Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

μή μου προκήδου μᾶσσον ὡσ ἐμοὶ γλυκύ.
(아이스킬로스, 결박된 프로메테우스, episode18)
τοῖσ νοσοῦσί τοι γλυκὺ τὸ λοιπὸν ἄλγοσ προυξεπίστασθαι τορῶσ.
(아이스킬로스, 결박된 프로메테우스, episode, lyric 1:4)
ἤν τε οὖν πικρὸν ἐῄ σιτίον, πικρῶν αἴσθησισ· ἤν τε γλυκὺ, χολώδεοσ· φθάνει γὰρ ἡ αἴσθησισ τῆσ χολῆσ· ἀπάτη δὲ ξύνεστι τοῖσι ἡγευμένοισι τὰ πικρὰ γλυκέα φαίνεσθαι.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.332)
ἀγαθὸν δὲ καὶ πράσον τῇ δριμύτητι, καὶ κράμβη ξὺν ἐλαίῳ καὶ γάρῳ· ἄριστον δὲ καὶ κύμινον γλυκὺ, ξὺν κράμβῃ, φυσέων ἠδὲ οὔρων· ἐρεθιστέα γὰρ ἡ κύστισ, ἠδὲ γαστὴρ, ἐν πάσῃ τῇ νούσῳ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ι’. Θεραπεία Πλευρίτιδοσ.109)
ἀπ’ ὀλίγου ἐκ προσαγωγῆσ, ἐσ κοτύλασ πέντε, ἢ ἓξ, ἢ πολλόν τι πλεῖον· ἢν δὲ μὴ, ὁκόσον τισ δύνηται · πολλάκι γὰρ τόδε μοῦνον ἀντὶ πάσησ τροφῆσ ἤρκεσε· γάλα δὲ ἡδὺ μὲν προσάρασθαι· πιεῖν δὲ Ῥήϊστον, στερεὸν θρέψαι, καὶ τροφῆσ ἁπάσησ ἐκ παιδὸσ ξυνηθέστερον· ἰδεῖν δὲ τερπνὸν τῇ χροιῇ· φάρμακον δὲ ἀρτηρίῃ ἄκερχνον, διαπτερῶσαι βρόγχον, ἄγειν φλέγμα, εὔπνοον , ὀλισθηρὸν δὲ τὴν κάτω διέξοδον· ἕλκεσι δὲ φάρμακον γλυκὺ καὶ ἄλλου παντὸσ εὐμενέσ τερον.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιδ’. Θεραπεία Σπληνόσ.229)
ἦθοσ δὲ πάλιν μετὰ γλυκύτητοσ ἐποίησεν εἰπὼν ἐν τοῖσ Ἀπομνημονεύμασι, καὶ μὴ νομίζοι τὸ μέγιστον κέρδοσ ἔχειν φίλον ἀγαθὸν κτησάμενοσ ἦθοσ γλυκὺ ἐποίησεν ἀπὸ τοῦ ἐλάττονοσ ὀνομάσασ τὸ πρᾶγμα.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἠθῶν. 11:1)
τὸ μὲν γὰρ ἐρώμενον καὶ ἐπιθυμητὸν πᾶσιν εἶναι φίλον, ἐπιθυμεῖ δὲ οὐ τὸ ξηρὸν τοῦ ξηροῦ, ἀλλ’ ὑγροῦ, ὅθεν εἴρηται "ἐρᾷ μὲν ὄμβρου γαῖα" καὶ τὸμεταβολὴ πάντων γλυκύ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 11:4)
ἐκείνων τε γὰρ τὸ μὲν ἡδὺ ταχὺ δηλοῖ, πλείω δὲ χρόνον γινόμενον ἀηδὲσ καὶ οὐ γλυκύ, καὶ ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων ὁμοίωσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 83:5)
φησὶ γὰρ εἶναι δύο τὰ πολλὰ τῶν ἀνθρωπίνων, λέγων τὰσ ἐναντιότητασ οὐχ ὥσπερ οὗτοι διωρισμένασ ἀλλὰ τὰσ τυχούσασ, οἱο͂ν λευκὸν μέλαν, γλυκὺ πικρόν, ἀγαθὸν κακόν, μέγα μικρόν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 113:1)
εἰ δὲ τοῦτο, καὶ τὸ μὲν ἄνθρωπον τὸ δ’ οὐκ ἄνθρωπον καὶ τὸ μὲν γλυκὺ τὸ δ’ οὐ γλυκὺ ἀνάγκη ὑπολαμβάνειν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 117:3)
τὸ μὲν γὰρ ἀληθὲσ οὐ πλήθει κρίνεσθαι οἰόνται προσήκειν οὐδὲ ὀλιγότητι, τὸ δ’ αὐτὸ τοῖσ μὲν γλυκὺ γευομένοισ δοκεῖν εἶναι τοῖσ δὲ πικρόν, ὥστ’ εἰ πάντεσ ἔκαμνον ἢ πάντεσ παρεφρόνουν, δύο δ’ ἢ τρεῖσ ὑγίαινον ἢ νοῦν εἶχον, δοκεῖν ἂν τούτουσ κάμνειν καὶ παραφρονεῖν τοὺσ δ’ ἄλλουσ οὔ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 135:2)
ἀλλ’ οὐ τό γε γλυκύ, οἱο͂́ν ἐστιν ὅταν ᾖ, οὐδεπώποτε μετέβαλεν, ἀλλ’ ἀεὶ ἀληθεύει περὶ αὐτοῦ, καὶ ἔστιν ἐξ ἀνάγκησ τὸ ἐσόμενον γλυκὺ τοιοῦτον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 158:2)
πάθοσ λέγεται ἕνα μὲν τρόπον ποιότησ καθ’ ἣν ἀλλοιοῦσθαι ἐνδέχεται, οἱο͂ν τὸ λευκὸν καὶ τὸ μέλαν, καὶ γλυκὺ καὶ πικρόν, καὶ βαρύτησ καὶ κουφότησ, καὶ ὅσα ἄλλα τοιαῦτα·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 213:1)
οὔτε γὰρ ψυχρὸν οὔτε θερμὸν οὔτε γλυκὺ οὔτε ὅλωσ αἰσθητὸν οὐθὲν ἔσται μὴ αἰσθανομένων·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 9 29:3)
ὅταν γὰρ ἐν παντὶ φῇ παντὸσ εἶναι μοῖραν, οὐδὲν μᾶλλον εἶναί φησι γλυκὺ ἢ πικρὸν ἢ τῶν λοιπῶν ὁποιανοῦν ἐναντιώσεων, εἴπερ ἐν ἅπαντι πᾶν ὑπάρχει μὴ δυνάμει μόνον ἀλλ’ ἐνεργεία ͅ καὶ ἀποκεκριμένον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 97:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION