Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

εἰ γάρ πού τισ ἔστι κακία κατ’ ἀνθρώπουσ, ἂν μὴ πρωτεύοντα περὶ ταύτην ἀποδείξω Δημοσθένην, θανάτου τιμῶμαι.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 1592)
μόνοι γὰρ ἀνθρώπων τῶν εἰσ κοινὸν πολιτευσαμένων τὴν μὲν οἰκείαν ὥσπερ ἀλλοτρίαν ἐνόμισαν, τὴν δὲ ἀλλοτρίαν οὐχ αὑτῶν ἀλλοτρίαν, ἀλλὰ τῶν σὺν κακίᾳ νεμομένων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 62:10)
τότε γὰρ κακία καὶ πόλεωσ καὶ ἰδιώτου δείκνυται, ὅταν ἢ μόνα τῳ προσῇ τὰ ὑπαίτια, ἢ πλείω τὰ φαῦλα τῶν ἐπιεικῶν ἐλέγχῃ τισ ἢ μείζω·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 85:3)
ἆρά γε βάσκανοι καὶ πονηροὶ τοὺσ τρόπουσ οὕτωσ ὑμεῖσ ἐστὲ καὶ ὑπερβεβλήκατε πάντασ ἀνθρώπουσ πονηρίᾳ καὶ κακίᾳ ὥστε τοῖσ φίλοισ ἂν ἀγαθόν τι πράξωσιν ἄχθεσθαι καὶ φθονεῖν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 10:2)
ἐλθὼν τοίνυν οἴκαδε καὶ διαφυγὼν ὥσπερ τισ Ὀδυσσεὺσ οὐ θανάτουσ μόνον, ἀλλὰ καὶ δουλείαν, καὶ οὑτωσὶ σαφῶσ ἐπὶ τῇ ἑτέρων κακίᾳ καὶ φιλανθρωπίᾳ γενόμενοσ χρόνον μέν τινα ἡσυχάσασ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 119:8)
ὡσ ἃ τοῖσ πεισθεῖσιν ἀρετῆσ ἔχει δείγματα, ταῦτ’ ἐν κακίᾳ χρὴ κατὰ τῶν πεισάντων λαμβάνειν, οὐδ’ ὡσ τοὺσ μὲν διακονήσαντασ ὡσ ἀγαθοὺσ ἄνδρασ ἐπαινεῖν, τοὺσ δ’ εἰσηγησαμένουσ ταῦτα καὶ συμβουλεύσαντασ διακόνουσ πειρᾶσθαι τῷ λόγῳ ποιεῖν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 166:3)
εἰ δὲ μὴ τῇ κακίᾳ τῆσ φύσεωσ αὐτῶν καὶ τοῖσ πονηρεύμασιν ἀσθένειαν καὶ ἀνανδρείαν ὁ θεὸσ προσῆψεν, ἅπαντ’ ἂν ἀοίκηθ’ ὑπ’ αὐτῶν ἦν, ὥσπερ Ἡρόδοτοσ περὶ τῶν ὄφεων ἔφη.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 197:15)
ἀλλ’ ἡμεῖσ οὐ τοῦτο προὐθέμεθα σκοπεῖν, πόσοι πταισμάτων εἰσὶ τρόποι περὶ τοὺσ λόγουσ, οὐδ’ εἴ τινεσ καὶ ἕτεροι δυστυχοῦσιν, ἀλλ’ ὅτι τῆσ ἀρετῆσ οὐδεμία πω κακία τρόπαιον ἔστησεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 12:2)
ἀλλὰ μὴν εἰ κατηγοροῦντοσ καὶ συκοφαντοῦντοσ ταύτην ἅπαντεσ ἴσμεν διαφορὰν, τὸ τὸν μὲν τὰ οὐκ ὄντα συμπλάττειν, τὸν δὲ τοῖσ οὖσι κακοῖσ ἢ φαινομένοισ ἐπιπηδᾶν, καὶ τὸν μὲν, εἰ καὶ μὴ δικαίασ, ἀλλ’ οὖν ἔσθ’ ὅτ’ ἀξιοῦμεν συγγνώμησ, τῷ μηδὲν οἴκοθεν καὶ παρ’ ἑαυτοῦ συντιθέναι, ἀλλὰ τοῖσ οὖσι κεχρῆσθαι, τῷ δὲ ἀπρόσωποσ ἡ κακία, ποτέρασ βούλει μερίδοσ θησόμεθα σέ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 4:3)
σημεῖον δ’ ὅτι περὶ ἡδέα καὶ λυπηρὰ καὶ ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ κακία·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 40:1)
ἐπεὶ δ’ ἥ τε ἀρετὴ καὶ ἡ κακία καὶ τὰ ἀπ’ αὐτῶν ἔργα τὰ μὲν ἐπαινετὰ τὰ δὲ ψεκτά ψέγεται γὰρ καὶ ἐπαινεῖται οὐ διὰ τὰ ἐξ ἀνάγκησ ἢ τύχησ ἢ φύσεωσ ὑπάρχοντα, ἀλλ’ ὅσων αὐτοὶ αἴτιοι ἐσμέν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 104:3)
ὅσων γὰρ ἄλλοσ αἴτιοσ, ἐκεῖνοσ καὶ τὸν ψόγον καὶ τὸν ἔπαινον ἔχει, δῆλον ὅτι καὶ ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ κακία περὶ ταῦτ’ ἐστιν ὧν αὐτὸσ αἴτιοσ καὶ ἀρχὴ πράξεων.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 105:1)
κακία τῶν ἑκουσίων ἂν εἰήσαν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 107:1)
ληπτέον ἄρα τί τὸ ἑκούσιον καὶ τί τὸ ἀκούσιον, καὶ τί ἐστιν ἡ προαίρεσισ, ἐπειδὴ ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ κακία ὁρίζεται τούτοισ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 108:1)
ὥστε καὶ ἐκ τούτων δῆλον ὅτι περὶ ἡδονὰσ καὶ λύπασ ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ κακία.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 200:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION