Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οὐ γὰρ εἴ τισ ἰσχυρῶν καὶ ὑπερβαλλουσῶν ἡδονῶν ἡττᾶται ἢ λυπῶν, θαυμαστόν, ἀλλὰ συγγνωμονικὸν εἰ ἀντιτείνων, ὥσπερ ὁ Θεοδέκτου Φιλοκτήτησ ὑπὸ τοῦ ἔχεωσ πεπληγμένοσ ἢ ὁ Καρκίνου ἐν τῇ Ἀλόπῃ Κερκύων, καὶ ὥσπερ οἱ κατέχειν πειρώμενοι τὸν γέλωτα ἀθρόον ἐκκαγχάζουσιν, οἱο͂ν συνέπεσε Ξενοφάντῳ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 96:1)
τίσ γὰρ οὐκ οἶδεν Ἑλλήνων, τίσ δὲ βαρβάρων, ὅτι καὶ παρὰ Θηβαίων καὶ παρὰ τῶν ἔτι τούτων πρότερον ἰσχυρῶν γενομένων Λακεδαιμονίων καὶ παρὰ τοῦ Περσῶν βασιλέωσ μετὰ πολλῆσ χάριτοσ τοῦτ’ ἂν ἀσμένωσ ἐδόθη τῇ πόλει, ὅ τι βούλεται λαβούσῃ καὶ τὰ ἑαυτῆσ ἐχούσῃ τὸ κελευόμενον ποιεῖν καὶ ἐᾶν ἕτερον τῶν Ἑλλήνων προεστάναι;
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 295:1)
καὶ Λακεδαιμονίων ὄντων ἰσχυρῶν τότε, καὶ Δεκέλειαν ἑαυτοῖσ ἐπιτειχισθῆναι καὶ τὰσ ναῦσ ἁλῶναι καὶ πάνθ’ ὑπέμειναν, ὁτιοῦν ἄκοντεσ παθεῖν κάλλιον εἶναι νομίζοντεσ ἢ ἑκόντεσ ὑβρίζεσθαι συγχωρῆσαι.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 193:2)
Μαρτυρία ἴσωσ οὖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ποθεῖτε ἀκοῦσαι, διὰ τί ποτε ὁ στρατηγὸσ οὐκ ἠνάγκαζε τοῦτον παραλαμβάνειν τὴν ναῦν, διάδοχον ἥκοντα ἐπ’ αὐτήν, τῶν νόμων οὕτωσ ἰσχυρῶν ὄντων.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Πολυκλέα περὶ τοῦ Ἐπιτριηραρχήματος 51:3)
τὸν μὲν ἄλλον χρόνον οὐθὲν αὐτοῖσ μέλει ὅπωσ δύνωνται ὑγιαίνειν, ἀλλὰ σιτίοισ τε καὶ οἴνῳ καὶ ἀφροδισίοισ καὶ τῇ ἄλλῃ διαίτῃ ὡσ οἱο͂́ν τε ἀκολάστωσ καὶ ἀδεῶσ χρῶνται, ἐὰν δ̓ ἄρα τισ καταλαμβάνῃ κόποσ καὶ πυρετὸσ περὶ τὰσ τοῦ ἀέροσ μεταβολάσ θεραπεύειν σφᾶσ κελεύουσι μεστοὶ ὄντεσ ἀταξίασ πολλῆσ καὶ νοσημάτων ἰσχυρῶν, οἱο͂ν εἰκὸσ τοὺσ τοιούτουσ καταλαμβάνειν, ὅπωσ δὲ μηδὲν ἰατροῦ δεήσονται, τοῦτο τὴν ἀρχὴν οὐ σκοποῦσιν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΝ ΣΥΜΠΟΣΙΩΙ. 17:2)
ἐν δὲ τῇ ἀρχῇ τῶν μετὰ τὸν Κάμιλλον ὑπάτων νόσοσ εἰσ Ῥώμην κατέσκηψε λοιμικὴ τὴν ἀρχὴν ἀπό τε ἀνομβρίασ καὶ αὐχμῶν λαβοῦσα ἰσχυρῶν, ὑφ’ ὧν κακωθεῖσα ἥ τε δενδρῖτισ καὶ ἡ σιτοφόροσ ὀλίγουσ μὲν ἀνθρώποισ καρποὺσ ἐξήνεγκε καὶ νοσερούσ, ὀλίγην δὲ καὶ πονηρὰν βοσκήμασι νομήν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 13, chapter 4 2:1)
ἀλλὰ γάρ, ἵνα μὴ περὶ ταῦτα διατρίβων ἀναγκασθῶ παραλιπεῖν τι τῶν περιλειπομένων, Ἰσοκράτην μὲν καὶ τὸν χαρακτῆρα τῆσ ἀγωγῆσ ἐκείνησ ἐάσω, περὶ δὲ Πλάτωνοσ ἤδη διαλέξομαι τά γ’ ἐμοὶ δοκοῦντα μετὰ παρρησίασ, οὐθὲν οὔτε τῇ δόξῃ τἀνδρὸσ προστιθεὶσ οὔτε τῆσ ἀληθείασ ἀφαιρούμενοσ, καὶ μάλιστα ἐπεί τινεσ ἀξιοῦσι πάντων αὐτὸν ἀποφαίνειν φιλοσόφων τε καὶ ῥητόρων ἑρμηνεῦσαι τὰ πράγματα δαιμονιώτατον παρακελεύονταί τε ἡμῖν ὁρ́ῳ καὶ κανόνι χρῆσθαι καθαρῶν ἅμα καὶ ἰσχυρῶν λόγων τούτῳ τῷ ἀνδρί.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 231)
τίσ γὰρ οὐκ οἶδεν Ἑλλήνων, τίσ δὲ βαρβάρων, ὅτι καὶ παρὰ Θηβαίων καὶ παρὰ τῶν τούτων ἔτι πρότερον ἰσχυρῶν γενομένων Λακεδαιμονίων καὶ παρὰ τοῦ Περσῶν βασιλέωσ μετὰ πολλῆσ χάριτοσ τοῦτ’ ἂν ἀσμένωσ ἐδόθη τῇ πόλει, ὅ τι βούλεται, λαβούσῃ καὶ τὰ ἑαυτῆσ ἐχούσῃ τὸ κελευόμενον ποιεῖν καὶ ἐᾶν ἕτερον τῶν Ἑλλήνων προεστάναι;
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 31 2:3)
ποῖοσ γὰρ μείζων χειμὼν ἢ ὁ ἐκ φαντασιῶν ἰσχυρῶν καὶ ἐκκρουστικῶν τοῦ λόγου;
(에픽테토스, Works, book 2, Πῶσ ἀγωνιστέον πρὸσ τὰσ φαντασίασ. 29:2)
Γίνεται δὲ καὶ κιβωτὸσ τῷ θεῷ ξύλων ἰσχυρῶν τὴν φύσιν καὶ σῆψιν παθεῖν οὐ δυναμένων·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 3 168:1)
ταῦτα μὲν οὖν διεξῆλθον βουλόμενοσ γνῶναι τοὺσ ἐντευξομένουσ, ὅτι μηδὲν μᾶλλον ἔξω τῆσ ἀληθείασ λέγομεν, μηδὲ πιθανοῖσ τισι καὶ πρὸσ ἀπάτην καὶ τέρψιν ἐπαγωγοῖσ τὴν ἱστορίαν διαλαμβάνοντεσ τὴν μὲν ἐξέτασιν φεύγειν πειρώμεθα, πιστεύεσθαι δ’ εὐθὺσ ἀξιοῦμεν, οὐδὲ συγκεχωρημένον ἡμῖν κατεξανισταμένοισ τοῦ πρέποντοσ τῇ πραγματείᾳ ἀθῴοισ ὑπάρχειν, ἀλλὰ μηδεμιᾶσ ἀποδοχῆσ τυγχάνειν παρακαλοῦντεσ, ἂν μὴ μετὰ ἀποδείξεωσ καὶ τεκμηρίων ἰσχυρῶν ἐμφανίζειν δυνώμεθα τὴν ἀλήθειαν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 8 71:1)
καὶ πολλοῖσ ἀθρόωσ τε καὶ τελέωσ ἀποστᾶσιν ἰσχυρῶν γυμνασίων ἤ τι κῶλον ἀποκοπεῖσιν αἵματοσ διὰ τῶν ἐντέρων γίγνεται κένωσισ ἔκ τινων περιόδων, ὥσ που καὶ Ἱπποκράτησ ἔλεγεν, οὐδὲν μὲν ἄλλο λυποῦσα, καθαίρουσα δ’ ὀξέωσ τὸ πᾶν σῶμα καὶ τὰσ πλησμονὰσ ἐκκενοῦσα, διὰ τῶν αὐτῶν δήπου φλεβῶν τῆσ φορᾶσ τῶν περιττῶν ἐπιτελουμένησ, δι’ ὧν ἔμπροσθεν ἡ ἀνάδοσισ ἐγίγνετο.
(갈레노스, On the Natural Faculties., G, section 1331)
ὥσπερ καὶ νῦν ἀπὸ τῶν ἰσχυρῶν βρωμάτων οἱ μὲν Ῥηϊδίωσ ἀπαλλάσσονται, οἱ δὲ μετὰ πολλῶν πόνων τε καὶ κακῶν.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΡΧΑΙΗΣ ΙΗΤΡΙΚΗΣ, iii.11)
ἐπεὶ δὲ αὐτοῖσι τοῦτο ἔστι μὲν ὅτε πρόσ τινασ τῶν καμνόντων ἤρκεσε καὶ φανερὸν ἐγένετο ὠφελῆσαν, οὐ μέντοι πᾶσί γε, ἀλλ’ ἦσάν τινεσ οὕτωσ ἔχοντεσ, ὡσ μὴ ὀλίγων σιτίων δύνασθαι ἐπικρατεῖν, ἀσθενεστέρου δὲ δή τινοσ οἱ τοιοίδε ἐδόκεον δεῖσθαι, εὑρ͂ον τὰ Ῥυφήματα μίξαντεσ ὀλίγα τῶν ἰσχυρῶν πολλῷ τῷ ὕδατι καὶ ἀφαιρεόμενοι τὸ ἰσχυρὸν τῇ κρήσει τε καὶ ἑψήσει.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΡΧΑΙΗΣ ΙΗΤΡΙΚΗΣ, v.5)
ἔστω μοι ἄνθρωποσ μὴ τῶν ἰσχυρῶν φύσει, ἀλλὰ τῶν ἀσθενεστέρων·
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΡΧΑΙΗΣ ΙΗΤΡΙΚΗΣ, xiii.3)

SEARCH

MENU NAVIGATION