Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἱστία μὲν πρῶτον κάθεσαν, λῦσαν δὲ βοείασ, ἱστὸν δ’ ἱστοδόκῃ πέλασαν προτόνοισιν ὑφέντεσ·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἀπόλλωνα [Δήλιον], [Εἲσ Ἀπόλλωνα Πύθιον] 34:3)
ὣσ εἰπὼν ἱστόν τε καὶ ἱστίον ἕλκετο νηόσ.
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Διώνυσον 5:1)
ἀμφ’ ἱστὸν δὲ μέλασ εἱλίσσετο κισσόσ, ἄνθεσι τηλεθάων, χαρίεισ δ’ ἐπὶ καρπὸσ ὀρώρει·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Διώνυσον 5:8)
ἐν δέ οἱ ἱστὸν λαίφεά τ’ εὐποίητα καὶ ἁρμαλιὴν ἐβάλοντο.
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1 7:45)
Οἱ δ’ ὅτε δὴ λιμένοσ περιηγέα κάλλιπον ἀκτὴν φραδμοσύνῃ μήτι τε δαΐφρονοσ Ἁγνιάδαο Τίφυοσ, ὅσ ῥ’ ἐνὶ χερσὶν ἐύξοα τεχνηέντωσ πηδάλι’ ἀμφιέπεσκ’, ὄφρ’ ἔμπεδον ἐξιθύνοι, δή ῥα τότε μέγαν ἱστὸν ἐνεστήσαντο μεσόδμῃ, δῆσαν δὲ προτόνοισι, τανυσσάμενοι ἑκάτερθεν, κὰδ δ’ αὐτοῦ λίνα χεῦαν, ἐπ’ ἠλακάτην ἐρύσαντεσ.
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1 10:24)
ὡσ δ’ ὅταν ἀπροφάτωσ ἱστόν νεόσ, εὖτε μάλιστα χειμερίη ὀλοοῖο δύσισ πέλει Ὠρίωνοσ, ὑψόθεν ἐμπλήξασα θοὴ ἀνέμοιο κατάιξ αὐτοῖσι σφήνεσσιν ὑπὲκ προτόνων ἐρύσηται·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1 20:28)
ἐν δὲ καὶ αὐτὸν ἱστὸν ἄφαρ χαλάσαντο παρακλιδόν·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 2 21:16)
ἦμοσ δ’ ἠέλιοσ μὲν ἔδυ, ἀνὰ δ’ ἤλυθεν ἀστὴρ αὔλιοσ, ὅσ τ’ ἀνέπαυσεν ὀιζυροὺσ ἀροτῆρασ, δὴ τότ’ ἔπειτ’ ἀνέμοιο κελαινῇ νυκτὶ λιπόντοσ ἱστία λυσάμενοι περιμήκεά τε κλίναντεσ ἱστόν, ἐυξέστῃσιν ἐπερρώοντ’ ἐλάτῃσιν παννύχιοι καὶ ἐπ’ ἦμαρ, ἐπ’ ἤματι δ’ αὖτισ ἰοῦσαν νύχθ’ ἑτέρην.
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 4 26:18)
ὁ δὲ τὸν μὲν ἱστὸν καὶ τὰσ κώπασ ἐποίησεν ὄφεισ, τὸ δὲ σκάφοσ ἔπλησε κισσοῦ καὶ βοῆσ αὐλῶν·
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 5 3:3)
λυθείσησ δὲ τῆσ νεὼσ Ὀδυσσεὺσ τὸν ἱστὸν κατασχὼν παραγίνεται εἰσ τὴν Χάρυβδιν.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 7 23:1)
τῆσ δὲ Χαρύβδεωσ καταπινούσησ τὸν ἱστόν, ἐπιλαβόμενοσ ὑπερπεφυκότοσ ἐρινεοῦ περιέμεινε.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 7 23:2)
καὶ πάλιν ἀνεθέντα τὸν ἱστὸν θεωρήσασ, ἐπὶ τοῦτον ῥίψασ εἰσ Ὠγυγίαν νῆσον διεκομίσθη.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 7 23:3)
καταδύντεσ δὲ εἰσ τοὺσ χηραμοὺσ ἐκεῖ τὰ θαυμαστὰ σοφίζονται, σκιᾷ τινι λόγουσ ἀνασπῶντεσ, ἔφησ ὦ Σοφόκλεισ, τὸν ἀνθέρικον θερίζοντεσ, τὸ ἐκ τῆσ ψάμμου σχοινίον πλέκοντεσ, οὐκ οἶδ’ ὅντιν’ ἱστὸν ἀναλύοντεσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 194:7)
ἴστον γὰρ ἤδη τἀπ’ ἐμοῦ.
(아리스토파네스, Plutus, Prologue 2:55)
οὐ χλιδῶσα γὰρ οὐδὲ θρυπτομένη διὰ τὸ κάλλοσ εἰσάγεται, εὑρίσκεται γοῦν περὶ ἱστὸν ὑφαίνουσα καὶ ποικίλλουσα·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 17 3:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION