Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐγὼ γὰρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ ἐν τῇ προτέρᾳ καὶ ἐν τῇ ὑστέρᾳ πρεσβείᾳ, ἃ μὲν εἶδον, ὡσ εἶδον, ὑμῖν ἀπήγγελλον, ἃ δ’ ἤκουσα, ὡσ ἤκουσα.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 812)
τίνα οὖν ἦν ἑκάτερα τούτων, ἅ τε εἶδον ἅ τε ἤκουσα περὶ Κερσοβλέπτου;
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 813)
ἤκουσα, καὶ λέγοισ ἄν.
(아이스킬로스, 탄원하는 여인들, episode11)
ἤκουσα μαστικτῆρα καρδίασ λόγον.
(아이스킬로스, 탄원하는 여인들, episode20)
ἤκουσα τοὔποσ <δ’> οὐδαμῶσ φιλόξενον.
(아이스킬로스, 탄원하는 여인들, episode23)
λέγοντοσ δέ, ὦ ἄνδρεσ, Χαρμίδου ταῦτα, ἀντιβολούντων δὲ τῶν ἄλλων καὶ ἱκετεύοντοσ ἑνὸσ ἑκάστου, ἐνεθυμήθην πρὸσ ἐμαυτόν, "ὢ πάντων ἐγὼ δεινοτάτῃ συμφορᾷ περιπεσών, πότερα περιίδω τοὺσ ἐμαυτοῦ συγγενεῖσ ἀπολλυμένουσ ἀδίκωσ, καὶ αὐτούσ τε ἀποθανόντασ καὶ τὰ χρήματα αὐτῶν δημευθέντα, πρὸσ δὲ τούτοισ ἀναγραφέντασ ἐν στήλαισ ὡσ ὄντασ ἀλιτηρίουσ τῶν θεῶν τοὺσ οὐδενὸσ αἰτίουσ τῶν γεγενημένων, ἔτι δὲ τριακοσίουσ Ἀθηναίων μέλλοντασ ἀδίκωσ ἀπολεῖσθαι, τὴν δὲ πόλιν ἐν κακοῖσ οὖσαν τοῖσ μεγίστοισ καὶ ὑποψίαν εἰσ ἀλλήλουσ ἔχοντασ, ἢ εἴπω Ἀθηναίοισ ἅπερ ἤκουσα Εὐφιλήτου αὐτοῦ τοῦ ποιήσαντοσ;
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 91:1)
ἐμοὶ γάρ, ὦ ἄνδρεσ, τοῦδε τοῦ ἀγῶνοσ τοῦτ’ ἔστι μέγιστον, σωθέντι μὴ δοκεῖν κακῷ εἶναι, <ἀλλὰ πρῶτον μὲν ὑμᾶσ,> εἶτα δὲ καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἅπαντασ μαθεῖν ὅτι οὔτε μετὰ κακίασ οὔτε μετ’ ἀνανδρίασ οὐδεμιᾶσ τῶν γεγενημένων πέπρακται ὑπ’ ἐμοῦ οὐδέν, ἀλλὰ διὰ συμφορὰν γεγενημένην μάλιστα μὲν τῇ πόλει, εἶτα <δὲ> καὶ ἡμῖν, εἶπον δὲ ἃ ἤκουσα Εὐφιλήτου προνοίᾳ μὲν τῶν συγγενῶν καὶ τῶν φίλων, προνοίᾳ δὲ τῆσ πόλεωσ ἁπάσησ, μετ’ ἀρετῆσ ἀλλ’ οὐ μετὰ κακίασ, ὡσ ἐγὼ νομίζω.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 97:1)
φονεὺσ οὖν αὐτῶν ἐγιγνόμην ἐγὼ μὴ εἰπὼν ὑμῖν ἃ ἤκουσα.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 100:3)
ἤδη δέ τινων ἤκουσα λεγόντων ὡσ ἐκ τῆσ τελευταίασ εἰρήνησ τῆσ πρὸσ Λακεδαιμονίουσ οἵ τε τριάκοντα κατέστησαν πολλοί τε Ἀθηναίων κώνειον πιόντεσ ἀπέθανον, οἱ δὲ φεύγοντεσ ᾤχοντο.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῆσ πρὸσ Λακεδιμονίουσ εἰρήνης 16:5)
ἤδη δέ τινων ἤκουσα καὶ ἕτερον λόγον ὑπὲρ τούτων ὅτι αὐτὸσ ὁ Ζεὺσ εἰή ὁ Διόνυσοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Διόνυσος 2:6)
ἤδη τοίνυν τινῶν ἤκουσα λεγόντων ὡσ αὐτοῖσ πλέουσι καὶ θορυβουμένοισ φανεὶσ ὁ θεὸσ χεῖρα ὤρεξεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λαλιὰ εἰσ Ἀσκληπιόν 4:7)
ἔτι οὖν μειζόνωσ ἀπορεῖν καὶ ἀσχάλλειν ὅτι οὐ θᾶττον ἤκουσα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι α# 13:16)
οἱ δ’ οὐκ εἶχον ὅ τι χρήσοιντο, ἀλλ’ ἠπόρουν τε καὶ ἐδεδοίκεσαν μὴ παραληρῶν ἄρα τυγχάνω, πρίν γε δὴ τήν τε δύναμιν συνεώρων ἀναφερομένην καὶ τῶν λόγων ἤκουσαν ὧν ἤκουσα παρὰ τῆσ θεοῦ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι β# 10:7)
καὶ ἄλλα τοιουτότροπα ἤκουσα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι β# 10:11)
πολλὰ μὲν γὰρ ἤκουσα νικῶντα καθαρότητι καὶ λαμπρῶσ ἐπέκεινα τῶν παραδειγμάτων, πολλὰ δ’ αὐτὸσ λέγειν ἐδόκουν κρείττω τῆσ συνηθείασ καὶ ἃ οὐδεπώποτε ἐνεθυμήθην·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 7:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION