Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐδόκουν ἐν Διὸσ Ὀλυμπίου χωρίῳ κατὰ δή τινα διατριβὴν ἤτοι πρὸσ ἐμαυτὸν διανοηθῆναι ἤ τινα δεικνύναι μοι καὶ φράζειν ὡσ ὁ Ῥώσανδροσ δύναται δηλοῦν τὸν θεὸν, καὶ τὴν ἀπόδειξιν αὐτοῦ ποιεῖσθαι διὰ γραμμῆσ τινοσ ὥσπερ οἱ γεωμέτραι, γράψαντα δύ’ ἑξῆσ ὀνόματα ἐπὶ τῆσ γῆσ ἐξ ἴσου, τὸ μὲν Ῥώσανδροσ, τὸ δὲ ἕτερον Θεόδοτοσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 5:19)
ἐντεῦθεν ὁρ́α τὸν ἄνδρα ἀπὸ γραμμῆσ ἀρξάμενοσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 69:1)
τούτῳ μὲν οὖν τῷ γένει καὶ διεμάχετο Πλάτων ὡσ ὄντι γεωμετρικῷ δόγματι, ἀλλ’ ἐκάλει ἀρχὴν γραμμῆσ ‐ τοῦτο δὲ πολλάκισ ἐτίθει ‐ τὰσ ἀτόμουσ γραμμάσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 226:1)
οὐ γὰρ ὅμοιον ἐπὶ τῆσ γραμμῆσ, ἣ κατὰ τὰσ διαιρέσεισ μὲν οὐχ ἵσταται, νοῆσαι δ’ οὐκ ἔστι μὴ στήσαντα διόπερ οὐκ ἀριθμήσει τὰσ τομὰσ ὁ τὴν ἄπειρον διεξιών, ἀλλὰ καὶ τὴν ὅλην οὐ κινουμένῳ νοεῖν ἀνάγκη.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 2 28:3)
ἀλλὰ μὴν τό γε σῶμα ἧττον οὐσία τῆσ ἐπιφανείασ, καὶ αὕτη τῆσ γραμμῆσ, καὶ αὕτη τῆσ μονάδοσ καὶ τῆσ στιγμῆσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 145:1)
οὐκ ἄρα οὐδ’ ἐπιφάνεια εἰ γὰρ ὁποιαοῦν, κἂν αὕτη ἂν ἦν ἡ ἀφορίζουσα τὸ ἥμισυ, ὁ δ’ αὐτὸσ λόγοσ καὶ ἐπὶ γραμμῆσ καὶ στιγμῆσ καὶ μονάδοσ, ὥστ’ εἰ μάλιστα μὲν οὐσία τὸ σῶμα, τούτου δὲ μᾶλλον ταῦτα, μὴ ἔστι δὲ ταῦτα μηδὲ οὐσίαι τινέσ, διαφεύγει τί τὸ ὂν καὶ τίσ ἡ οὐσία τῶν ὄντων.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 149:3)
καὶ γὰρ Ἑρμῆν ἐν τῷ λίθῳ φαμὲν εἶναι, καὶ τὸ ἥμισυ τῆσ γραμμῆσ, καὶ σῖτον τὸν μήπω ἁδρόν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 102:1)
ἔτι ὅσα μόρια ἐνυπάρχοντά ἐστιν ἐν τοῖσ τοιούτοισ ὁρίζοντά τε καὶ τόδε τι σημαίνοντα, ὧν ἀναιρουμένων ἀναιρεῖται τὸ ὅλον, οἱο͂ν ἐπιπέδου σῶμα, ὥσ φασί τινεσ, καὶ ἐπίπεδον γραμμῆσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 105:2)
τὸ μὲν γὰρ γραμμῆσ καθ’ αὑτὴν πάθοσ τὸ δὲ ἐπιφανείασ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 134:4)
καὶ ἀνάγουσι πάντα εἰσ τοὺσ ἀριθμούσ, καὶ γραμμῆσ τὸν λόγον τὸν τῶν δύο εἶναί φασιν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 173:1)
καὶ τῶν τὰσ ἰδέασ λεγόντων οἱ μὲν αὐτογραμμὴν τὴν δυάδα, οἱ δὲ τὸ εἶδοσ τῆσ γραμμῆσ, ἔνια μὲν γὰρ εἶναι τὸ αὐτὸ τὸ εἶδοσ καὶ οὗ τὸ εἶδοσ οἱο͂ν δυάδα καὶ τὸ εἶδοσ δυάδοσ, ἐπὶ γραμμῆσ δὲ οὐκέτι.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 173:2)
ἑξῆσ δὲ οὗ μετὰ τὴν ἀρχὴν ὄντοσ, θέσει ἢ εἴδει ἢ ἄλλωσ πωσ ἀφορισθέντοσ, μηθὲν μεταξύ ἐστι τῶν ἐν ταὐτῷ γένει καὶ οὗ ἐφεξῆσ ἐστίν, οἱο͂ν γραμμαὶ γραμμῆσ ἢ μονάδεσ μονάδοσ ἢ οἰκίασ οἰκία ἄλλο δ’ οὐθὲν κωλύει μεταξὺ εἶναι.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 201:2)
ὁμοίωσ δὲ καὶ περὶ τῶν ὕστερον γενῶν τοῦ ἀριθμοῦ συμβαίνει τὰ δυσχερῆ, γραμμῆσ τε καὶ ἐπιπέδου καὶ σώματοσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 193:1)
εἰ δὲ πλείουσ αἱ ὗλαι καὶ ἑτέρα μὲν γραμμῆσ ἑτέρα δὲ τοῦ ἐπιπέδου καὶ ἄλλη τοῦ στερεοῦ, ἤτοι ἀκολουθοῦσιν ἀλλήλαισ ἢ οὔ, ὥστε ταὐτὰ συμβήσεται καὶ οὕτωσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 203:1)
στοιχεῖα οὐ κατηγορεῖται καθ’ ὧν στοιχεῖα, τὸ δὲ πολὺ καὶ ὀλίγον καὶ χωρὶσ καὶ ἅμα κατηγορεῖται ἀριθμοῦ, καὶ τὸ μακρὸν καὶ τὸ βραχὺ γραμμῆσ, καὶ ἐπίπεδόν ἐστι καὶ πλατὺ καὶ στενόν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 14 28:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION