Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

εἰ μὲν γὰρ ἦν δυοῖν τὸ ἕτερον ἑλέσθαι, ἢ καλῶσ ἀπολέσθαι ἢ αἰσχρῶσ σωθῆναι, ἔχοι ἄν τισ εἰπεῖν κακίαν εἶναι τὰ γενόμενα·
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 99:2)
νῦν δέ, ἐξ ὧν ἐπιβεβουλεύμεθα καὶ ἐξ ὧν Γάιοσ Καῖσαρ ἔπαθεν, ἀτιθάσευτον ὁρῶντεσ τὴν κακίαν ὑπὸ φιλανθρωπίασ, προλαβεῖν τοὺσ ἐχθροὺσ ἢ παθεῖν αἱρούμεθα.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 2 4:4)
εἰ δ’ ἀναιρήσομεν καθάπαξ τὴν πόλιν, οὐ τῶν Ἑλλήνων ὅπωσ ἐλεύθεροι γενήσονται προορώμενοι πολεμῆσαι δόξομεν, ἀλλὰ τῇ πόλει φθονήσαντεσ, καὶ τὴν ἡμετέραν αὐτῶν κακίαν ἐκπιμπλάντεσ, ἀλλ’ οὐ τὴν ἐκείνων ἀμετρίαν δυσχεραίνοντεσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Ἀθηναίουσ εἰρήνης 2:13)
ὃν χρῆν εἰ τὰ μάλιστα ταῦθ’ ὑπὲρ ὑμῶν ἐτύγχανεν εἰργασμένοσ, αὐτὸν, ἀλλὰ μὴ ὑμᾶσ, ἀναμιμνήσκειν, νῦν δ’ ἅπαντα ταῦτα ὑπερβὰσ προσάγει μεθ’ ὅπλων τὴν αὑτοῦ κακίαν ἐπιδεικνὺσ καὶ τὰ τέλη καθάπερ δράματοσ παρ’ ἐλπίδασ ἐξάγων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, συμμαχικὸσ β πρὸσ Θηβαίουσ περὶ τῆσ συμμαχίας 5:9)
ἆρ’ οὖν τούτου γε ἕνεκα ἠδίκει Σωκράτησ, ἢ διὰ τὴν ἐκείνου κακίαν κακὸσ αὐτὸσ ἦν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 132:12)
ἐπεὶ καὶ τὸ συκοφαντεῖν καὶ δωροδοκεῖν καὶ ἀσελγαίνειν καὶ λάθρα τοῖσ πολεμίοισ κεχρῆσθαι καὶ φάρμακα καθ’ ὁτουοῦν συντιθέναι καὶ νὴ Δία γε λῃσταὶ καὶ τοιχωρύχοι καὶ τοῦ πονηροῦ κόμματοσ ὁστισοῦν τότε μᾶλλον μισοῦνται καὶ δίκην ὑπέχουσι μείζω, ὅταν οἷσ δρῶσιν, ἐγκαλύπτεσθαι δέον καὶ τρέμειν, οἱ δ’ ἐπὶ τούτοισ τοσοῦτον φρονῶσιν ὡσ καὶ σεμνύνειν ταῦτ’ ἐθέλειν πρὸσ πάντασ, διττὰ δή που νοσοῦντεσ, κακίαν καὶ θράσοσ, καὶ μηδ’ ἑκάτερον συνιέντεσ, ἀλλὰ καὶ δίκην τίνοντεσ ταύτην τὸ δημοσίᾳ σφᾶσ αὐτοὺσ ἐξελέγχειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 25:10)
ὥστ’ ἀνάγκη τήν τε κακίαν ἑκούσιον εἶναι καὶ τὴν ἀρετήν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 213:2)
ἀλλ’ οὖν ὁ τὴν ἄγνοιαν, ἐὰν ᾖ ἐναντία, διὸ τὸ μὴ ἐνεῖναι τὴν ὑπεροχὴν ἀλλὰ τὴν ἀρετήν, ὅλωσ μᾶλλον εἶναι πρὸσ τὴν κακίαν οὕτωσ ἔχουσαν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 12:3)
ἔτι κατ’ ἀρετὴν καὶ κακίαν καὶ ὅλωσ τὸ κακὸν καὶ ἀγαθόν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 169:1)
δοκοῦσι δὲ οὐχ οἱ αὐτοὶ προαιρεῖσθαί τε ἄριστα καὶ δοξάζειν, ἀλλ’ ἔνιοι δοξάζειν μὲν ἄμεινον, διὰ κακίαν δ’ αἱρεῖσθαι οὐχ ἃ δεῖ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 38:4)
καὶ τοὺσ διὰ κακίαν δὲ τῶν ἀνθρώπων ὑπερβάλλοντασ οὕτωσ ἐπιδυσφημοῦμεν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 4:2)
ὥσπερ οὖν οὐδ’ ἐνταῦθα, διὰ τὸ μὴ κακίαν εἶναι ἑκάστην αὐτῶν ἀλλὰ τῷ ἀνάλογον ὁμοίαν, οὕτω δῆλον ὅτι κἀκεῖ ὑποληπτέον μόνην ἀκρασίαν καὶ ἐγκράτειαν εἶναι ἥτισ ἐστὶ περὶ ταὐτὰ τῇ σωφροσύνῃ καὶ ἀκολασίᾳ, περὶ δὲ θυμοῦ καθ’ ὁμοιότητα λέγομεν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 61:3)
τήν τε γὰρ ἀρετὴν καὶ τὴν κακίαν τὴν ἠθικὴν περὶ λύπασ καὶ ἡδονὰσ ἔθεμεν, καὶ τὴν εὐδαιμονίαν οἱ πλεῖστοι μεθ’ ἡδονῆσ εἶναί φασιν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 131:4)
παραδιηγεῖσθαι δὲ ὅσα εἰσ τὴν σὴν ἀρετὴν φέρει οἱο͂ν "ἐγὼ δ’ ἐνουθέτουν, ἀεὶ τὰ δίκαια λέγων, μὴ τὰ τέκνα ἐγκαταλείπειν" , ἢ θατέρου κακίαν·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 16 5:1)
ἡ πενία δ’ ἴσωσ δύσχρηστον μὲν ἔχει τι καὶ χαλεπόν, κεχώρισται δ’ αἰσχύνησ, ὡσ ἄν, οἶμαι, τῆσ ἀπορίασ ἐπὶ πολλῶν οὐ τρόπου κακίαν ἀλλὰ τύχησ ἀγνωμοσύνην ἐλεγχούσησ.
(데마데스, On the Twelve Years, Ὑπὲρ τῆσ δωδεκαετίας 8:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION