Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὁ δὲ σκύφοσ με τοῦ θεοῦ καλεῖ πάλαι τὸ γράμμα φαίνων,5 δέλτ’, ἰῶτα καὶ τρίτον οὖ,6 νῦ τὸ τ’ ὖ πάρεστι, κοὐκ ἀπουσίαν ἐκ τοὐπέκεινα σὰν τὸ τ’ οὖ κηρύσσετον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 30 2:1)
παραπλησίωσ δὲ καὶ τὸ εἶ γράφουσιν καὶ ὅταν καθ’ αὑτὸ μόνον ἐκφωνῆται καὶ ὅταν συζευγνυμένου τοῦ ἰῶτα.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 30 3:1)
τὸ ἄλφα, βῆτα, γάμμα, δέλτα, θεοῦ γὰρ εἶ, ζῆτ’, ἦτα, θῆτ’, ἰῶτα, β κάππα, λάβδα, μῦ, νῦ, ξεῖ, τὸ οὖ, πεῖ, ῥῶ, τὸ σίγμα, ταῦ, τὸ ὖ, παρὸν φεῖ χεῖ τε τῷ ψεῖ εἰσ τὸ ὦ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 79 1:1)
ὁ χορὸσ δὲ γυναικῶν ἐκ τῶν σύνδυο πεποιημένοσ αὐτῷ ἐστιν ἔμμετροσ ἅμα καὶ μεμελοπεποιημένοσ τόνδε τὸν τρόπον βῆτα ἄλφα βᾱ, βῆτα εἶ βα, βῆτα ἦτα βε, βῆτα ἰῶτα β, βῆτα οὖ βο , βῆτα ὖ βυ, βῆτα ὦ βω, καὶ πάλιν ἐν ἀντιστρόφῳ τοῦ μέλουσ καὶ τοῦ μέτρου γάμμα ἄλφα, γάμμα εἶ, γάμμα ἦτα, γάμμα ἰῶτα, γάμμα οὖ, γάμμα ὖ γάμμα ὦ, καὶ ἐπὶ τῶν λοιπῶν συλλαβῶν ὁμοίωσ ἑκάστων τό τε μέτρον καὶ τὸ μέλοσ ἐν ἀντιστρόφοισ ἔχουσι πᾶσαι ταὐτόν, ὥστε τὸν Εὐριπίδην μὴ μόνον ὑπονοεῖσθαι τὴν Μήδειαν ἐντεῦθεν πεποιηκέναι πᾶσαν, ἀλλὰ καὶ τὸ μέλοσ αὐτὸ μετενηνοχότα φανερὸν εἶναι.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 79 1:2)
τὸ τε τέταρτόν αὖ μόνον ἰῶτα, πέμπτον οὖ, τὸ θ’ ἕκτον υ μόνον λέγε·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 79 3:2)
ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἑώσ ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸσ καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κερέα οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἑώσ [ἂν] πάντα γένηται.
(ΚΑΤΑ ΜΑΘΘΑΙΟΝ, chapter 1 176:1)
οἱο͂ν "Διὶ φίλοσ" ‐ τοῦτο ἵνα ἀντὶ ῥήματοσ ὄνομα ἡμῖν γένηται, τό τε ἕτερον αὐτόθεν ἰῶτα ἐξείλομεν καὶ ἀντὶ ὀξείασ τῆσ μέσησ συλλαβῆσ βαρεῖαν ἐφθεγξάμεθα.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 95:7)
καὶ γὰρ τούτων οἱ πολλοὶ ἐξηγούμενοι τὸν ποιητήν φασι τὴν Ἀθηνᾶν αὐτὸν νοῦν τε καὶ διάνοιαν πεποιηκέναι, καὶ ὁ τὰ ὀνόματα ποιῶν ἐοίκε τοιοῦτόν τι περὶ αὐτῆσ διανοεῖσθαι, ἔτι δὲ μειζόνωσ λέγων θεοῦ νόησιν ὡσπερεὶ λέγει ὅτι "ἁ θεονόα" ἐστὶν αὕτη, τῷ ἄλφα ξενικῶσ ἀντὶ τοῦ ἦτα χρησάμενοσ καὶ τὸ ἰῶτα καὶ τὸ σῖγμα ἀφελών.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 143:9)
οἶσθα ὅτι οἱ παλαιοὶ οἱ ἡμέτεροι τῷ ἰῶτα καὶ τῷ δέλτα εὖ μάλα ἐχρῶντο, καὶ οὐχ ἥκιστα αἱ γυναῖκεσ, αἵπερ μάλιστα τὴν ἀρχαίαν φωνὴν σῴζουσι.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 211:5)
νῦν δὲ ἀντὶ μὲν τοῦ ἰῶτα ἢ εἶ ἢ ἦτα μεταστρέφουσιν, ἀντὶ δὲ τοῦ δέλτα ζῆτα, ὡσ δὴ μεγαλοπρεπέστερα ὄντα.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 212:1)
ἀλλ’ οὐκ ἐὰν τῷ ἀρχαίῳ ὀνόματι χρῇ, ὃ πολὺ μᾶλλον εἰκόσ ἐστιν ὀρθῶσ κεῖσθαι ἢ τὸ νῦν, ἀλλ’ ὁμολογήσει τοῖσ πρόσθεν ἀγαθοῖσ, ἐὰν ἀντὶ τοῦ εἶ τὸ ἰῶτα ἀποδιδῷσ, ὥσπερ τὸ παλαιόν·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 214:7)
τὸ δὲ "ὂν" καὶ ἡ "οὐσία" ὁμολογεῖ τῷ ἀληθεῖ, τὸ ἰῶτα ἀπολαβόν·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 229:6)
τῷ δὲ αὖ ἰῶτα πρὸσ τὰ λεπτὰ πάντα, ἃ δὴ μάλιστα διὰ πάντων ἰοί ἄν.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 262:2)
διὰ ταῦτα τὸ "ἰέναι" καὶ τὸ "ἱέσθαι" διὰ τοῦ ἰῶτα ἀπομιμεῖται, ὥσπερ γε διὰ τοῦ φεῖ καὶ τοῦ ψεῖ καὶ τοῦ σῖγμα καὶ τοῦ ζῆτα, ὅτι πνευματώδη τὰ γράμματα, πάντα τὰ τοιαῦτα μεμίμηται αὐτοῖσ ὀνομάζων, οἱο͂ν τὸ "ψυχρὸν" καὶ τὸ "ζέον" καὶ τὸ "σείεσθαι" καὶ ὅλωσ σεισμόν.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 262:3)
σκοπῶμεν δὴ ἐξ αὐτῶν ἀναλαβόντεσ πρῶτον μὲν τοῦτο τὸ ὄνομα, τὴν "ἐπιστήμην," ὡσ ἀμφίβολόν ἐστι, καὶ μᾶλλον ἐοίκε σημαίνοντι ὅτι ἵστησιν ἡμῶν ἐπὶ τοῖσ πράγμασι τὴν ψυχὴν ἢ ὅτι συμπεριφέρεται, καὶ ὀρθότερόν ἐστιν ὥσπερ νῦν αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν λέγειν μᾶλλον ἢ ἐμβάλλοντασ τὸ εἶ "ἑπεϊστήμην," ἀλλὰ τὴν ἐμβολὴν ποιήσασθαι ἀντὶ τῆσ ἐν τῷ εἶ ἐν τῷ ἰῶτα.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 324:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION