Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὁ τοίνυν οὐδενὸσ ἧττον σοφὸσ τῶν ποιητῶν Εὐριπίδησ, ἕν τι τῶν καλλίστων ὑπολαμβάνων εἶναι τὸ σωφρόνωσ ἐρᾶν, ἐν εὐχῆσ μέρει τὸν ἔρωτα ποιούμενοσ λέγει που·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1511)
ταύτην τοίνυν τὴν παιδείαν καὶ ὁ βασιλεὺσ παιδευθεὶσ καὶ πάντων τῶν καλλίστων μετασχὼν τῶν μὲν καὶ ἀπὸ φύσεωσ ὑπαρξάντων αὐτῷ, τῶν δὲ καὶ ἀπὸ παιδείασ γενομένων, οὐ μέσωσ οὐδ’ ὥσπερ ἄλλοισ τισὶν, ἀλλὰ πρὸσ ὑπερβολὴν ἑκάστου, ἦν μὲν μέγα ὄφελοσ τῇ βασιλείᾳ καὶ πρὶν εἰσ ταύτην καταστῆναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ βασιλέα [σπ.] 4:4)
πάντωσ δὲ ἡ μὲν τελευτὴ κοινὸσ ἅπασιν ὁρ́οσ πρόκειται, τὸ δὲ τῶν καλλίστων ἑαυτὸν ἀξιώσαντα μετ’ εὐκλείασ καταλῦσαι θεοῖσ τε καὶ ἀνθρώποισ ἄμεμπτον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Ἐτεωνέα ἐπικήδειος 5:3)
καὶ γὰρ ἀγῶνασ πλείστουσ καὶ μεγίστουσ καὶ ὑπὲρ καλλίστων ἐποιήσατο, καὶ τρόπαια πλεῖστα καὶ κάλλιστα ἐκ τῶν Ἀθηνῶν, καὶ λόγοι πλεῖστοι καὶ κάλλιστοι καὶ διὰ πάντων ὑπερέχοντεσ οἱ τῆσδε τῆσ πόλεωσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 96:10)
ἡμεῖσ δὲ αὐτοὺσ τοὺσ εἰσηγησαμένουσ ἡμῶν πολίτασ, δι’ ὧν ταῦτα ἀνεστήσαμεν, οὐκ ἀφήκαμεν διὰ ταῦτα, ὅτ’ ἠδικηκότασ ὕστερον εὑρ́ομεν, ἀλλὰ τοῦτο μὲν Μιλτιάδην ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ τελευτήσαντα οὐκ ἐκρίναμεν παρ’ ἀξίαν ἀπολωλέναι, τοῦτο δὲ τὸν τῶν καλλίστων ἔργων σύμβουλον καὶ στρατηγὸν γενόμενον Θεμιστοκλέα φυγάδα ἐποιήσαμεν, ἀποκτεῖναι παρόντα λαβεῖν οὐ δυνηθέντεσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ δ# ὑπὲρ Θηβαίων δεύτερος 9:3)
ἐγὼ δὲ μάλιστα μὲν καὶ πρῶτον αἰδοῖ τῶν λόγων αὐτῶν καὶ τῷ νομίζειν χρῆναι καθάπερ γονεῦσι βοηθεῖν, ὡσ ἕκαστοσ ἔχει τῆσ ἐν αὐτοῖσ δυνάμεωσ, εἶτα καὶ τῶν ἄλλων ἕνεκ’ ἀνθρώπων, ὅπωσ μὴ περὶ τῶν μεγίστων φαύλωσ ὑπαχθεῖεν μηδ’ ἀγνοήσαιεν ὅσῳ λαμπρότεροσ καὶ μείζων ἀνὴρ, τοσούτῳ προχειρότερον πιστεύσαντεσ αὐτῷ, μηδὲ ἣν οὐ θέμισ οὐδὲν φλαῦρον ἀκοῦσαι, ταύτην οἰόμενοι κακίζειν αὑτοὺσ τῶν καλλίστων ἀποστερήσαιεν ἑκόντεσ, ἐν ἴσῳ δὲ ἄκοντεσ εἰπεῖν, ὑπέστην τὸν λόγον τοῦ τε δικαίου χάριν καὶ τῆσ χρείασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 5:5)
εἰ τοίνυν τισ καὶ τοιοῦτοσ ἐγγένοιτο οἱο͂σ ῥητορικὴν ἔχων εἰσ μὲν δήμουσ ῥᾳδίωσ μὴ εἰσιέναι, μηδὲ περὶ πολιτείασ ἀμφισβητεῖν ὁρῶν ἑτέρωσ ἔχοντα τὰ πράγματα, καὶ ταῦτα οὐκ ἐν ὑστάτοισ ὢν δόξησ ἕνεκα καὶ τιμῶν καὶ τῶν ἐπικαίρων φιλοτιμιῶν, αὐτὸσ δὲ ἐφ’ ἑαυτοῦ τοῖσ λόγοισ χρῷτο, τὴν αὐτῶν φύσιν καὶ τὸ ἐν αὐτοῖσ καλὸν τετιμηκὼσ, καὶ θεὸν ἡγεμόνα καὶ προστάτην ἐπιγραψάμενοσ τοῦ τε βίου καὶ τῶν λόγων, οὐδὲ τούτῳ χαλεπὸν πρὸσ Πλάτωνα ἀντειπεῖν, ἀλλ’ οὗτοσ ἂν καὶ πολὺ καλλίστων καὶ δικαιοτάτων εὐπορήσειε λόγων, ὅτι, ὦ θαυμάσιε, ἐγὼ ταύτην τὴν δύναμιν ἐξ ἀρχῆσ ἐτίμησα καὶ περὶ πλείστου πάντων κερδῶν καὶ πραγμάτων ἐποιησάμην, οὐχ ἵνα τὸν δῆμον κολακεύω οὐδ’ ἵνα τῶν πολλῶν στοχάζωμαι οὐδὲ ἀργυρίου χάριν, ἀλλὰ καὶ ὅστισ πρὸσ τοῦτο ὁρᾷ καὶ τῶν διδόντων ἐστὶ, μισθωτὸν καλῶ τοῦτον, οὐ ῥήτορα, καὶ πολλοῖσ ἑτέροισ φημὶ λελοιπέναι τόπον ἀμφισβητεῖν εὐδαιμονίασ, εἰ ταύτῃ σεμνύνεται, ἀλλ’ ὑπ’ αὐτῶν τῶν λόγων ἀχθεὶσ καὶ νομίσασ εἶναι πρέπον ἀνθρώπῳ κτῆμα λόγουσ καλοὺσ, οὕτωσ ἐργάζομαι κατὰ δύναμιν τὴν ἐμαυτοῦ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 107:1)
καίτοι ταῦτά ἐστιν ἀνδρείασ, εὐβουλίασ, δικαιοσύνησ, τῶν καλλίστων ἐπιδείγματα, ἀλλ’ οὐχ ὧν Πλάτων ἀνέθηκεν αὐτῷ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 34:11)
σὺ δὲ τὸν τούτων ἡγούμενον καὶ τὸν ἅπασι τοῖσ Ἕλλησι τῶν ἀναγκαιοτάτων ἅμα καὶ τῶν καλλίστων κατάρξαντα, σωτηρίασ, ἐλευθερίασ, εὐκλείασ, οὐκ ᾐσχύνθησ τιθεὶσ μετὰ τῶν ὀψοποιῶν, καὶ τοῖσ ἐσχάτοισ ὀνείδεσι δουλείασ εἰ μὴ περιβαλεῖσ, οὐκ ἀρκεῖν ἀξιῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 59:3)
τί δῆτ’ ἂν, εἰ ἡμῖν ἐδεδώκεισ ἐξελὼν ὁππόθι πιότατον πεδίον Καλυδῶνοσ ἐραννῆσ ἢ περὶ οὗ Χαλκιδεῖσ ποτὲ καὶ Ἐρετριεῖσ διέστησαν, ἢ τὸ μέσον Κορίνθου καὶ Σικυῶνοσ, ὁ χρησμὸσ ἔφη, ὅτε ἁπλῶσ οὑτωσὶ φιλίασ ἕνεκα αὐτῆσ παρών τε καὶ ἀπολαύων τῶν καλλίστων, οἷ’ ἂν τὰ ἡμέτερα εἰή κάλλιστα, εἰ μὴ ἄρα σοι καὶ τοῦτο προσίσταται, σὺ δὲ οὐδὲ τοσοῦτον ἡμῖν ἐν μισθοῦ μέρει κατέθου, ὅσον εἰ καί τι παρεληρήσαμεν τοῦτο συγγνῶναι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 2:18)
διαπερανάμενοσ τοίνυν τὸν λόγον τὸν περὶ τοῦ ἔρωτοσ ποίαν εὐφημίαν ὕστερον περὶ αὑτοῦ παραλέλοιπεν, ἢ τί τῶν καλλίστων οὐκ εἴρηκε;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 34:17)
εἰ δὲ πρὸσ πᾶσι τοῖσ ἄλλοισ καὶ τοῦτ’ Ἀθηναίων ἐπίσημον, βουλαὶ καὶ δίκαι καὶ τὸ μετὰ πλείστων τε καὶ καλλίστων τῶν ψηφισμάτων ἑκασταχόσε χωρεῖν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 18:4)
ὅτε τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ μηδ’ ἡστινοσοῦν προϋπηργμένησ ἀνάγκησ, ἀλλ’ ὑπὸ τοῦ φιλανθρωποτάτου μόνου τῆσ γνώμησ τὰ τοιαῦτα πράττειν τῶν καλλίστων ἐδόκει, καὶ διαγεγόναμεν τὸν ἅπαντα χρόνον τὴν καλλίστην ταύτην καὶ λυσιτελεστάτην καὶ μόνην προσήκουσαν ἀνθρώποισ φιλοτιμούμενοι, νῦν ἀμφοτέρων ὄντων, τοῦ τε τὰ δίκαια πράττειν ἀνάγκην εἶναι τοῦ τε κεχρῆσθαι τῇ γνώμῃ, καὶ μὴ τὴν ἐξ ἀρχῆσ θαυμαστὴν ταύτην ἔνστασιν ἐγκαταλιπεῖν, ἔπειτ’ οὐκ ἐθελήσομεν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 57:4)
οὕτω γὰρ ἂν πλείστων καὶ καλλίστων κύριοσ εἰή πράξεων.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 7 53:1)
ταύτην μέντοι τὴν ἡδονὴν οὐκέτι τὴν αὐτὴν τιθέασιν, ἀλλὰ καθ’ ἑαυτοὺσ ἕκαστοσ καὶ τὴν ἕξιν τὴν αὑτῶν, ὁ δ’ ἄριστοσ τὴν ἀρίστην καὶ τὴν ἀπὸ τῶν καλλίστων.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 8 24:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION