Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

παρ’ ὃ καὶ τὰσ πηγὰσ τῶν ὀρυσσομένων φρεάτων γλυκείασ τε καὶ δαψιλοῦσ ὕδατοσ εὑρ́ισκε.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 14 1:7)
ἀλλ’ ἀναμνησθέντεσ ὦνδρεσ τῆσ διαίτησ τῆσ παλαιᾶσ, ἣν παρεῖχ’ αὕτη ποθ’ ἡμῖν, τῶν τε παλασίων ἐκείνων τῶν τε σύκων τῶν τε μύρτων, τῆσ τρυγόσ τε τῆσ γλυκείασ τῆσ ἰωνιᾶσ τε τῆσ πρὸσ τῷ φρέατι τῶν τ’ ἐλαῶν ὧν ποθοῦμεν, ἀντὶ τούτων τήνδε νυνὶ τὴν θεὸν προσείπατε.
(아리스토파네스, Peace, Choral, pnigos1)
"δυνάμεισ δ’ ἔχει τῶν ὑγρῶν κολλώδεισ τε καὶ γλυκείασ ὑπονιτρώδεισ τε, καὶ τὴν διαχώρησιν ἀθρουστέραν καὶ διακεχυμένην καὶ θάττω καὶ λίαν ἄλυπον παρασκευάζει, χυλὸν δ’ ἁλυκὸν δριμύτητα ἔχοντα ἀναδίδωσι μεθ’ ἁλῶν καταπινόμενα.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 162)
τὸ δὲ χωρίον, ἔνθα αἱ πηγαί, Γλυκείασ ὀνομάζουσι.
(파우사니아스, Description of Greece, Ἀχαικά, chapter 27 6:5)
ἔνθα τραφεῖσ’ ὑπ’ Ἀπόλλωνι γλυκείασ πρῶτον ἔψαυσ’ Ἀφροδίτασ.
(핀다르, Odes, olympian odes, olympian 6 ΑΓΗΣΙᾼ ΣΥΡΑΚΟΣΙῼ ΑΠΗΝῌ 10:3)
πᾶσα δ’ ἄτακτόσ γε τάξιν λαβοῦσα περὶ μοῦσαν διατριβὴ καὶ μὴ παρατιθεμένησ τῆσ γλυκείασ μούσησ ἀμείνων μυρίῳ·
(플라톤, Laws, book 7 88:2)
οὐκοῦν ὅταν μέν τισ μουσικῇ παρέχῃ καταυλεῖν καὶ καταχεῖν τῆσ ψυχῆσ διὰ τῶν ὤτων ὥσπερ διὰ χώνησ ἃσ νυνδὴ ἡμεῖσ ἐλέγομεν τὰσ γλυκείασ τε καὶ μαλακὰσ καὶ θρηνώδεισ ἁρμονίασ, καὶ μινυρίζων τε καὶ γεγανωμένοσ ὑπὸ τῆσ ᾠδῆσ διατελῇ τὸν βίον ὅλον, οὗτοσ τὸ μὲν πρῶτον, εἴ τι θυμοειδὲσ εἶχεν, ὥσπερ σίδηρον ἐμάλαξεν καὶ χρήσιμον ἐξ ἀχρήστου καὶ σκληροῦ ἐποίησεν·
(플라톤, Republic, book 3 514:1)
ἂν δέ τισ φῇ τὴν Ἰλιάδα καὶ τὴν Ὀδύσσειαν παραμύθιον πόνου καὶ διατριβὴν ἕπεσθαι σχολῆσ γλυκείασ, ἐφόδιον δ’ ἀληθῶσ γεγονέναι τὸν ἐκ φιλοσοφίασ λόγον καὶ τοὺσ περὶ ἀφοβίασ καὶ ἀνδρείασ ἔτι δὲ σωφροσύνησ καὶ μεγαλοψυχίασ ὑπομνηματισμούσ, καταφρονοῦμεν;
(플루타르코스, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 1, section 4 1:2)
τῆσ ἔξω θαλάσσησ γλυκείασ κατ’ αὐτὸν οὔσησ νομίζει πληροῦσθαι τὸν ποταμόν.
(위 플루타르코스, Placita Philosophorum, book 4, Περὶ Νείλου ἀναβάσεωσ. 3:1)
τούσ τε ξυλίνουσ καρποὺσ γεννᾶσθαι πολλοὺσ καὶ τὰσ ῥίζασ τῶν φυτῶν καὶ μάλιστα τῶν μεγάλων καλάμων, γλυκείασ καὶ φύσει καὶ ἑψήσει χλιαινομένου τοῦ ὕδατοσ τοῖσ ἡλίοισ τοῦ τ’ ἐκπίπτοντοσ ἐκ Διὸσ καὶ τοῦ ποταμίου.
(스트라본, 지리학, book 15, chapter 1 40:7)
καὶ γὰρ ἄπληστον καὶ ἐλπίδασ τινὰσ γλυκείασ παρέχει.
(크세노폰, Works on Socrates, Συμπόσιον, chapter 4 26:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION