Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐπεὶ δὲ παρῆλθον ἐσ τὸ μέσον, οὐδὲν ταπεινὸν οὐδέτεροσ εἶπεν, ἀλλ’ ὡσ ἐπὶ καλοῖσ ὁμολογουμένοισ ἀλλήλουσ ἐπῄνουν καὶ τὴν πόλιν ἐμακάριζον καὶ Δέκμῳ μάλιστα ἐμαρτύρουν, ὅτι τοὺσ μονομάχουσ σφίσιν ἐν καιρῷ παράσχοι.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 17 5:4)
τοῦτο δὲ τὸ κοινὸν τῶν Ἑλλήνων ἱερὸν τὸ ἐν Δελφοῖσ ἐξεκοσμήθη σὺν καλοῖσ καὶ πρέπουσι τοῖσ ἐπιγράμμασιν, αἵ τε πόλεισ οὐ τὸν ἐξ ἀρετῆσ μόνον, ἀλλὰ καὶ τὸν ἐκ τῆσ κατασκευῆσ κόσμον προσέλαβον, καὶ ὁ τῶν βαρβάρων πλοῦτοσ εἰσ τοὺσ κρείττουσ ἐμερίσθη.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 58:6)
ἡδέωσ δ’ ἂν πυθοίμην τῶν ῥᾳδίωσ ἀξιούντων αὑτοὺσ τὰ τηλικαῦτα κατηγορεῖν τίνασ τοιούτουσ αὐτὴν ἀναστάτουσ ποιῆσαί φασιν οἱούσ ἀναστάτουσ ἐκώλυσε γενέσθαι Θηβαίουσ, ἢ τίνων τείχη καθελεῖν οἱᾶ Κορινθίοισ ἀνέστησεν, ἢ τίνασ τοιούτουσ ἀνελεῖν οἱούσ διετήρησε Λακεδαιμονίουσ καὶ τὰσ μετ’ ἐκείνων πόλεισ, ἄλλοισ τε πολλοῖσ παλαιοῖσ καὶ καλοῖσ ἔργοισ, καὶ τὰ τελευταῖα τῇ περὶ Μαντίνειαν ἀρίστῃ τῶν Ἑλληνικῶν, οἶμαι δὲ καὶ τῶν μνημονευομένων, ἱππομαχίᾳ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 87:9)
ἵνα δ’ εἴπω κεφάλαιον, τρισὶ τούτοισ ὁ τῶν ἀνθρώπων βίοσ πληροῦται, τῇ τῶν ἀναγκαίων εὐπορίᾳ, τοῖσ τῆσ παιδείασ καλοῖσ, τῇ τῶν πρὸσ τὸν πόλεμον κατασκευῇ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 96:12)
τὸ δὲ δὴ καὶ τὴν εἰσ Δελφοὺσ ὁδὸν ἔργον εἶναι τῆσ πόλεωσ καὶ τὴν θεωρίαν τὴν Πυθιάδα Ἀθηναίων μόνον πάτριον τί ἂν εἴποισ ἢ τῶν θεῶν ἅπαντα ταῦτ’ εἶναι, βουλομένων πανταχῆ τὰσ Ἀθήνασ πρεσβεύειν καὶ πᾶσιν ὥσπερ χεῖρα τοῖσ καλοῖσ ἐπιβάλλειν τὴν πόλιν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 99:9)
ἂν τοῦτο ἑστηκὸσ ᾖ, Ῥόδοσ ἕστηκε τοῖσ ὀρθῶσ ὁρῶσιν, ἐπεὶ καὶ αὐτὰ τὰ τείχη καὶ τὰ νεώρια καὶ τοὺσ ἄλλουσ κόσμουσ τοὺσ μετὰ τούτων φρόνημα ἄνδρεσ ἔχοντεσ ἐκτήσαντο καὶ λογισμοὺσ οἱούσ χρὴ περὶ πραγμάτων, καὶ ἦν ταῦτα ἀναθήματα τῆσ ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν γνώμησ, οἳ ζήλου καὶ τῆσ ἐπὶ τοῖσ καλοῖσ φιλοτιμίασ ἕνεκα πάντασ μὲν πόνουσ ᾠήθησαν, πάντασ δὲ κινδύνουσ ὑποστῆναι δεῖν, ἐξ ὧν ἔπλευσαν μὲν ἅπασαν ὅση πλόϊμοσ θάλατταν, ἠγωνίσαντο δὲ καὶ καθ’ αὑτοὺσ καὶ ἐν συμμαχίαισ πολλοὺσ καὶ μεγάλουσ καὶ ἐνδόξουσ ἀγῶνασ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 13:8)
συνελθόντεσ δ’ ὕστερον ἀπὸ πασῶν τῶν πόλεων μίαν ταύτην οὐ πᾶσι καλοῖσ ἄρα τοῖσ οἰωνοῖσ ᾤκισαν, ἧσ τὸ μέγα καὶ θαυμαστὸν ὄνομα καὶ σχῆμα καὶ κάλλοσ καὶ ὅ τί τισ βούλεται λέγων οὐχ ἁμαρτήσεται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 14:7)
"πολὺ γὰρ ἂν ἐγώ σοι μᾶλλον ἔχοιμι ἀποδεῖξαι τοὺσ τἀναντία ἐμοὶ δοξάζοντασ ἀθέωσ ἔχοντασ ἢ ’κεῖνοι ἐμὲ, οἵτινεσ ἐξ ἴσου οἰόνται τοῖσ τε πονηροῖσ καὶ τοῖσ χρηστοῖσ τὰσ τύχασ γίγνεσθαι, ἀλλὰ μὴ τοῖσ καλοῖσ κἀγαθοῖσ εὐσεβεστέροισ γε οὖσιν ἀμείνω τὰ παρὰ τῶν θεῶν ὑπάρχειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 107:22)
ταῦτ’ ἐστὶν ἃ τοὺσ λέγοντασ ὑποσκελίζει, ταῦθ’ ὥσπερ νέφοσ ἢ σκοτόμαινα ἐπισκοτεῖ πᾶσι τοῖσ περὶ παιδείαν καλοῖσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ τοὺσ αἰτιωμένουσ ὅτι μὴ μελετῴη 8:2)
τόν τε γὰρ φιλότιμον ψέγομεν ὡσ μᾶλλον ἢ δεῖ καὶ ὅθεν οὐ δεῖ τῆσ τιμῆσ ἐφιέμενον, τόν τε ἀφιλότιμον ὡσ οὐδ’ ἐπὶ τοῖσ καλοῖσ προαιρούμενον τιμᾶσθαι.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 100:2)
ὁ γὰρ σπουδαῖοσ, ᾗ σπουδαῖοσ, ταῖσ κατ’ ἀρετὴν πράξεσι χαίρει, ταῖσ δ’ ἀπὸ κακίασ δυσχεραίνει, καθάπερ ὁ μουσικὸσ τοῖσ καλοῖσ μέλεσιν ἥδεται, ἐπὶ δὲ τοῖσ φαύλοισ λυπεῖται.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 114:4)
περὶ τὴν μάθησιν, εἰ μήτε τὰ πρὸσ τοὺσ ἀγῶνασ τοὺσ τεχνικοὺσ συντείνοντα διαπονοῖεν, μήτε τὰ θαυμάσια καὶ περιττὰ τῶν ἔργων, ἃ νῦν ἐλήλυθεν εἰσ τοὺσ ἀγῶνασ ἐκ δὲ τῶν ἀγώνων εἰσ τὴν παιδείαν, ἀλλὰ καὶ τὰ μὴ τοιαῦτα μέχρι περ ἂν δύνωνται χαίρειν τοῖσ καλοῖσ μέλεσι καὶ ῥυθμοῖσ, καὶ μὴ μόνον τῷ κοινῷ τῆσ μουσικῆσ, ὥσπερ καὶ τῶν ἄλλων ἔνια ζῴων, ἔτι δὲ καὶ πλῆθοσ ἀνδραπόδων καὶ παιδίων.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 8 94:1)
κοὐκ ἐξέσται παρὰ τοῖσι καλοῖσ <καὶ τοῖσ μεγάλοισ> καταδαρθεῖν ταῖσι γυναιξὶ πρὶν <ἂν> τοῖσ αἰσχροῖσ καὶ τοῖσ μικροῖσ χαρίσωνται.
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Agon, epirrheme 1:29)
οὔκ, ἢν ξυνῇσ γ’ ἀνδράσι καλοῖσ τε κἀγαθοῖσ.
(아리스토파네스, Wasps, Episode, lyric8)
ὅτι Ὅμηροσ ὁρῶν τὴν σωφροσύνην οἰκειοτάτην ἀρετὴν οὖσαν τοῖσ νέοισ καὶ πρώτην, ἔτι δὲ ἁρμόττουσαν καὶ πάντων τῶν καλῶν χορηγὸν οὖσαν, βουλόμενοσ ἐμφῦσαι πάλιν αὐτὴν ἀπ’ ἀρχῆσ καὶ ἐφεξῆσ ἵνα τὴν σχολὴν καὶ τὸν ζῆλον ἐν τοῖσ καλοῖσ ἔργοισ ἀναλίσκωσι καὶ ὦσιν εὐεργετικοὶ καὶ κοινωνικοὶ πρὸσ ἀλλήλουσ, εὐτελῆ κατεσκεύασε πᾶσι τὸν βίον καὶ αὐτάρκη, λογιζόμενοσ τὰσ ἐπιθυμίασ καὶ τὰσ ἡδονὰσ ἰσχυροτάτασ γίνεσθαι καὶ πρώτασ ἔτι τε καὶ ἐμφύτουσ τὰσ περὶ ἐδωδὴν καὶ πόσιν, τοὺσ δὲ διαμεμενηκότασ ἐν εὐτελείᾳ εὐτάκτουσ καὶ περὶ τὸν ἄλλον βίον γίνεσθαι ἐγκρατεῖσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 151)

SEARCH

MENU NAVIGATION