Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀλλὰ γὰρ ἔμπησ ἦ θαμὰ δὴ πάπταινον ἐπὶ πλατὺν ὄμμασι πόντον δείματι λευγαλέῳ, ὁπότε Θρήικεσ ἰάσιν.
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1 11:25)
ὁ δὲ Πομπήιοσ δίκασ προυτίθει τῶν τε ἄλλων ἁμαρτημάτων καὶ μάλιστα δωροδοκίασ καὶ δεκασμοῦ ἑ̓δόκει γὰρ ἐντεῦθεν αὐτῷ νοσεῖν τὰ κοινὰ ἀρξάμενα ἐν τούτῳ καὶ τὴν ἰάσιν ἕξειν ταχεῖαν̓, νόμῳ τε ὡρ́ιζεν ἀπὸ τῆσ ἑαυτοῦ τὸ πρῶτον ὑπατείασ ἐσ τὸ παρὸν εὐθύνειν τὸν ἐθέλοντα.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 3 9:6)
πῶσ οὖν οὐ πάντεσ ἰάσιν ἐπὶ τὴν ὡραιοτάτην αὐτῶν καὶ ζητήσουσιν ἐρείδειν;
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Agon, epirrheme 1:13)
καὶ Ἀλέξανδρον μὲν οὐκ ἐλελήθει τὰ γιγνόμενα, ἰάσιν δὲ τῶν παρόντων ἑώρα τὴν τῆσ ἀγνοίασ προσποίησιν μᾶλλόν τι ἢ τὴν ὡσ γιγνωσκομένων ἐπιχώρησιν.
(아리아노스, Anabasis, book 6, chapter 25 2:1)
"ἵνα καὶ τὴν παροιμίαν φησί διαφθείρωμεν μεταβάλλοντεσ, ὡσ ἄρα καὶ ἀγαθῶν ἐπὶ δαῖτασ ἰάσιν αὐτόματοι ἀγαθοί.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 52)
αἱ δὲ παροιμίαι ἡ μέν φησιν αὐτόματοι δ’ ἀγαθοὶ ἀγαθῶν ἐπὶ δαῖτασ ἰάσιν, ἡ δέ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 5 1:3)
αὐτόματοι ἀγαθοὶ δειλῶν ἐπὶ δαῖτασ ἰάσιν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 5 1:4)
ἀλλὰ γὰρ οὐ πᾶσαν ἰάσιν οὐδὲ ὠφέλειαν ὁλόκληρον ἠθῶν ἱκανὴ παρασχεῖν ἡ μουσικῆσ ἐπιστήμη τε καὶ ἕξισ·
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ α. 9:1)
ὥσπερ γὰρ τὰ νοσήματα ἀλλήλοισ ἐπιπλεκόμενα, τἀναντία δοκοῦντα πολλάκισ, χαλεπὴν καὶ ἄπορον ποιεῖ τὴν ἰάσιν, τὸν αὐτὸν οἶμαι τρόπον ἀνάγκη γίγνεσθαι καὶ τῶν τῆσ ψυχῆσ συμμιγνυμένων τε καὶ συμπλεκομένων εἰσ τὸ αὐτὸ παθῶν.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ δ. 161:2)
οἱ μὲν γὰρ αὐτῶν ὅλωσ εἰσ πλῆθοσ οὐκ ἰάσιν οὐδὲ θέλουσι διακινδυνεύειν, ἀπεγνωκότεσ ἴσωσ τὸ βελτίουσ ἂν ποιῆσαι τοὺσ πολλούσ·
(디오, 크리소토모스, 연설, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 11:4)
οἱ δὲ τοιοῦτοι παρ’ ἑτέρουσ ἰάσιν ἰατροὺσ οὐχ ἑκόντεσ ἰσχυροτέρουσ.
(디오, 크리소토모스, 연설, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 23:1)
ὑπονοεῖν ἐμαυτὸν ἀναγκάζομαι, μὴ ἄρα τι τῶν ἐμῶν λόγου ἄξιον καὶ λανθάνω πεπονθὼσ τὸ αὐτὸ ἐνίοισ τῶν ζῴων, ἃ χρήσιμα ὄντα τοῖσ ἀνθρώποισ καὶ δύναμίν τινα ἔχοντα ἐν αὑτοῖσ πρὸσ ἰάσιν νοσημάτων ἤτοι χολῆσ ἢ αἵματοσ ἢ πιμελῆσ ἢ τριχῶν οὐκ ἴσασιν, οἱ δὲ ἄνθρωποι εἰδότεσ διώκουσιν αὐτὰ καὶ πειρῶνται πάντα τρόπον συλλαβεῖν, οὐ τῶν κρεῶν ἕνεκεν, ἀλλ̓ ἐκείνησ τῆσ δυνάμεωσ.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΔΙΑΛΕΞΙΣ ΕΝ ΤΗΙ ΠΑΤΡΙΔΙ. 6:1)
ἐφ̓ ἣν ἰάσιν καὶ ἀπόλυσιν χρὴ παρακαλεῖν ἀπροφασίστωσ καὶ πατέρα καὶ υἱὸν καὶ ξυγγενῆ καὶ ἀλλότριον καὶ πολίτην καὶ ξένον.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), speech 60 79:3)
τῶν πάντων δ’ ἡγεῖτο πλατίστακοσ, ἀλλ’ ἀγορητὴσ ἡδυεπήσ, τέττιξιν ἰσογράφοσ, οἵ θ’ Ἑκαδήμου δένδρῳ ἐφεζόμενοι ὄπα λειριόεσσαν ἱᾶσιν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, G, PLATWN 6:8)
ἀλλὰ σύ, δέσποτα, δύναμισ γάρ σοι τούτων ἰάσιν εὑρεῖν, τό τε παρὸν ἡμῶν λυπηρὸν νίκην παρασχόμενοσ καὶ τὸ περὶ τῶν αὖθισ δύσελπι διακείμενον οὕτωσ τῆσ διανοίασ ἔξελε.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 5 55:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION