Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ τότ’ οὐ δικαίοισ Ζεὺσ ἐνέξεται λόγοισ, τὸν τᾶσ βοὸσ παῖδ’ ἀτιμάσασ, τὸν αὐ‐ τόσ ποτ’ ἔκτισεν γόνῳ, νῦν ἔχων παλίντροπον ὄψιν ἐν λιταῖσιν;
(아이스킬로스, 탄원하는 여인들, choral, antistrophe 81)
Θετταλῶν δὲ λεγόντων πενέστασ τοὺσ μὴ γόνῳ δούλουσ, διὰ πολέμου, δ’ ἡλωκότασ, Θεόπομποσ ὁ κωμικὸσ ἀποχρησάμενοσ τῇ φωνῇ φησι·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 81 1:33)
οὑτοσὶ δὲ οὔτε γόνῳ τοῦ τετελευτηκότοσ υἱὸσ ὢν οὔτ’ εἰσποιηθεὶσ κατὰ τοὺσ νόμουσ, ὡσ ἐγὼ δείξω, διαμεμαρτύρηκεν οὕτωσ τὰ ψευδῆ προπετῶσ, ἀφαιρούμενοσ ἡμῶν τὴν κληρονομίαν.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Λεωκάρη περὶ τοῦ Ἀρχιάδου Κλήρου 2:2)
ἐπειδὴ δὲ οὔτε γόνῳ ἦν αὐτῷ υἱὸσ οὐδεὶσ οὔτ’ ἐποιήσατο ζῶν, ὁ δὲ νόμοσ τοῖσ ἐγγύτατα γένουσ τὰσ κληρονομίασ ἀποδίδωσι, πῶσ οὐ δίκαιοί ἐσμεν ἡμεῖσ τούτων μὴ ἀποστερηθῆναι κατ’ ἀμφότερα;
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Λεωκάρη περὶ τοῦ Ἀρχιάδου Κλήρου 30:2)
γενομένησ οὖν τῆσ ἐξαγωγῆσ, ἵνα τὰ πλεῖστα παραλίπω, ἐλάχομεν πρὸσ τὸν ἄρχοντα τοῦ κλήρου, οὔτε γόνῳ, ὥσπερ εἶπον, <υἱέοσ> οὐδενὸσ ὄντοσ τῷ τετελευτηκότι, οὔτ’ εἰσποιητοῦ γεγενημένου κατὰ τοὺσ νόμουσ.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Λεωκάρη περὶ τοῦ Ἀρχιάδου Κλήρου 41:1)
τὸ μὲν γὰρ γνήσιόν ἐστιν, ὅταν ᾖ γόνῳ γεγονόσ·
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Λεωκάρη περὶ τοῦ Ἀρχιάδου Κλήρου 59:2)
οὗτοσ τοίνυν γόνῳ μὲν οὐδένα φησὶν Ἀρχιάδῃ γενέσθαι υἱόν, διαμεμαρτύρηται δὲ γνησίων ὄντων, ἐναντίαν τῷ πράγματι τὴν διαμαρτυρίαν ποιησάμενοσ.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Λεωκάρη περὶ τοῦ Ἀρχιάδου Κλήρου 59:5)
καὶ γὰρ ἐκεῖνο πῶσ οὐ δεινόν ἐστιν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐπὶ μὲν τοῦ λόγου αὐτίκα μάλα φήσειν ποιητὸν εἶναι, ἐν δὲ τῇ διαμαρτυρίᾳ τοῦτο μὴ τολμῆσαι γράψαι, ἀλλὰ τὰ μὲν ἐν ταύτῃ διαμεμαρτυρημένα εἶναι ὡσ ὑπὲρ υἱοῦ γόνῳ γεγονότοσ, τὰ δ’ αὐτίκα μάλα ῥηθησόμενα ὡσ εἰσποιητοῦ;
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Λεωκάρη περὶ τοῦ Ἀρχιάδου Κλήρου 61:1)
ἀδύνατον γάρ ἐστιν υἱὸν γνήσιον ἐγκαταλιπεῖν, ἐὰν μὴ γόνῳ γεγονὼσ ᾖ τινι.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Λεωκάρη περὶ τοῦ Ἀρχιάδου Κλήρου 77:3)
μόνοι γὰρ πάντων ἀνθρώπων, ἐξ ἧσπερ ἔφυσαν, ταύτην ᾤκησαν καὶ τοῖσ ἐξ αὑτῶν παρέδωκαν, ὥστε δικαίωσ ἄν τισ ὑπολάβοι τοὺσ μὲν ἐπήλυδασ ἐλθόντασ εἰσ τὰσ πόλεισ καὶ τούτων πολίτασ προσαγορευομένουσ ὁμοίουσ εἶναι τοῖσ εἰσποιητοῖσ τῶν παίδων, τούτουσ δὲ γνησίουσ γόνῳ τῆσ πατρίδοσ πολίτασ εἶναι.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἐπιτάφιοσ. 6:3)
εἰ μή γ’ ἄρα γόνῳ μὲν ἦσαν υἱωνοὶ τοῦ βασιλέωσ οἱ παῖδεσ, ποιήσει δ’ υἱοί, καὶ τοῦτ’ ἦν αἴτιον τῆσ ἀπάτησ τοῖσ ἄλλοισ ἅπασι τοῖσ συγγράψασι τὰσ Ῥωμαϊκὰσ ἱστορίασ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 7 8:2)
μελισσοτρόφου Σαλαμῖνοσ ὦ βασιλεῦ Τελαμών, νάσου περικύμονοσ οἰκήσασ ἕδραν τᾶσ ἐπικεκλιμένασ ὄχθοισ ἱεροῖσ, ἵν’ ἐλαίασ πρῶτον ἔδειξε κλάδον γλαυκᾶσ Ἀθάνα, οὐράνιον στέφανον λιπαραῖσί <τε> κόσμον Ἀθήναισ, ἔβασ ἔβασ τῷ τοξοφόρῳ συναρι‐ στεύων ἅμ’ Ἀλκμήνασ γόνῳ Ἴλιον Ἴλιον ἐκπέρσων πόλιν ἁμετέραν τὸ πάροιθεν ὅτ’ ἔβασ ἀφ’ Ἑλλάδοσ·
(에우리피데스, The Trojan Women, choral, strophe 11)
καὶ μὴν ὅτι γε οὐ παρ’ Ἑλλήνων ἔλαβον τὸ οὔνομα Αἰγύπτιοι τοῦ Ἡρακλέοσ, ἀλλὰ Ἕλληνεσ μᾶλλον παρ’ Αἰγυπτίων καὶ Ἑλλήνων οὗτοι οἱ θέμενοι τῷ Ἀμφιτρύωνοσ γόνῳ τοὔνομα Ἡρακλέα, πολλά μοι καὶ ἄλλα τεκμήρια ἐστὶ τοῦτο οὕτω ἔχειν, ἐν δὲ καὶ τόδε, ὅτι τε τοῦ Ἡρακλέοσ τούτου οἱ γονέεσ ἀμφότεροι ἦσαν Ἀμφιτρύων καὶ Ἀλκμήνη γεγονότεσ τὸ ἀνέκαθεν ἀπ’ Αἰγύπτου, καὶ διότι Αἰγύπτιοι οὔτε Ποσειδέωνοσ οὔτε Διοσκούρων τὰ οὐνόματα φασὶ εἰδέναι, οὐδέ σφι θεοὶ οὗτοι ἐν τοῖσι ἄλλοισι θεοῖσι ἀποδεδέχαται.
(헤로도토스, The Histories, book 2, chapter 43 3:1)
ὅστισ οὖν τόν τε γόνῳ πατέρα τὸν αὑτοῦ ἔτυπτε καὶ οὐδὲν παρεῖχε τῶν ἐπιτηδείων, τόν τε ποιητὸν πατέρα ἀφείλετο ἃ ἦν ὑπάρχοντα ἐκείνῳ ἀγαθά, πῶσ οὐ καὶ διὰ τοῦτο κατὰ τὸν τῆσ κακώσεωσ νόμον ἄξιόσ ἐστι θανάτῳ ζημιωθῆναι;
(리시아스, Speeches, Κατὰ Ἀγοράτου ἐνδείξεως 123:2)
κακῶσ ἀκούειν οὐ πρέπει Διὸσ γόνῳ.
(소포클레스, Ichneutae 33:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION