Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὁ δὲ Πολυξενίδασ ἐπεὶ κατεῖδεν αὐτὸν ἐνηδρευμένον, αὐτίκα τὴν παρασκευὴν συνῆγε, καὶ Νίκανδρον τὸν πειρατὴν σὺν ὀλίγοισ ἐσ τὴν Σάμον περιέπεμπε, κατὰ τὴν γῆν ὄπισθεν τοῦ Παυσιμάχου θορυβοποιεῖν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 5 2:5)
ὅπερ ἐπεὶ κατεῖδεν Εὐμένησ, τῶν μὲν ἄλλων κατεφρόνησε, τὴν δὲ ῥύμην τῶν ἁρμάτων τεταγμένων ἐφ’ ἑαυτὸν μάλιστα δείσασ, ὅσοι ἦσαν αὐτῷ σφενδονῆται καὶ ἀκοντισταὶ καὶ ἕτεροι κοῦφοι, συναγαγὼν προσέταξε, τὰ ἁρ́ματα περιθέοντασ, ἐσ τοὺσ ἵππουσ ἀκοντίζειν ἀντὶ τῶν ἐπιβατῶν·
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 6 6:5)
ὡσ δὲ ἀφίκετό τε ἐπ̓ αὐτὸν καὶ ἐν τῷ πέραν τοὺσ πολεμίουσ τεταγμένουσ κατεῖδεν, ὡσ εἶχεν ἐκ τῆσ ὁδοῦ ἐμβάλλει ἐσ τὸν πόρον ξὺν τῇ ἵππῳ μόνῃ.
(아리아노스, Anabasis, book 6, chapter 8 5:3)
κατατεινόμενον οὖν ὑπὸ ποδάγρασ πλείουσ ἡμέρασ, ὣσ ποτ’ οὖν ἐρράισεν καὶ κατεῖδεν διά τινων ὑπολαμπάδων τοὺσ Αἰγυπτίουσ παρὰ τὸν ποταμὸν ἀριστοποιουμένουσ καὶ τὰ τυχόντα προσφερομένουσ ἐπί τε τῆσ ἄμμου χύδην ἐρριμμένουσ, εἶπεν·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 51 3:1)
ὡσ δὲ κατεῖδεν, ἀποφέρειν αὐτοὺσ ἐκέλευσεν, εἰπὼν οὐ νόμιμον εἶναι Λακεδαιμονίοισ χρῆσθαι τοιούτοισ τοῖσ ἐδέσμασι.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 74 3:3)
"περὶ δὲ τῆσ γενέσεωσ αὐτῶν Φανόδημοσ ἐν δευτέρῳ Ἀτθίδοσ φησὶν ὡσ κατεῖδεν Ἐρυσίχθων Δῆλον τὴν νῆσον τὴν ὑπὸ τῶν ἀρχαίων καλουμένην Ὀρτυγίαν παρ’ ὃ τὰσ ἀγέλασ τῶν ζῴων τούτων φερομένασ ἐκ τοῦ πελάγουσ ἱζάνειν εἰσ τὴν νῆσον διὰ τὸ εὐόρμον εἶναι Εὔδοξοσ δ’ ὁ Κνίδιοσ ἐν πρώτῳ γῆσ περιόδου τοὺσ Φοίνικασ λέγει θύειν τῷ Ἡρακλεῖ ὄρτυγασ διὰ τὸ τὸν Ἡρακλέα τὸν Ἀστερίασ καὶ Διὸσ πορευόμενον εἰσ Λιβύην ἀναιρεθῆναι μὲν ὑπὸ Τυφῶνοσ, Ιὀλάου δ’ αὐτῷ προσενέγκαντοσ ὄρτυγα καὶ προσαγαγόντοσ ὀσφρανθέντα ἀναβιῶναι.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 47 1:8)
τὴν μὲν οὖν τοῦ ὀνόματοσ φιλανθρωπίαν, ὅτι ταύτην ἂν μάλιστα προσεῖσθε, κατεῖδεν·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 223:3)
παρὰ τὸν Ῥαδάμανθυν, ὁ Ῥαδάμανθυσ ἐκείνουσ ἐπιστήσασ θεᾶται ἑκάστου τὴν ψυχήν, οὐκ εἰδὼσ ὅτου ἐστίν, ἀλλὰ πολλάκισ τοῦ μεγάλου βασιλέωσ ἐπιλαβόμενοσ ἢ ἄλλου ὁτουοῦν βασιλέωσ ἢ δυνάστου κατεῖδεν οὐδὲν ὑγιὲσ ὂν τῆσ ψυχῆσ, ἀλλὰ διαμεμαστιγωμένην καὶ οὐλῶν μεστὴν ὑπὸ ἐπιορκιῶν καὶ ἀδικίασ, ἃ ἑκάστη ἡ πρᾶξισ αὐτοῦ ἐξωμόρξατο εἰσ τὴν ψυχήν, καὶ πάντα σκολιὰ ὑπὸ ψεύδουσ καὶ ἀλαζονείασ καὶ οὐδὲν εὐθὺ διὰ τὸ ἄνευ ἀληθείασ τεθράφθαι·
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 474:1)
καὶ ἐγώ τοι, ὦ φίλε ἑταῖρε, ταῦτα γιγνώσκων μαθητὴσ ἐπιθυμῶ γενέσθαι σόσ, εἰδὼσ ὅτι καὶ ἄλλοσ πού τισ καὶ ὁ Μέλητοσ οὗτοσ σὲ μὲν οὐδὲ δοκεῖ ὁρᾶν, ἐμὲ δὲ οὕτωσ ὀξέωσ ἀτεχνῶσ καὶ ῥᾳδίωσ κατεῖδεν ὥστε ἀσεβείασ ἐγράψατο.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Εὐθύφρων 20:3)
ἐπειδὴ κατεῖδεν ἡμῶν ὁ βασιλεὺσ ἐμψύχουσ οὔσασ τὰσ πράξεισ ἁπάσασ καὶ πολλὴν μὲν ἀρετὴν ἐν αὐταῖσ οὖσαν, πολλὴν δὲ κακίαν, ἀνώλεθρον δὲ ὂν γενόμενον, ἀλλ’ οὐκ αἰώνιον, ψυχὴν καὶ σῶμα, καθάπερ οἱ κατὰ νόμον ὄντεσ θεοί ‐ γένεσισ γὰρ οὐκ ἄν ποτε ἦν ζῴων ἀπολομένου τούτοιν θατέρου ‐ καὶ τὸ μὲν ὠφελεῖν ἀεὶ πεφυκόσ, ὅσον ἀγαθὸν ψυχῆσ, διενοήθη, τὸ δὲ κακὸν βλάπτειν·
(플라톤, Laws, book 10 118:4)
Ῥαδαμάνθυοσ δὲ περὶ τὴν λεγομένην κρίσιν τῶν δικῶν ἄξιον ἄγασθαι, διότι κατεῖδεν τοὺσ τότε ἀνθρώπουσ ἡγουμένουσ ἐναργῶσ εἶναι θεούσ, εἰκότωσ, ἅτε κατὰ τὸν τότε χρόνον τῶν πολλῶν ἐκ θεῶν ὄντων, ὧν εἷσ ἦν αὐτόσ, ὥσ γε λόγοσ.
(플라톤, Laws, book 12 48:1)
ὁ δὲ Ἀγησίλαοσ εἴσω Πυλῶν παρελθὼν καὶ διοδεύσασ τὴν Φωκίδα φίλην οὖσαν, ἐπεὶ τῆσ Βοιωτίασ πρῶτον ἐπέβη καὶ περὶ τὴν Χαιρώνειαν κατεστρατοπέδευσεν, ἅμα μὲν τὸν ἥλιον ἐκλείποντα καὶ γινόμενον μηνοειδῆ κατεῖδεν, ἅμα δὲ ἤκουσε τεθνάναι Πείσανδρον ἡττημένον ναυμαχίᾳ περὶ Κνίδον ὑπὸ Φαρναβάζου καὶ Κόνωνοσ.
(플루타르코스, Agesilaus, chapter 17 2:3)
τούτων δὲ ὀξέωσ διασκευασαμένων καὶ προσφερομένων δρόμῳ, Μασίστιοσ ὁ τῶν βαρβάρων ἵππαρχοσ, ἀνὴρ ἀλκῇ τε θαυμαστὸσ μεγέθει τε καὶ κάλλει σώματοσ περιττόσ, ὡσ κατεῖδεν, ἐναντίον ἐπιστρέψασ τὸν ἵππον εἰσ αὐτοὺσ ἤλαυνε.
(플루타르코스, Ἀριστείδης, chapter 14 4:1)
ἀλλ’ αὐτὸσ μὲν οὐδὲν κατεῖδεν ἢ μόλισ τὸν χάρακα πορθούμενον, ἦν γὰρ ἀσθενὴσ τὴν ὄψιν, οἱ δὲ περὶ αὐτὸν ἱππεῖσ ἑώρων πολλοὺσ προσελαύνοντασ, οὓσ ὁ Βροῦτοσ ἔπεμψεν.
(플루타르코스, Brutus, chapter 43 3:2)
Πομπήϊοσ δὲ ὡσ κατεῖδεν ἀπὸ θατέρου τοὺσ ἱππεῖσ φυγῇ σκεδασθέντασ, οὐκέτι ἦν ὁ αὐτὸσ οὐδ’ ἐμέμνητο Πομπήϊοσ ὢν Μᾶγνοσ, ἀλλ’ ὑπὸ θεοῦ μάλιστα βλαπτομένῳ τὴν γνώμην ἐοικώσ ἄφθογγοσ ᾤχετο ἀπιὼν ἐπὶ σκηνήν, καὶ καθεζόμενοσ ἐκαραδόκει τὸ μέλλον, ἄχρι οὗ τροπῆσ ἁπάντων γενομένησ ἐπέβαινον οἱ πολέμιοι τοῦ χάρακοσ καὶ διεμάχοντο πρὸσ τοὺσ φυλάττοντασ.
(플루타르코스, Caesar, chapter 45 4:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION