Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἢ τίσ τῶν πολιτῶν οὐκ ἐδυσχέρανε Κηφισόδωρον τὸν τοῦ Μόλωνοσ καλούμενον καλλίστην ὡρ́αν ὄψεωσ ἀκλεέστατα διεφθαρκότα;
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 158 1:3)
ἐκ δὲ λιπόντασ Σπάρτην Αὐτεσίωνοσ ἐὺσ πάισ ἤγαγε Θήρασ Καλλίστην ἐπὶ νῆσον, ἀμείψατο δ’ οὔνομα Θήρησ ἐξ ἕθεν.
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 4 28:20)
περὶ δὲ ὧν διαβάλλουσιν ἡμᾶσ δύο ἄνδρεσ ἐχθροί, ἴστε μὲν αὐτὰ ἀκριβέστατα, καὶ δι’ αὐτὸ συστρατεύεσθε ἡμῖν ἑτοίμωσ, δοκεῖ δὲ καὶ νῦν ἐπεξελθεῖν ἔτι τὴν αἰτίαν, ἣ μάλιστα ἐπιδείκνυσι τοῦ πολέμου καλλίστην τε οὖσαν ἡμῖν καὶ δικαιοτάτην τὴν πρόφασιν.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 12 2:6)
Ἀπόλλω τε γάρ φασιν οἱ ποιηταὶ τὴν Δῆλον φερομένην πρότερον στῆσαι κατὰ τοῦ πελάγουσ ἐρείσαντα, ἐπειδὴ πρῶτον ἐν αὐτῇ ἐγένετο, καὶ οὗτοι τῆσ Μεροπίδοσ τότε ἐπιβάντεσ, προκρίναντεσ ἁπασῶν εἶναι καλλίστην, ὅσαι παραπλήσιαι μέγεθοσ, ἰάσαντό τε καὶ ἀπέφηναν ἐμβατὸν πᾶσιν Ἕλλησι καὶ βαρβάροισ, πρότερον σφαλερὰν καὶ ὕποπτον οὖσαν, καὶ τὴν εὐδαιμονίαν κυρίαν τῇ νήσῳ κατέστησαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀσκληπιάδαι 3:3)
ὦ τὴν καλλίστην ὧν ἐφορᾷσ κατέχων πόλιν, ἥ σοι τὴν δι’ ἔτουσ πανήγυριν πληροῖ, ὦ κοινὸν ἅπασιν ἀνθρώποισ φῶσ, ἡμῖν τε δὴ πρώην περιφανῶσ γενόμενοσ, ὅτ’ ἐπιρρεούσησ τῆσ θαλάττησ καὶ πολλῆσ πάντοθεν αἰρομένησ καὶ οὐδενὸσ ὁρωμένου πλὴν τοῦ μέλλοντοσ καὶ σχεδὸν ἤδη παρόντοσ ὀλέθρου, χεῖρα ἀντάρασ, οὐρανόν τε κεκρυμμένον ἐξέφηνασ καὶ γῆν ἔδωκασ ἰδεῖν καὶ προσορμίσασθαι, τοσοῦτον παρ’ ἐλπίδα ὥστ’ οὐδ’ ἐπιβᾶσι πίστισ ἦν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 10:4)
παρ’ οἷσ τίνασ μᾶλλον τούτων εἰκὸσ εὐδοκιμεῖν, ἢ τίνασ ἐν πλείονι τῆσ σωτηρίασ εἶναι λόγῳ, οἵτινεσ ὥσπερ προφῆται καὶ μίμημα τῆσ ἐκείνων γνώμησ γεγόνασι, τὴν καλλίστην φιλίαν ἐπ’ ὠφελείᾳ τοῦ κοινοῦ τῶν ἀνθρώπων συνθέμενοι γένουσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πανηγυρικὸσ ἐν Κυζίκῳ περὶ τοῦ ναοῦ 10:7)
τὰ μὲν ἀρχαῖα Κουρήτων χοροὶ καὶ τροφαὶ καὶ γενέσεισ θεῶν καὶ Πέλοπεσ διαβαίνοντεσ ἐνθένδε, καὶ Πελοπόννησοσ ἀποικία, καὶ Θησεὺσ οἰκιστὴσ τῶν ὑπὸ τὸν Σίπυλον τόπων, καὶ Ὁμήρου γοναὶ, καὶ ἀγῶνεσ καὶ τρόπαια καὶ νῖκαι παρὰ τοῖσ ἄρχουσι καὶ διὰ πάντων ἐθνῶν, καὶ λογίων περιηγήσεισ, ἀναγραφόντων καλλίστην τῶν ἁπασῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Μονῳδία ἐπὶ Σμύρνῃ 1:11)
τοῖσ τε γὰρ πάντα ἀρίστοισ βασιλεῦσι καὶ πάσασ πόλεισ ὑφ’ ἑαυτοῖσ ἔχουσι τὴν καλλίστην οἰκίσαι φιλοτιμίαν εἶχε, τῇ τε πόλει τὸ διὰ τούτων ἀνεγερθῆναι καὶ τοιούτουσ ἀρχηγέτασ ἐπιγράψασθαι τὴν συμφορὰν εἰσ εὐπραξίαν μετέβαλε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παλινῳδία ἐπὶ Σμύρνῃ καὶ τῷ ταύτησ ἀνοικισμῷ 2:9)
κἂν μὲν οὕτω ποιῶμεν, συμβαίνοντα τὰ ἔργα τοῖσ λόγοισ παρεξόμεθα καὶ νίκην ἁπασῶν καλλίστην ἀναιρησόμεθα, συμφέρουσαν μὲν τοῖσ Ἕλλησιν, ἔντιμον δὲ ἡμῖν αὐτοῖσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Ἀθηναίουσ εἰρήνης 2:12)
εἰ δὲ δὴ τὴν μὲν καλλίστην τῶν τεχνῶν προσείρηκε τῷ μανικὴν εἶναι, τὴν δ’ ἁπλῶσ οὐδ’ εἶναι τέχνην, τὴν ποιητικὴν, ἀλλ’ ἐπίπνοιαν ἐκ Μουσῶν, ὃσ δ’ ἂν ἄνευ μανίασ Μουσῶν ἐπὶ ποιητικὰσ θύρασ ἀφίκηται, πεισθεὶσ ὡσ ἄρα ἐκ τέχνησ ἱκανὸσ ποιητὴσ ἐσόμενοσ, ἀτελὴσ αὐτόσ τε καὶ ἡ ποίησισ ὑπὸ τῆσ τῶν μαινομένων ἡ τοῦ σωφρονοῦντοσ ἠφανίσθη, πῶσ οὐκ ἐξ ἀμφοῖν δείκνυται τὸ μὴ τὴν τέχνην νικᾶν, ἀλλ’ ἔστιν οὗ καὶ λαμπρότερον καὶ θεοφιλέστερον εἶναι τὸ μὴ δουλεῦον τέχνῃ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 14:5)
εἶθ’ οἳ μὲν οὐδ’ αὐτοὶ μεῖζον φρονεῖν οὐδενὸσ ἀξιώσαιεν ἂν, οἶμαι δ’ οὐδ’ ἴσον τοῖσ ἄλλοισ, ἀλλὰ καὶ τέχνην ταύτην ἔχουσιν ὑπηρετεῖν τοῖσ πολλοῖσ, οὗτοι μὲν τοὺσ δεησομένουσ ἀναμενοῦσι καὶ οὐ ταπεινωθήσονται περαιτέρω τοῦ σχήματοσ, οἱ δὲ τὴν καλλίστην καὶ τὴν ἐλευθεριωτάτην ἐπαγγελλόμενοι δύναμιν, δι’ ἧσ ἅπαντα πράγματα ἐξετάζεται καὶ δοκιμάζεται, καὶ μικρὰ καὶ μείζω καὶ καλλίω καὶ θάτερα, οὗτοι δ’ οὐκ εἰ μηδὲν ἄλλο, τούτουσ γε μιμήσονται, καὶ τὴν μὲν τῶν λόγων ἐπιμέλειάν τε καὶ μελέτην αὑτοῖσ προσήκειν νομιοῦσι, τὸ δ’ ἢ τούτοισ ἢ ἑαυτοῖσ χρῆσθαι, τοῦτο δ’ ἑτέρων ἔργον ἡγήσονται;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ τοὺσ αἰτιωμένουσ ὅτι μὴ μελετῴη 4:4)
ὅτε τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ μηδ’ ἡστινοσοῦν προϋπηργμένησ ἀνάγκησ, ἀλλ’ ὑπὸ τοῦ φιλανθρωποτάτου μόνου τῆσ γνώμησ τὰ τοιαῦτα πράττειν τῶν καλλίστων ἐδόκει, καὶ διαγεγόναμεν τὸν ἅπαντα χρόνον τὴν καλλίστην ταύτην καὶ λυσιτελεστάτην καὶ μόνην προσήκουσαν ἀνθρώποισ φιλοτιμούμενοι, νῦν ἀμφοτέρων ὄντων, τοῦ τε τὰ δίκαια πράττειν ἀνάγκην εἶναι τοῦ τε κεχρῆσθαι τῇ γνώμῃ, καὶ μὴ τὴν ἐξ ἀρχῆσ θαυμαστὴν ταύτην ἔνστασιν ἐγκαταλιπεῖν, ἔπειτ’ οὐκ ἐθελήσομεν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 57:4)
καὶ περὶ αὐτῶν τούτων ἀνώτερον ἐπιζητοῦσι καὶ φυσικώτερον, Εὐριπίδησ μὲν φάσκων ἐρᾶν μὲν ὄμβρου γαῖαν ξηρανθεῖσαν, ἐρᾶν δὲ σεμνὸν οὐρανὸν πληρούμενον ὄμβρου πεσεῖν ἐσ γαῖαν, καὶ Ἡράκλειτοσ τὸ ἀντίξουν συμφέρον καὶ ἐκ τῶν διαφερόντων καλλίστην ἁρμονίαν καὶ πάντα κατ’ ἔριν γίνεσθαι·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 8 11:1)
διὸ καὶ πόλιν ἧσ μετὰ μεγέθουσ ὁ λεχθεὶσ ὁρ́οσ ὑπάρχει, ταύτην εἶναι καλλίστην ἀναγκαῖον·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 7 75:2)
κἂν Οἰάγροσ εἰσέλθῃ φεύγων, οὐκ ἀποφεύγει πρὶν ἂν ἡμῖν ἐκ τῆσ Νιόβησ εἴπῃ ῥῆσιν τὴν καλλίστην ἀπολέξασ.
(아리스토파네스, Wasps, Agon, epirrheme 1:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION