Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὅταν δὲ ταῖσ εἰσ τὸν παῖδα πεπραγματευμέναισ μεταφοραῖσ ὀνομάτων αἰσχρὰσ ὑποψίασ παρεμβάλλῃ, καταγέλαστον τὴν πόλιν ποιεῖ.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1673)
καὶ ὅτ’ ἀπῄεσαν, ἐμισθώσατο αὐτοῖσ τρία ζεύγη ὀρεικὰ καὶ τοὺσ πρέσβεισ προὔπεμψεν εἰσ Θήβασ, καταγέλαστον τὴν πόλιν ποιῶν.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 76 1:4)
ἐπειδὴ δὲ οὐκ ἀπέχρη σοι δίκην μὴ δεδωκέναι, ἀλλὰ καὶ δωρεὰσ ᾔτεισ, καταγέλαστον ἐν τοῖσ Ἕλλησι τὴν πόλιν ποιῶν, ἐνταῦθ’ ἐνέστην καὶ τὴν γραφὴν ἀπήνεγκα.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 2272)
δεῦρ’ ὦ γλυκυτάτη Πραξαγόρα, σκέψαι τάλαν ὡσ καὶ καταγέλαστον τὸ πρᾶγμα φαίνεται.
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Prologue 3:27)
πῶσ καταγέλαστον;
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Prologue 3:28)
ἐν ἐκείνῃ δὲ τὸ μὲν διενεγκεῖν ζηλωτόν, τὸ δ’ ἄμοιρον γενέσθαι παντελῶσ καταγέλαστον.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἐρωτικός 52:3)
ᾧ γὰρ ἐξ ἁπάντων ἀνθρώπων ἐκλέξασθαι τοὺσ πιστοτάτουσ ὑπάρχει, καὶ σχεδὸν οὐδείσ ἐστιν ὃσ οὐκ ἂν ἄσμενοσ ὑπακούσειεν αὐτῷ βουλομένῳχρῆσθαι, πῶσ οὐ καταγέλαστον τοῦτον μὴ χρῆσθαι τοῖσ σπουδαιοτάτοισ;
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ γ. 131:1)
οὐκ ἀπορρίψασ ταῦτα ἃ νῦν ἔχεισ, ἐξωμίδα λαβὼν λατρεύσεισ τοῖσ αὑτοῦ κρείττοσιν, ἀλλὰ περιελεύσῃ διάδημα ἔχων καταγέλαστον;
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ δ. 76:1)
ὥσπερ ἐν ταῖσ κωμῳδίαισ καὶ διασκευαῖσ Καρίωνα μὲν εἰσάγοντεσ μεθύοντα καὶ Δᾶον οὐ σφόδρα κινοῦσι γέλωτα, τὸν δὲ Ἡρακλέα τοιοῦτον ὁρῶσι γελοῖον δοκεῖ, παραφερόμενον, καὶ καθάπερ εἰώθασιν, ἐν κροκωτῷ, παραπλησίωσ καὶδῆμοσ οὕτωσ μέγασ μινυρίζων διὰ βίου καὶ πάλιν ἡνιοχῶν χωρὶσ ἵππων αἰσχρὸν γίγνεται καὶ καταγέλαστον.
(디오, 크리소토모스, 연설, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 125:1)
ἔφησε, δυεῖν ὄντων κακῶν, ὧν ἀνάγκη θάτερον ἄκοντασ ὑπομεῖναι, τοῦτ’ αὐτῷ δοκεῖν εἶναι λυσιτελέστερον, τὸ συγχωρῆσαι τῷ δήμῳ τὴν βουλὴν παρασπάσαί τι τοῦ κόσμου τῆσ πατρίου πολιτείασ μᾶλλον ἢ τοῖσ ἀλλοφύλοισ τε καὶ πολεμίοισ καταγέλαστον ποιῆσαι τὴν πόλιν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 60 6:1)
Πρώτην δὴ τὴν αἰτίαν τοῦ πλάσματοσ ὑποτίθεται καταγέλαστον·
(플라비우스 요세푸스, Contra Apionem, Φλαί̈ου Ιὠσήπου περὶ ἀρχαιότητοσ Ιοὐδαίων λόγοσ α. 282:1)
ἴσμεν γάρ, ὡσ οὐκ ἐνδέχεται παρελθόντα τὴν Ἱπποκράτειον δόξαν, εἶθ’ ἕτερόν τι περὶ νεφρῶν ἐνεργείασ εἰπόντα μὴ οὐ καταγέλαστον εἶναι παντάπασι.
(갈레노스, On the Natural Faculties., ΓΑΛΗΝΟΥ ΠΕΡΙ ΦΥΣΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ Α, section 1647)
νυνὶ δὲ τὸ γιγνόμενον ἐν τῇ πόλει πάνυ καταγέλαστόν ἐστιν.
(히페레이데스, Speeches, Ὑπὲρ Εὐξενίππου ἐισαγγελίασ ἀπολογία πρὸσ Πολύευκτον 2:3)
καὶ κατα[γέλα]στον μὲν σαυ[τὸν] ἐποίησασ, κατῄ[σχυν]ασ δὲ τοὺσ ἐκ τῶν [ἔμπρ]οσθεν χρόνων [τῶν α]ὐτῶν τί σοι προ[ελομέ]νουσ·
(히페레이데스, Speeches, Κατὰ Δημοσθένουσ ὑπὲρ τῶν Ἁρπαλείων 5:6)
τὸ δὲ λιμῷ συνόντα παρεστῶτα ἄλλῳ τοῦ λωτοῦ ἐμφορουμένῳ μηδὲν μεταδιδόντι ὑπὸ ἐλπίδοσ μόνησ τοῦ κἂν αὐτὸν παραγεύσασθαί ποτε δεδέσθαι, τῶν καλῶσ καὶ ὀρθῶσ ἐχόντων ἐπιλελησμένον,Ἡράκλεισ ὡσ καταγέλαστον καὶ πληγῶν τινων Ὁμηρικῶν ὡσ ἀληθῶσ δεόμενον.
(루키아노스, De mercede, (no name) 8:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION