Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

μακάρων δὲ θεῶν ἠλεύαθ’ ὅμιλον, ἄντρον ἔσω ναίουσα παλίσκιον, ἔνθα Κρονίων νύμφῃ ἐυπλοκάμῳ μισγέσκετο νυκτὸσ ἀμολγῷ, ὄφρα κατὰ γλυκὺσ ὕπνοσ ἔχοι λευκώλενον Ἥρην, λήθων ἀθανάτουσ τε θεοὺσ θνητούσ τ’ ἀνθρώπουσ.
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἑρμῆν 2:2)
γέλασσε δὲ Φοῖβοσ Ἀπόλλων γηθήσασ, ἐρατὴ δὲ διὰ φρένασ ἤλυθ’ ἰωὴ θεσπεσίησ ἐνοπῆσ καὶ μιν γλυκὺσ ἵμεροσ ᾕρει θυμῷ ἀκουάζοντα·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἑρμῆν 46:9)
ἔνθα Κρονίων νύμφῃ ἐυπλοκάμῳ μισγέσκετο νυκτὸσ ἀμολγῷ, εὖτε κατὰ γλυκὺσ ὕπνοσ ἔχοι λευκώλενον Ἥρην·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἑρμῆν 2:3)
τροφαὶ σιτώδεεσ, εὔπεπτοι, εὔχυμοι, οὐρητικαὶ, ὁκοῖαί μοι ἐπὶ νεφροῖσι λελέχαται· γάλα, οἶνοσ γλυκὺσ, Θηραιὸσ ἢ Σκυβαλίτησ .
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ια’. Θεραπεία Σατυριάσεωσ.294)
οἶνοσ λευκὸσ, λεπτὸσ, γλυκὺσ μὲν ἐγγεγράφθω , στύψιοσ ἔχων, ὡσ μὴ ἴσχειν τὴν γαστέρα · τράγημα πᾶν κεφαλαλγὲσ , πλὴν φοίνικεσ πάσησ ἰδέησ· σῦκον δὲ ὀπώρῃ καὶ σταφυλὴ προσηνὲσ, καὶ ὅ τι ἂν ἐπὶ τῆσ ὡρ́ησ ἄριστον· πλησμονὴ πάντων καὶ τῶν ὠφελούν των κακόν.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιδ’. Θεραπεία Σπληνόσ.62)
οἶνοι στύφοντεσ ἐσ τὸν τοῦ στομάχου τόνον, ἀκρητέστεροι μᾶλλον, ἐσ τὴν τῶν ἄλλων χυμῶν ἐξηέρωσίν τε καὶ διάνιψιν· ἁλμώδεσι γὰρ δίψοσ· οἶνοσ δὲ, στύφων θ’ ἅμα καὶ ψύχων, μεταβολῇ τε καὶ εὐκρασίῃ χρήσιμοσ· ἐσ δύναμιν δὲ κἢν οἶνοσ γλυκὺσ, ὁκοῖον αἷμα ἐῄ, ἐσ τὴν αὐτοῦ γένναν.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιγ’. Θεραπεία Ἐλέφαντοσ.15)
λέγω δ’ οἱο͂ν ὁ μὲν αὐτὸσ οἶνοσ δόξειεν ἂν ἢ μεταβαλὼν ἢ τοῦ σώματοσ μεταβαλόντοσ ὁτὲ μὲν εἶναι γλυκὺσ ὁτὲ δὲ οὐ γλυκύσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 158:1)
ταῦτ’ οὐ πλακοῦσ δῆτ’ ἐστὶν ἀνθρώποισ γλυκύσ;
(아리스토파네스, Acharnians, Episode 1:36)
ἐστὶ δὲ οὗτοσ γένοσ τι οἴνου, καί ἐστιν οὗτοσ οὔτε γλυκὺσ οὔτε παχύσ, ἀλλ’ αὐστηρὸσ καὶ σκληρὸσ καὶ δύναμιν ἔχων διαφέρουσαν·
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 555)
Ἵππυσ δ’ ὁ Ῥηγῖνοσ τὴν εἰλεὸν καλουμένην ἄμπελον βιβλίαν φησὶ καλεῖσθαι, ἣν Πόλλιν τὸν Ἀργεῖον, ὃσ ἐβασίλευσε Συρακουσίων, πρῶτον εἰσ Συρακούσασ κομίσαι ἐξ Ἰταλίασ, εἰή ἂν οὖν ὁ παρὰ Σικελιώταισ γλυκὺσ καλούμενοσ Πόλλιοσ ὁ Βίβλινοσ οἶνοσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 56 3:2)
"ὁ γλυκὺσ ἧσσόν ἐστι καρηβαρικὸσ τοῦ οἰνώδεοσ καὶ ἧσσον φρενῶν ἁπτόμενοσ καὶ διαχωρητικώτεροσ τοῦ ἑτέρου κατ’ ἔντερον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 24 2:2)
διὸ καὶ λέγειν ἔν τινι τῶν μελῶν ἔρωσ με δαὖτε Κύπριδοσ ἕκατι γλυκὺσ κατείβων καρδίαν ἰαίνει.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 752)
"ἐστὶ δὲ τὸ δενδρίον μεγέθει μὲν πτελέησ καὶ πεύκησ οὐθέν τι μεῖον, ἀκρεμόνασ δὲ ἔχει θαμέασ καὶ δολιχοὺσ καὶ ἐπ’ ὀλίγον ἀκανθώδεασ, τὸ δὲ φύλλον τέρεν καὶ χλωρόν, τῇ φυῇ περιφερέσ, καρποφορεῖ δὲ δὶσ τοῦ ἔτεοσ, ἦρόσ τε καὶ φθινοπώρου, γλυκὺσ δὲ πάνυ ὁ καρπόσ, μέγεθοσ κατὰ φαυλίην ἐλάην καὶ τὴν σάρκα καὶ τὸ ὀστέον ταύτῃ προσείκελον, διαλλάσσον δὲ τῇ τοῦ χυμοῦ ἡδονῇ, καὶ τρώγεται ἔτι χλωρὸσ ὁ καρπόσ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 624)
οἶνοι δέ σοι, λευκόσ, γλυκύσ, αὐθιγενήσ, ἡδύσ, καπνίασ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 7 5:2)
̓ ’ἴδε ἀπέχεισ, καλὲ Οὐλπιανέ, καὶ τὸν τῆσ φώτιγγοσ μνημονεύοντα ὅτι δὲ ὁ μόναυλοσ ἦν ὁ νῦν καλούμενοσ καλαμαύλησ σαφῶσ παρίστησιν Ἡδύλοσ ἐν τοῖσ ἐπιγράμμασιν οὑτωσὶ λέγων τοῦτο Θέων ὁ μόναυλοσ ὑπ’ ἠρίον ὁ γλυκὺσ οἰκεῖ αὐλητήσ, μίμων ἡ ̓ν θυμέλῃσι Χάρισ, τυφλὸσ ὑπαὶ γήρωσ εἶχεν καὶ Σκίρπαλον υἱόν, νήπιον ὅντ’ ἐκάλει Σκίρπαλον Εὐπαλάμου, ἀείδων αὐτοῦ τὰ γενέθλια·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 78 4:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION