Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ οὐχ ἓν τὸ ἐκβησόμενον αὐτοῖσ ἐκ τοῦ ἀκοῦσαι ἀγαθόν, ἀλλὰ δύο, τὸ μὲν ἐκ τοῦ παρόντοσ τοῦτό τε σώσετε, τὸ δὲ ἐκ τοῦ μέλλοντοσ καὶ ποιήσετε μὴ κατοκνεῖν, ἐάν τίσ τι καὶ ἡμῶν οἰήται δύνασθαι ποιῆσαι τὴν πόλιν ἀγαθόν.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ περιβολῆσ. 4:3)
ἀλλ’ εἰ τῶν ἄλλων οὕτω προνοεῖσθε, ὥστ’ εἰ καὶ πολεμεῖν ὑπὲρ αὐτῶν δέοι μὴ κατοκνεῖν, πῶσ οὐχ ὑπὲρ ὑμῶν γε αὐτῶν μέχρι τοῦ μὴ κινδυνεῦσαι παρὰ καιρὸν προνοήσεσθε;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ ε ὑπὲρ μηδετέροισ βοηθεῖν 3:7)
τὸ δὲ ἥκειν μὲν ὡσ συμβουλεύσοντα ὁμονοεῖν, ὁμοῦ δὲ ὑμᾶσ ἐπαινέσαι κατοκνεῖν, ἅμα μέν τισ καὶ ἀνανδρεία μοι φαίνεται, ἅμα δὲ εἶναι καὶ διαφθείροντοσ τὴν ὑπόθεσιν, καὶ δυοῖν θάτερον, ἢ κακῶσ ἐγκεχειρηκότοσ, ἢ μὴ εἰδότοσ ὅντινα χρὴ τρόπον περὶ αὐτῆσ ἐπεξελθεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 2:3)
ἐπειδὴ γάρ, οὐχὶ τῶν ἐνοχλούντων ὑμᾶσ οὐδὲ τῶν πολιτευομένων καὶ πιστευομένων παρ’ ὑμῖν ὤν, πρᾶγμα τηλικοῦτόν φημι δείξειν πεπραγμένον, ἐάν, ὅσον ἐστὶν ἐν ὑμῖν, συναγωνίσησθέ μοι καὶ προθύμωσ ἀκούσητε, τοῦτό τε σώσετε καὶ ποιήσετε μὴ κατοκνεῖν, ἐάν τίσ τι καὶ ἡμῶν οἰήται δύνασθαι ποιῆσαι τὴν πόλιν ἀγαθόν.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 5:2)
διαπρεσβευσάμενοσ γὰρ κρύφα πρὸσ τοὺσ Ῥωμαίων πολεμίουσ ἐνδοιαστῶσ ἔτι πρὸσ τὴν ἀπόστασιν ἔχοντασ ἐπῆρεν αὐτοὺσ μὴ κατοκνεῖν, ὡσ αὐτὸσ συνεπιθησόμενοσ Ῥωμαίοισ ἐν τῷ ἀγῶνι, καὶ ταῦτα πράττων τε καὶ διανοούμενοσ ἅπαντασ ἐλάνθανε.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 23 5:1)
ἔπειτα γνώμην ἀποδειξαμένησ τῆσ γυναικὸσ μηδὲν ἔτι μαλακίζεσθαι μηδὲ κατοκνεῖν, ἀλλὰ καταβαλόντα τοὺσ λόγουσ ἐπὶ τὰ ἔργα χωρεῖν διαλλαγὰσ πρῶτον εὑρόμενον διὰ φίλων πρὸσ τὸν Τύλλιον, ἵνα πιστεύσασ ὡσ φίλῳ γεγονότι ἧττον αὐτὸν φυλάττοιτο, δόξασ δ’ αὐτὴν τὰ κράτιστα ὑποθέσθαι μετανοεῖν τε περὶ τῶν γεγονότων ἐσκήπτετο καὶ πολλὰ διὰ φίλων λιπαρῶν τὸν Τύλλιον ἠξίου συγγνώμονα γενέσθαι.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 38 2:1)
ἑώσ εἰσ τοῦτο προήγαγεν τὸν Ἡρώδην ὀργῆσ καὶ δυσφημίασ, ὡσ ἤδη μὲν ἔχων δυσμενῶσ τοῖσ μειρακίοισ, ἐν δὲ κατοκνεῖν εἰσ τοιοῦτον ἐμβῆναι πάθοσ, ὡσ μήτ’ ἀμελῶν μήτ’ ἐκ προπετείασ ἁμαρτάνοι, κρεῖττον ἡγήσατο πλεύσασ εἰσ Ῥώμην ἐκεῖ τῶν παίδων κατηγορεῖν παρὰ Καίσαρι, καὶ μηδὲν αὑτῷ τοιοῦτον ἐπιτρέπειν, ὃ καὶ διὰ μέγεθοσ τῆσ ἀσεβείασ ὕποπτον ἦν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 16 105:1)
διὸ πρῶτον μὲν ὁ Πλούταρχοσ οἰόμενοσ ἀποδειλιᾶν καὶ κατοκνεῖν ἐκεῖνον ἐξέδραμε μετὰ τῶν ξένων ἔπειτα τοῦτον ἰδόντεσ οἱ ἱππεῖσ οὐκ ἐκαρτέρησαν, ἀλλ’ ἤλαυνον εὐθὺσ εἰσ τοὺσ πολεμίουσ ἀσύντακτοι καὶ σποράδεσ ἐκ τοῦ στρατοπέδου προσφερόμενοι.
(플루타르코스, chapter 13 1:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION