Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ γὰρ Ῥηϊδίωσ τοῖσι ἄνω προσχωρέει · ἀτὰρ ἠδὲ Ῥηϊδίωσ ἀφίσταται· ἀκρόπλοόσ τε γὰρ ἡ ὑστέρη· ὑγροὶ δὲ καὶ οἱ ὑμένεσ οἱ ὀχῆεσ αὐτῆσ· ὑγρὸν δὲ καὶ τὸ χωρίον, ἔνθα κέεται ἡ ὑστέρη· πρὸσ δὲ φυγῇ τε καὶ ὁρμῇ χρέεται ἡδέων τε καὶ ἀηδέων.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΟΞΕΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιβ’. Περὶ Σατυριάσεωσ.252)
ἔνθα δὴ ἀρετὴ διαείδεται ἀνδρὸσ ἰητροῦ, καὶ μακροθυμίησ, καὶ ποικιλίησ, καὶ χάριτοσ ἀβλαβοῦσ τῶν ἡδέων, καὶ παραιφάσιοσ· ἀτὰρ καὶ τὸν νοσέοντα χρὴ ἄλκιμον ἔμμεναι, καὶ ξυνίστασθαι τῷ ἰητρῷ κατὰ τοῦ νοσήματοσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.4)
ἐναντίασ γὰρ ὁρμὰσ ἔχων αὐτὸσ ἕκαστοσ αὑτῷ πράττει, ὥσθ’ ὅ τ’ ἐγκρατὴσ βίᾳ, φασίν, ἀφέλκει αὑτὸν ἀπὸ τῶν ἡδέων ἐπιθυμιῶν ἀλγεῖ γὰρ ἀφέλκων πρὸσ ἀντιτείνουσαν τὴν ὄρεξιν, ὅ τ’ ἀκρατὴσ βίᾳ παρὰ τὸν λογισμόν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 134:3)
ἔστι δ’ οὐ πάνυ γνώριμον τὸ πάθοσ οὐδ’ ἐπιπόλαιον διὰ τὸ πάντασ ἐπὶ θάτερον ἁμαρτάνειν μᾶλλον καὶ πᾶσιν εἶναι σύμφυτον τὴν τῶν τοιούτων ἡδέων ἧτταν καὶ αἴσθησιν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 58:1)
εἰ δὲ τὸ κατ’ ἐνέργειαν φιλεῖν μεθ’ ἡδονῆσ ἀντιπροαίρεσισ τῆσ ἀλλήλων γνωρίσεωσ, δῆλον ὅτι καὶ ὅλωσ ἡ φιλία ἡ πρώτη ἀντιπροαίρεσισ τῶν ἁπλῶσ ἀγαθῶν καὶ ἡδέων, ὅτι ἀγαθὰ καὶ ἡδέα.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 63:2)
ὑπομένειν ἢ τῶν ἡδέων ἀπέχεσθαι.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 127:1)
σώφρων οὐδ’ ἀκόλαστοσ τῷ μή, ἀλλ’ ὁ μὲν ἀκόλαστοσ τῷ λυπεῖσθαι μᾶλλον ἢ δεῖ ὅτι τῶν ἡδέων οὐ τυγχάνει καὶ τὴν λύπην δὲ ποιεῖ αὐτῷ ἡ ἡδονή, ὁ δὲ σώφρων τῷ μὴ λυπεῖσθαι τῇ ἀπουσίᾳ καὶ τῷ ἀπέχεσθαι τοῦ ἡδέοσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 152:1)
ὁ μὲν οὖν ἀκόλαστοσ ἐπιθυμεῖ τῶν ἡδέων πάντων ἢ τῶν μάλιστα, καὶ ἄγεται ὑπὸ τῆσ ἐπιθυμίασ ὥστε ἀντὶ τῶν ἄλλων ταῦθ’ αἱρεῖσθαι·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 154:1)
ὅσα δὲ πρὸσ ὑγίειάν ἐστιν ἢ πρὸσ εὐεξίαν ἡδέα ὄντα, τούτων ὀρέξεται μετρίωσ καὶ ὡσ δεῖ, καὶ τῶν ἄλλων ἡδέων μὴ ἐμποδίων τούτοισ ὄντων ἢ παρὰ τὸ καλὸν ἢ ὑπὲρ τὴν οὐσίαν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 157:1)
καθ’ αὑτὰ ἔχοντα δ’ ὑπερβολήν, ἀναγκαῖα μὲν τὰ σωματικά λέγω δὲ τὰ τοιαῦτα, τά τε περὶ τὴν τροφὴν καὶ τὴν τῶν ἀφροδισίων χρείαν, καὶ τὰ τοιαῦτα τῶν σωματικῶν περὶ ἃ τὴν ἀκολασίαν ἔθεμεν καὶ τὴν σωφροσύνην, τὰ δ’ ἀναγκαῖα μὲν οὐχί, αἱρετὰ δὲ καθ’ αὑτά λέγω δ’ οἱο͂ν νίκην τιμὴν πλοῦτον καὶ τὰ τοιαῦτα τῶν ἀγαθῶν καὶ ἡδέων·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 48:1)
περὶ τὰσ σωματικὰσ ἀπολαύσεισ, περὶ ἃσ λέγομεν τὸν σώφρονα καὶ ἀκόλαστον, ὁ μὴ τῷ προαιρεῖσθαι τῶν ἡδέων διώκων τὰσ ὑπερβολάσ ‐ καὶ τῶν λυπηρῶν φεύγων, πείνησ καὶ δίψησ καὶ ἀλέασ καὶ ψύχουσ καὶ πάντων τῶν περὶ ἁφὴν καὶ γεῦσιν ‐ ἀλλὰ παρὰ τὴν προαίρεσιν καὶ τὴν διάνοιαν, ἀκρατὴσ λέγεται, οὐ κατὰ πρόσθεσιν, ὅτι περὶ τάδε, καθάπερ ὀργῆσ, ἀλλ’ ἁπλῶσ μόνον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 53:1)
ἐπεὶ δὲ τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ τῶν ἡδονῶν αἳ μέν εἰσι <τῶν> τῷ γένει καλῶν καὶ σπουδαίων τῶν γὰρ ἡδέων ἔνια φύσει αἱρετά, τὰ δ’ ἐναντία τούτων, τὰ δὲ μεταξύ, καθάπερ διείλομεν πρότερον, οἱο͂ν χρήματα καὶ κέρδοσ καὶ νίκη καὶ τιμή·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 56:2)
ἐπεὶ δ’ ἔνιαι τῶν ἡδονῶν ἀναγκαῖαί εἰσιν αἳ δ’ οὔ, καὶ μέχρι τινόσ, αἱ δ’ ὑπερβολαὶ οὔ, οὐδ’ αἱ ἐλλείψεισ, ὁμοίωσ δὲ καὶ περὶ ἐπιθυμίασ ἔχει καὶ λύπασ, ὁ μὲν τὰσ ὑπερβολὰσ διώκων τῶν ἡδέων ἢ καθ’ ὑπερβολὰσ ἢ διὰ προαίρεσιν, δι’ αὐτὰσ καὶ μηδὲν δι’ ἕτερον ἀποβαῖνον, ἀκόλαστοσ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 89:2)
νοσώδη γὰρ ἔνια τῶν ἡδέων.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 135:1)
αὗται δὲ τῶν φύσει ἡδέων καὶ μὴ κατὰ συμβεβηκόσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 169:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION