Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὁ δ’ ἐξ αὐτοῦ μάλιστα τοῦδε αὐτοὺσ ἀνεδίδασκεν, ὅτι Καίσαρι μὲν τοῦτ’ ἐξ ἀπορίασ ἀναγκαῖον ἦν, σφίσι δὲ καὶ διὰ τοῦτ’ εὔκαιρον ἡσυχάζειν, ὅτι Καῖσαρ ὑπ’ ἀνάγκησ ἐπείγοιτο.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 10 5:2)
Ὁ δ’ ἐπιτηρήσασ νύκτα ἀσέληνον, καὶ χωρίον ἐν ᾧ Φούλουιοσ ἑσπερασ τεῖχοσ μὲν οὐκ ἔφθανεν ἐγεῖραι, τάφρον δ’ ὀρυξάμενοσ καὶ διαστήματα ἀντὶ πυλῶν καταλιπὼν καὶ τὸ χῶμα προβαλὼν ἀντὶ τείχουσ ἡσύχαζεν, ἔσ τε λόφον ὑπερκείμενον αὐτοῦ καρτερὸν ἔπεμψε λαθὼν ἱππέασ, οἷσ εἶρητο ἡσυχάζειν ἑώσ οἱ Ῥωμαῖοι τὸν λόφον ὡσ ἔρημον ἀνδρῶν καταλαμβάνωσι, τοῖσ δ’ ἐλέφασι τοὺσ Ἰνδοὺσ ἐπιβήσασ ἐκέλευσεν ἐσ τὸ τοῦ Φουλουίου στρατόπεδον ἐσβιάζεσθαι διά τε τῶν διαστημάτων καὶ διὰ τῶν χωμάτων, ὡσ δύναιντο.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 7 1:1)
πῶσ γὰρ οὐκ ἄτοπον ἡμῶν καὶ τοὺσ Θηβαίουσ ἐθελόντων, εἰ οἱο͂́ν τε, πεῖσαι, μὴ μόνον ἡμᾶσ αὐτοὺσ, ὡσ οὐ χρὴ διαστῆναι, ἐὰν οἱ Θηβαῖοι καὶ μὴ βουλομένουσ ἐξάγωσιν ἡμᾶσ, ἡμῖν ἡσυχάζειν παραινεῖν καὶ συμμάχουσ κρίνειν τοὺσ ἀποφεύγοντασ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 9:2)
σκαιοὺσ τοίνυν καὶ ἀναιδεῖσ ἐγὼ μὲν οὐκ ἂν αὐτοὺσ προσείποιμι, προσειπὼν δέ τισ οὐκ ἂν ἁμάρτοι θατέρου, σκαιοὺσ μὲν, εἰ μετεστρόφασι τὴν τάξιν, καὶ ὅτ’ ἔδει ταῦτ’ ἐξελέγχειν καὶ κατηγορεῖν, σιωπήσαντεσ, νῦν διδάσκουσιν, ὅτε εἰ καὶ τότ’ εἰρήκεσαν, ἡσυχάζειν λοιπὸν ἡρ́μοττεν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ β# ὑπὲρ Θηβαίων πρῶτος 9:5)
οὐ γὰρ δή που τὸ μὲν δῃοῦν Λακεδαιμονίοισ ἀποδώσομεν, τὸ δ’ ἡσυχάζειν πορθουμένουσ ἡμῖν ἀποκείσεται, ὥσπερ τῇ μὲν Ἀττικῇ σύνηθεσ ὂν τὸ φθείρεσθαι, τῇ δὲ ἐκείνων γέρασ τι καὶ τιμὴν ἀνεῖσθαι τὸ μόνην ἐξαίρετον εἶναι τῶν τοῦ πολέμου κακῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ β# ὑπὲρ Θηβαίων πρῶτος 19:13)
εἰ τοίνυν ῥητορεύειν μέν ἐστιν ἀδικεῖν δύνασθαι κατ’ αὐτόν σε, δυνατὸν δ’ ἐστὶ καὶ δικαίωσ διαβιῶναι ῥητορεύοντα, μεῖζον δὲ τεκμήριον δικαιοσύνησ τὸ δυνάμενον ἀδικεῖν ἡσυχάζειν ἢ τὸ μὴ, πῶσ οὐ πολὺ τῶν κολάκων ἀπέχουσιν οἱ τοιοῦτοι, οἵ γε καὶ τῶν ἀναγκαίωσ δικαίων τοσοῦτον προέχουσιν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 87:8)
εἰ γὰρ μὴ προστησόμεθα μήτε πολλῶν μήτε ὀλίγων, μήτε οἰκίασ μήτε ἡμῶν αὐτῶν, ὡσ ἔποσ εἰπεῖν, μηδὲ κινήσει μηδένα ἡμῶν μήτε χρεία πατρίδοσ μήτε ἑστία πατρῴα μήτ’ οἰκέται ὁρῶντεσ εἰσ ἡμᾶσ μήτ’ ἄλλο τῶν ἀνθρωπίνων μηδὲν, ἀλλ’ οὕτωσ φυγῇ φευξούμεθα τὰ πράγματα καὶ καθεδούμεθα ὥσπερ ἐν μέσῳ τῷ ἀέρι, τῆσ γῆσ οὐδὲν προσαπτόμενοι, οὐδὲ φροντίζοντεσ οὐδενὸσ πράγματοσ, οὐδ’ ἂν προσαγγέλλῃ τισ ἡμῖν ἅπερ τῷ Μελεάγρῳ, ἄνδρασ μὲν κτείνουσι, πόλιν δέ τε πῦρ ἀμαθύνει, τέκνα δέ τ’ ἄλλοι ἄγουσι βαθυζώνουσ τε γυναῖκασ, ἀλλὰ πάντα ταῦτα ἀνελευθερίαν καὶ ταπεινότητα εἶναι καταγνωσόμεθα, καὶ πρὸσ ἅπανθ’ ἡμῖν οὗτοσ ὁ λόγοσ ἀρκέσει, τὸ διακονεῖν ταῦτ’ εἶναι καὶ ὑπηρετεῖν καὶ τὸ ἀδικεῖσθαι κρεῖττον ἢ ἀδικεῖν, ἄλλο τι ἢ τῶν ἀψύχων ἐγγύτατα ζῆν λείπεται, καὶ τοῖσ κάμνουσι παραπλησίωσ, ὅταν αὐτοῖσ ὑπὸ τῶν ἰατρῶν ἡσυχάζειν ἐπιταχθῇ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 38:8)
ἐγὼ δὲ καίτοι τοσοῦτον ὑμῶν ἀπέχων τὸ νῦν ἀκούσασ τοῦ ὕδατοσ τὴν εἰσβολὴν καὶ ὅσον τι κόσμου προσγέγονε τῇ πόλει, οὐχ οἱο͂́σ τε ἦν ἡσυχάζειν ὑφ’ ἡδονῆσ, ἀλλ’ ἐφθεγγόμην τε ἃ ἐφθεγγόμην καὶ τοῦ σώματοσ ᾐσθανόμην ἐλαφροτέρου καὶ χαρᾶσ ἀπῆν οὐδέν, δυοῖν δ’ ἡμέραιν πρότερον πρὶν ἀκοῦσαι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, πανηγυρικὸσ ἐπὶ τῷ ὕδατι ἐν Περγάμῳ3)
περὶ δὲ ὁμιλίασ μήθ’ ὥστε δεῖσθαι <μηθὲν> μήθ’ ὡσ ἀπόντοσ ἀδυνατεῖν ἡσυχάζειν, ἀλλ’ οὕτωσ ἐθίζειν ὥστε ἱκανῶσ ἔχειν παρόντοσ καὶ μὴ παρόντοσ.
(아리스토텔레스, 경제학, Book 1 21:1)
οὐ γὰρ δύναται τὸ νέον ἡσυχάζειν.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 8 86:2)
κακῶσ δὲ πρὸσ σέθεν πάσχων ὅμωσ οὔ φημι χρῆναί σ’ ὅπλ’ ἐπαίρεσθαι θεῷ, ἀλλ’ ἡσυχάζειν·
(에우리피데스, episode, trochees 10:9)
ἡσυχάζειν δὲ καὶ πρᾴωσ ἔχειν ἐπὶ τοῖσ συμβεβηκόσι παρῄνουν αἰτίαν τούτων οὐκ ἄλλην ἢ μόνην λογιζομένουσ τὴν φύσιν, ἣ καὶ σώμασι καὶ γῇ καὶ φυτοῖσ καὶ πᾶσι τοῖσ ἐξ αὐτῆσ συνεστῶσι κατὰ χρόνων περιόδουσ τίκτει τοιαύτασ μεταβολάσ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 6 12:4)
ὁ δὲ Νάθασ ἀστεῖοσ καὶ συνετὸσ ὢν ἀνήρ, λογισάμενοσ ὡσ οἱ βασιλεῖσ ὅταν εἰσ ὀργὴν ἐμπέσωσι ταύτῃ πλέον ἢ τῷ δικαίῳ νέμουσι, τὰσ μὲν παρὰ τοῦ θεοῦ γεγενημένασ ἀπειλὰσ ἡσυχάζειν ἔκρινεν, ἄλλουσ δὲ λόγουσ χρηστοὺσ πρὸσ αὐτὸν διεξῆλθε, καὶ δὴ τοιοῦτόν τινα τρόπον περὶ οὗ καὶ τί φρονεῖ ποιῆσαι σαφὲσ αὐτῷ παρεκάλει·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 7 180:2)
περιτυχὼν δ’ αὐτῇ ὁ ἀδελφὸσ Ἀψάλωμοσ ἀνέκρινε, τίνοσ αὐτῇ δεινοῦ συμβάντοσ οὕτωσ ἔχει, κατειπούσησ δ’ αὐτῆσ πρὸσ αὐτὸν τὴν ὕβριν ἡσυχάζειν καὶ μετρίωσ φέρειν παρηγόρει καὶ μὴ νομίζειν ὑβρίσθαι φθαρεῖσαν ὑπ’ ἀδελφοῦ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 7 209:1)
καὶ ὁ μὲν ἡσυχάζειν εἶπεν, οὐκ ἀμελήσειν δὲ ὧν ἐπικεχείρηκε νεωτερίζων τὸν θεὸν προύλεγεν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 9 241:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION