπτησ.
(아리스토파네스, Wasps, Episode 2:4)
σοὶ μὲν γὰρ ἦν κλέπτησ ὁ πατήρ, εἴπερ ἦν ὅμοιοσ σοί, τῇ πόλει δ’ ἡμῶν οὓσ πάντεσ ἴσασιν οἱ Ἕλληνεσ ἐκ τῶν μεγίστων κινδύνων σεσωσμένοι.
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Δ 82:4)
καὶ μὴν εἰ μὲν ἅπαντ’ ἠξίουσ, ὅσα πράττεισ τῇ πόλει, σαυτῷ πιστεύειν, οὐκ ἂν ὁμοίωσ κλέπτησ ὢν ἐφωρῶ·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀνδροτίωνοσ Παρανόμων 88:1)
ἀλλ’ εἰ χρηστοῦ πατρὸσ ὢν πονηρὸσ καὶ κλέπτησ ἦν, καὶ προδοσίασ γ’ ἁλοὺσ τρία τάλαντ’ ἀπέτεισε, καὶ συνέδρου γενομένου κλοπὴν αὐτοῦ τὸ δικαστήριον κατέγνω καὶ δεκαπλάσιον ἀπέτεισεν, καὶ παρεπρεσβεύσατ’ εἰσ Αἴγυπτον, καὶ τοὺσ ἀδελφοὺσ τοὺσ ἑαυτοῦ ἠδίκει, οὐ τοσούτῳ μᾶλλον αὐτὸν ἔδει δεδέσθαι, εἰ χρηστοῦ πατρὸσ ὢν τοιοῦτοσ ἦν;
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 187:2)
καὶ μὴν εἰ μὲν ἅπαντ’ ἠξίουσ, ὅσα πράττεισ τῇ πόλει, σαυτῷ πιστεύειν, οὐκ ἂν ὁμοίωσ κλέπτησ ὢν ἐφωρῶ·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 250:1)
καίτοι ὅστισ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, κακῶν ἀλλοτρίων κλέπτησ ὑπέμεινεν ὀνομασθῆναι, τί ἂν ἡγεῖσθε ποιῆσαι τοῦτον ὑπὲρ αὑτοῦ;
(데모스테네스, Speeches 41-50, Κατὰ Στεφάνου Ψευδομαρτυριῶν Α 91:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION