Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀρετῆσ δ’ εἴδη δύο, ἡ μὲν ἠθικὴ ἡ δὲ διανοητική.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 34:1)
ὅτι μὲν τοίνυν ἡ ἠθικὴ ἀρετὴ περὶ ἡδέα καὶ λυπηρά ἐστι, δῆλον·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 42:1)
ἀνάγκη τοίνυν, ἐπειδὴ ἡ ἀρετὴ μὲν ἡ ἠθικὴ αὐτή τε μεσότησ τίσ ἐστι καὶ περὶ ἡδονὰσ καὶ λύπασ πᾶσα, ἡ δὲ κακία ἐν ὑπερβολῇ καὶ ἐλλείψει καὶ περὶ ταὐτὰ τῇ ἀρετῇ, τὴν ἀρετὴν εἶναι τὴν ἠθικὴν ἕξιν προαιρετικὴν μεσότητοσ τῆσ πρὸσ ἡμᾶσ ἐν ἡδέσι καὶ λυπηροῖσ, καθ’ ὅσα ποῖόσ τισ λέγεται τὸ ἦθοσ, ἢ χαίρων ἢ λυπούμενοσ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 202:1)
ἔτι τὸ δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον περὶ τοὺσ φίλουσ εἶναι μάλιστα πάντεσ φαμέν, καὶ ὁ αὐτὸσ δοκεῖ ἀνὴρ εἶναι καὶ ἀγαθὸσ καὶ φίλοσ, καὶ φιλία ἠθική τισ εἶναι ἕξισ, καὶ ἐάν τισ βούληται ποιῆσαι ὥστε μὴ ἀδικεῖν, ἀλλ’ εἰσ φίλουσ ποιῆσαι·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 5:1)
ἔστι δὲ τῆσ χρησίμου φιλίασ εἴδη δύο, ἣ μὲν νομικὴ ἣ δ’ ἠθική.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 189:2)
ὅταν δ’ ἐπιτρέπωσιν αὐτοῖσ, ἠθικὴ βούλεται εἶναι φιλία καὶ ἑταιρική.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 190:2)
ἔστι δ’ ἡ μὲν νομικὴ διάλυσισ πρὸσ νόμισμα μετρεῖται γὰρ τούτῳ τὸ ἴσον, ἡ δ’ ἠθικὴ ἑκούσιοσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 194:2)
ἡ μὲν οὖν πολιτικὴ βλέπει εἰσ τὴν ὁμολογίαν καὶ εἰσ τὸ πρᾶγμα, ἡ δ’ ἠθικὴ εἰσ τὴν προαίρεσιν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 200:2)
αἴτιον δὲ τοῦ μάχεσθαι, διότι καλλίων μὲν ἡ ἠθικὴ φιλία, ἀναγκαιοτέρα δὲ ἡ χρησίμη.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 200:4)
ὅτι δ’ ἐστὶν ἡ ἠθικὴ κατὰ προαίρεσιν, δῆλον, ἐπεὶ κἂν εἰ μεγάλα παθὼν μὴ ἀποδῴη δι’ ἀδυναμίαν, ἀλλ’ ὡσ ἠδύνατο, καλῶσ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 204:3)
διττῆσ δὴ τῆσ ἀρετῆσ οὔσησ, τῆσ μὲν διανοητικῆσ τῆσ δὲ ἠθικῆσ, ἡ μὲν διανοητικὴ τὸ πλεῖον ἐκ διδασκαλίασ ἔχει καὶ τὴν γένεσιν καὶ τὴν αὔξησιν, διόπερ ἐμπειρίασ δεῖται καὶ χρόνου, ἡ δ’ ἠθικὴ ἐξ ἔθουσ περιγίνεται, ὅθεν καὶ τοὔνομα ἔσχηκε μικρὸν παρεκκλῖνον ἀπὸ τοῦ ἔθουσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2, book 21)
περὶ ἡδονὰσ γὰρ καὶ λύπασ ἐστὶν ἡ ἠθικὴ ἀρετή·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 25:2)
ὅτι μὲν οὖν ἐστὶν ἡ ἀρετὴ ἡ ἠθικὴ μεσότησ, καὶ πῶσ, καὶ ὅτι μεσότησ δύο κακιῶν, τῆσ μὲν καθ’ ὑπερβολὴν τῆσ δὲ κατ’ ἔλλειψιν, καὶ ὅτι τοιαύτη ἐστὶ διὰ τὸ στοχαστικὴ τοῦ μέσου εἶναι τοῦ ἐν τοῖσ πάθεσι καὶ ἐν ταῖσ πράξεσιν, ἱκανῶσ εἴρηται.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 105:1)
ὥστ’ ἐπειδὴ ἡ ἠθικὴ ἀρετὴ ἕξισ προαιρετική, ἡ δὲ προαίρεσισ ὄρεξισ βουλευτική, δεῖ διὰ ταῦτα μὲν τόν τε λόγον ἀληθῆ εἶναι καὶ τὴν ὄρεξιν ὀρθήν, εἴπερ ἡ προαίρεσισ σπουδαία, καὶ τὰ αὐτὰ τὸν μὲν φάναι τὴν δὲ διώκειν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 12:1)
ἐοίκε δέ, καθάπερ τὸ δίκαιόν ἐστι διττόν, τὸ μὲν ἄγραφον τὸ δὲ κατὰ νόμον, καὶ τῆσ κατὰ τὸ χρήσιμον φιλίασ ἣ μὲν ἠθικὴ ἣ δὲ νομικὴ εἶναι.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 8 141:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION