Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

εἰ γὰρ μέμνησθε, ὅτε ἡ πόλισ ἦρχε τῶν Ἑλλήνων καὶ ηὐδαιμόνει μάλιστα, Ἱππόνικοσ δὲ ἦν πλουσιώτατοσ τῶν Ἑλλήνων, τότε μέντοι πάντεσ ἴστε ὅτι παρὰ τοῖσ παιδαρίοισ τοῖσ μικροτάτοισ καὶ τοῖσ γυναίοισ κληδὼν ἐν ἁπάσῃ τῇ πόλει κατεῖχεν, ὅτι Ἱππόνικοσ ἐν τῇ οἰκίᾳ ἀλιτήριον τρέφει, ὃσ αὐτοῦ τὴν τράπεζαν ἀνατρέπει.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 210:2)
τῆσ δὲ βοῆσ αἴσθησισ γίνεται τοῖσ γυναίοισ, κἀκ τῶν ὑπονόμων ἀναδῦσαι τὸ πραχθὲν ὡσ εἶχε πρὸσ τοὺσ Ῥωμαίουσ ἐμήνυον, πάντα τῆσ ἑτέρασ ὡσ ἐλέχθη τε καὶ τίνα τρόπον ἐπράχθη σαφῶσ ἐκδιηγουμένησ.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον ζ. 451:1)
ἔτι ’ γὰρ τοῦτό μοι τὸ λοιπὸν ἦν, ἐν βαθεῖ τούτῳ τῷ πώγωνι καὶ πολιᾷ τῇ κόμῃ καθῆσθαι μέσον ἐν τοῖσ γυναίοισ καὶ τοῖσ μεμηνόσιν ἐκείνοισ θεαταῖσ, κροτοῦντά τε προσέτι καὶ ἐπαίνουσ ἀπρεπεστάτουσ ἐπιβοῶντα ὀλέθρῳ τινὶ ἀνθρώπῳ ἐσ οὐδὲν δέον κατακλωμένῳ.
(루키아노스, De saltatione, (no name) 5:4)
τοῖσ μὲν οὖν πολλοῖσ ἐκ τούτων ἀπηχθάνετο, τοῖσ δὲ χρηστοῖσ καὶ σώφροσι διὰ τὸν ἄλλον βίον οὐκ ἦν ἀρεστόσ, ὡσ Κικέρων φησίν, ἀλλ’ ἐμισεῖτο, βδελυττομένων αὐτοῦ μέθασ ἀώρουσ καὶ δαπάνασ ἐπαχθεῖσ καὶ κυλινδήσεισ ἐν γυναίοισ, καὶ μεθ’ ἡμέραν μὲν ὕπνουσ καὶ περιπάτουσ ἀλύοντοσ καὶ κραιπαλῶντοσ, νύκτωρ δὲ κώμουσ καὶ θέατρα καὶ διατριβὰσ ἐν γάμοισ μίμων καὶ γελωτοποιῶν.
(플루타르코스, Antony, chapter 9 3:1)
πολλὰ καὶ καλὰ θεάματα καὶ ἀκούσματα καὶ σχολὰσ καὶ διατριβὰσ παρελθόντεσ, ἐπιστόλια διορύττουσιν ἀλλότρια καὶ παραβάλλουσι γειτόνων τοίχοισ τὰ ὦτα καὶ συμψιθυρίζουσιν οἰκέταισ καὶ γυναίοισ, πολλάκισ μὲν οὐδ’ ἀκινδύνωσ ἀεὶ δ’ ἀδόξωσ.
(플루타르코스, De curiositate, section 9 3:2)
καὶ γυναίοισ, πολλάκισ μὲν οὐδ’ ἀκινδύνωσ ἀεὶ δ’ ἀδόξωσ.
(플루타르코스, De curiositate, section 9 10:1)
πλείστησ μέντοι ποιητικὴν ἐνέπλησεν ἀδοξίασ τὸ ἀγυρτικὸν καὶ ἀγοραῖον καὶ περὶ τὰ μητρῷα καὶ Σεραπεῖα βωμολοχοῦν καὶ πλανώμενον γένοσ, οἱ μὲν αὐτόθεν οἱ δὲ κατὰ κλῆρον ἔκ τινων γραμματείων χρησμοὺσ περαίνοντεσ οἰκέταισ καὶ γυναίοισ ὑπὸ τῶν μέτρων ἀγομένοισ μάλιστα καὶ τοῦ ποιητικοῦ τῶν ὀνομάτων ὅθεν οὐχ ἥκισθ’ ἡ ποιητικὴ δοκοῦσα κοινὴν ἐμπαρέχειν ἑαυτὴν ἀπατεῶσι καὶ γόησιν ἀνθρώποισ καὶ ψευδομάντεσιν ἐξέπεσε τῆσ ἀληθείασ καὶ τοῦ τρίποδοσ.
(플루타르코스, De Pythiae oraculis, section 257)

SEARCH

MENU NAVIGATION