Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ τούτων οἱ μὲν ἡμιόλιον, οἱ δὲ ἐκ τριῶν νομίζουσιν ἀμφὶ τὰ δύο τῷ Πομπηίῳ γενέσθαι μέρη.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 10 8:4)
τὸ δὲ ἡμιόλιον πρὸσ τὸ ὑφημιόλιον κατ’ ἀριθμὸν πρὸσ ἀριθμὸν ὡρισμένον·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 177:1)
τίμημα δὲ καὶ ἐκείνῳ ἐπεγέγραπτο ἀργυρικόν, ἡμιόλιον θατέρου.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 49 9:1)
ἡμιόλιον ἄρα καὶ τὸ ἀπὸ τῆσ ΒΑ τοῦ ἀπὸ τῆσ ΑΔ.
(유클리드, Elements, book 13, type Prop370)
ἡμιόλιον ἄρα ἐστὶ τὸ ἀπὸ τῆσ ΒΑ τοῦ ἀπὸ τῆσ ΑΖ.
(유클리드, Elements, book 13, type Prop610)
τῆσ δὲ μέσησ εὖροσ μὲν ἡμιόλιον, ὕψοσ δὲ διπλάσιον·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 15 491:3)
Σησαμοειδὲσ ἄνω καθαίρει‧ ἡ πόσισ, ἡμιόλιον δραχμῆσ ἐν ὀξυμέλιτι τετριμμένον‧ ξυμμίσγεται δὲ καὶ τοῖσιν ἐλλεβόροισι, καὶ ἧσσον πνίγει τὸ τρίτον μέροσ τῆσ πόσιοσ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ ΝΟΘΑ., 28.1)
οὐδὲ δὴ τὸ ἡμιόλιον οὐδὲ τἆλλα τὰ τοιαῦτα, τὸ ἥμισυ, τὴν τοῦ ὅλου, καὶ τριτημόριον αὖ καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα, εἴπερ ἕπῃ τε καὶ συνδοκεῖ σοι οὕτωσ.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 800:1)
δώδεκα συνέβη τό τε ἡμιόλιον καὶ ἐπίτριτον ‐ τούτων αὐτῶν ἐν τῷ μέσῳ ἐπ’ ἀμφότερα στρεφομένη τοῖσ ἀνθρώποισ σύμφωνον χρείαν καὶ σύμμετρον ἀπενείματο παιδιᾶσ ῥυθμοῦ τε καὶ ἁρμονίασ χάριν, εὐδαίμονι χορείᾳ Μουσῶν δεδομένη.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Ἐπίνομις 124:1)
λόγον, ἐν ᾧ τὸ διὰ τεσσάρων τὰ δ’ ἓξ καὶ ἐννέα τὸν ἡμιόλιον, ἐν τὸ.
(플루타르코스, De animae procreatione in Timaeo, section 12 9:1)
ἐλήφθη διὰ τῶν ὀργάνων θεωρηθέν, ὅτι τὸ μὲν διὰ πασῶν τὸν διπλάσιον λόγον ἔχει, τὸ δὲ διὰ πέντε τὸν ἡμιόλιον, τὸ δὲ διὰ τεσσάρων τὸν ἐπίτριτον, ὁ δὲ τόνοσ τὸν ἐπόγδοον.
(플루타르코스, De animae procreatione in Timaeo, section 17 4:2)
καὶ τρία πρὸσ δύο ληφθέντα μήκη καὶ βάρη τὸ διὰ πέντε ποιήσει καὶ τέσσαρα πρὸσ τρία τὸ διὰ τεσσάρων, ὧν τοῦτο μὲν ἐπίτριτον ἔχει λόγον ἐκεῖνο δ’ ἡμιόλιον.
(플루타르코스, De animae procreatione in Timaeo, section 17 7:1)
σύνθετοσ οὖν ὁ τοῦ διπλασίου λόγοσ ἐστὶν ἐκ τοῦ ἡμιολίου καὶ τοῦ ἐπιτρίτου, καθάπερ ὁ τοῦ διὰ πασῶν ἐκ τοῦ διὰ πέντε καὶ τοῦ διὰ τεσσάρων ἀλλὰ κἀκεῖ τὸ διὰ πέντε τοῦ διὰ τεσσάρων τόνῳ κἀνταῦθα τὸ ἡμιόλιον τοῦ ἐπιτρίτου τῷ ἐπογδόῳ μεῖζόν ἐστι.
(플루타르코스, De animae procreatione in Timaeo, section 17 12:1)
φαίνεται τοίνυν, ὅτι τὸ διὰ πασῶν τὸν διπλάσιον λόγον ἔχει καὶ τὸ διὰ πέντε τὸν ἡμιόλιον καὶ τὸ διὰ τεσσάρων τὸν ἐπίτριτον καὶ ὁ τόνοσ τὸν ἐπόγδοον.
(플루타르코스, De animae procreatione in Timaeo, section 17 13:1)
τὸ γὰρ ἡμιόλιον, τοῦ ἐπιτρίτου τῷ ἐπογδόῳ τῷ ἐπιτρίτῳ προστιθεμένου, συμπληροῦσθαι καὶ τὸ ἡμιόλιον.
(플루타르코스, De animae procreatione in Timaeo, section 19 6:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION