Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τί με καλεῖτε;
(아리스토텔레스, Prologue 4:26)
φήμη γ’ ὑμῖν ὄρνισ ἐστί, πταρμόν τ’ ὄρνιθα καλεῖτε, ξύμβολον ὄρνιν, φωνὴν ὄρνιν, θεράποντ’ ὄρνιν, ὄνον ὄρνιν.
(아리스토파네스, Birds, Parabasis, parabasis10)
"ἀλλ’ ἐπειδὴ καὶ κοπτήν τινα καλεῖτε, ὁρῶ δὲ ἑκάστῳ κειμένην ἐπὶ τῆσ τραπέζησ, λέγετε ἡμῖν, ὦ λίχνοι, τίσ τοῦ ὀνόματοσ τούτου τῶν ἐνδόξων μνημονεύει.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 602)
ὀνομάζονται δὲ οἱ αὐλοὶ γίγγροι ὑπὸ τῶν Φοινίκων ἀπὸ πῶν περὶ Ἄδωνιν θρήνων τὸν γὰρ Ἄδωνιν Γίγγρην καλεῖτε ὑμεῖσ οἱ Φοίνικεσ, ὡσ ἱστορεῖ Δημοκλείδησ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 762)
ἂν μὲν γὰρ ᾖ τισ εὐπρεπήσ, ἱερὸν γάμον καλεῖτε.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 41 1:5)
καὶ νῦν μὲν καλεῖτε πρὸσ ὑμᾶσ αὐτοὺσ τοὺσ Ἕλληνασ·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῶν Συμμοριῶν 14:1)
ἐγὼ θαυμάζω τί ποτ’ ἐστὶ τὸ ὑμέτερον καὶ τί προσδοκῶντεσ ἢ βουλόμενοι τοὺσ τοιούτουσ ἀνθρώπουσ διαλέγεσθαι ὑμῖν ζητεῖτε, πότερον εὐφώνουσ οἰέσθε εἶναι καὶ φθέγγεσθαι ἥδιον τῶν ἄλλων, ἔπειτα ὥσπερ ὀρνέων ποθεῖτε ἀκούειν μελῳδούντων ὑμῖν ἢ δύναμιν ἄλλην ἔχειν ἔν τε ὀνόμασι καὶ διανοήμασι δριμυτέρασ τινὸσ πειθοῦσ καὶ τῷ ὄντι δεινῆσ, ἣν καλεῖτε ῥητορικήν, ἔν τε ἀγοραῖσ καὶ περὶ τὸ βῆμα δυναστεύουσαν, ἤ τινα ἔπαινον καθ’ αὑτῶν ἀκούσεσθαι οἰόμενοι καὶ δημόσιον ὕμνον τῆσ πόλεωσ, περί τε Περσέωσ καὶ Ἡρακλέουσ καὶ τοῦ Ἀπόλλωνοσ τῆσ τριαίνησ καὶ περὶ χρησμῶν τῶν γενομένων, καὶ ὥσ ἐστε Ἕλληνεσ καὶ Ἀργεῖοι καὶ ἔτι βελτίουσ, καὶ ἀρχηγοὺσ ἔχετε ἡρ́ωασ καὶ ἡμιθέουσ, μᾶλλον δὲ Τιτᾶνασ·
(디오, 크리소토모스, 연설, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ. 1:1)
ἐπὶ τοιαύταισ δὴ τύχαισ καὶ συμφοραῖσ οὐκ εὐκταίασ μήτε ὑμεῖσ, ὦ πατρίκιοι, καλεῖτε ἡμᾶσ, μήτε ἡμεῖσ αὐτοῖσ ὑπακούωμεν, ὦ δημόται, ἀλλ’, ὡσ διῄρηκεν ἡμᾶσ ἀπ’ ἀλλήλων ἡ τύχη, στέργωμεν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 79 1:2)
ὑμεῖσ τ’, ὦ πρέσβεισ, ἢ λέγετε, ἐφ’ οἷσ καλεῖτε ἡμᾶσ δικαίοισ, ἢ μὴ λέγοντεσ ἐκ τῆσ ἐκκλησίασ ἄπιτε·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 82 4:3)
ἀλλὰ γὰρ ὅτι μὲν οὐ συνοίσει μοι πρὸσ ἀσφάλειαν ἥδε, ἣν ὑμεῖσ μὲν κάθοδον καλεῖτε, ἐγὼ δὲ ταχεῖαν ὁδὸν ἐπὶ τὸν ὄλεθρον, οὐ πολλῶν οἰόμαι δεῖν ἔτι λόγων·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 32 3:1)
καὶ ἐὰν μὲν εὑρ́ητε ἡττημένον με ὑπὸ τῶν πολεμίων, πονηρὰν καλεῖτέ μου τὴν τύχην, ἐὰν δὲ κεκρατηκότα τῶν ἐχθρῶν, ἀγαθήν·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 30 5:1)
καὶ ἡ Ναάμισ, προσαγορευόντων αὐτὴν ὀνομαστί, δικαιότερον εἶπε Μαρὰν καλεῖτέ με·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 5 419:2)
Τί δέ με καλεῖτε Κύριε κύριε, καὶ οὐ ποιεῖτε ἃ λέγω;
(ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ, chapter 3 268:1)
ὂν καλεῖτέ τι;
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Σοφιστής 169:12)
ἐὰν ἐθέλῃ τὸ γένοσ ὑμῖν τὸ Διονυσίου τε καὶ Ἱππαρίνου ἐπὶ σωτηρίᾳ Σικελίασ παύσασθαι τῶν νῦν παρόντων κακῶν, τιμὰσ αὑτοῖσ καὶ γένει λαβόντεσ εἴσ τε τὸν ἔπειτα καὶ τὸν νῦν χρόνον, ἐπὶ τούτοισ καλεῖτε, ὥσπερ καὶ πρότερον ἐρρήθη, πρέσβεισ οὓσ ἂν ἐθελήσωσιν κυρίουσ ποιησάμενοι τῶν διαλλαγῶν ‐ εἴτε τινὰσ αὐτόθεν εἴτε ἔξωθεν εἴτε ἀμφότερα ‐ καὶ ὁπόσουσ ἂν συγχωρήσωσιν·
(플라톤, Epistles, Letter 8 30:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION