Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

διὸ <οὐ> δεῖ ἀγανακτεῖν, ὥσπερ ἂν εἰ μᾶλλον εἵλετο ἀντὶ ἥττονοσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 222:5)
ὅταν δ’ ἐπὶ δωροδόκου καὶ πονηροῦ καὶ παντὸσ ἥττονοσ λήμματοσ, ἀποκλείειν καὶ πικρῶσ καὶ ἐναντίωσ ἀκούειν, ὡσ πονηρία δυνάμεωσ δόξαν εὑρομένη παρ’ ὑμῶν ἐπὶ τὴν πόλιν ἐστίν.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 431:3)
ὁρᾷ γὰρ ὅτι πανταχοῦ τὸ βέλτιον τοῦ ἥττονοσ ἔταξεν ὁ θεὸσ προνοεῖν τε καὶ ἄρχειν, οἱο͂ν τέχνην μὲν ἀτεχνίασ, ἀσθενείασ δὲ δύναμιν, τοῦ δὲ ἀνοήτου τὸ φρόνιμον προνοεῖν καὶ προβουλεύειν ἐποίησεν.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ γ. 68:1)
πάλιν αὖ θορυβεῖτε, ὥσπερ ἐμοῦ λέγοντοσ ὅτι καὶ παῤ ὑμῖν αὐτὸν τοσούτου προσήκει εἶναι καὶ μηδέποτε ἥττονοσ.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΕΙΝ ΕΝ ΤΗΙ ΠΑΤΡΙΔΙ. 17:4)
φαίνεται δ̓ οὖν παριὼν ὁ βίοσ καὶ δαπανώμενοσ ὁ χρόνοσ, οὐκ ὀλίγου ἄξιοσ τοῖσ ἀνθρώποισ οὐδὲ ἥττονοσ, ἐμοὶ δοκεῖν, ἢ τὸ ἀργύριον.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΑΝΑΧΩΡΗΣΕΩΣ. 9:1)
φαίην δ̓ ἂν ἔγωγε καὶ ἀρετῆσ ἥττονοσ εἶναι.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΜΕΛΑΓΚΟΜΑΣ Α ΤΗΙ ΤΑΞΕΙ Β. 15:1)
ἔτι δὲ ἐνθάδε μὲν ὁ κρείττων τοῦ ἥττονοσ περίεστιν·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΜΕΛΑΓΚΟΜΑΣ Α ΤΗΙ ΤΑΞΕΙ Β. 26:1)
Ῥαχήλα δὲ φοβουμένη, μὴ διὰ τὴν εὐτεκνίαν τῆσ ἀδελφῆσ ἥττονοσ παρὰ τἀνδρὸσ μοίρασ τυγχάνῃ, παρακατακλίνει τῷ Ιἀκώβῳ τὴν αὑτῆσ θεραπαινίδα Βάλλαν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 1 399:1)
δηλοῖ δὲ ταῦτα πολλαχοῦ ὅτι οὕτωσ ἔχει, καὶ ἐν τοῖσ ἄλλοισ ζῴοισ καὶ τῶν ἀνθρώπων ἐν ὅλαισ ταῖσ πόλεσι καὶ τοῖσ γένεσιν, ὅτι οὕτω τὸ δίκαιον κέκριται, τὸν κρείττω τοῦ ἥττονοσ ἄρχειν καὶ πλέον ἔχειν.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 222:1)
καὶ δὴ καὶ εἴ τισ βούλοιτο τῆσ πόλεωσ κατηγορῆσαι δικαίωσ, τοῦτ’ ἂν μόνον λέγων ὀρθῶσ ἂν κατηγοροῖ, ὡσ ἀεὶ λίαν φιλοικτίρμων ἐστὶ καὶ τοῦ ἥττονοσ θεραπίσ.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Μενέξενος 69:1)
οὐκοῦν, ὦ Θρασύμαχε, τοῦτο ἤδη δῆλον, ὅτι οὐδεμία τέχνη οὐδὲ ἀρχὴ τὸ αὑτῇ ὠφέλιμον παρασκευάζει, ἀλλ’, ὅπερ πάλαι ἐλέγομεν, τὸ τῷ ἀρχομένῳ καὶ παρασκευάζει καὶ ἐπιτάττει, τὸ ἐκείνου συμφέρον ἥττονοσ ὄντοσ σκοποῦσα, ἀλλ’ οὐ τὸ τοῦ κρείττονοσ.
(플라톤, Republic, book 1 424:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION