Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

Φανόδημοσ δὲ πρὸσ τῷ ἱερῷ φησι τοῦ ἐν Λίμναισ Διονύσου τὸ γλεῦκοσ φέροντασ τοὺσ Ἀθηναίουσ ἐκ τῶν πίθων τῷ θεῷ κιρνάναι, εἶτ’ αὐτοὺσ προσφέρεσθαι·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 13 2:1)
ὅθεν καὶ Λιμναῖον κληθῆναι τὸν Διόνυσον, ὅτι μιχθὲν τὸ γλεῦκοσ τῷ ὕδατι τότε πρῶτον ἐπόθη κεκραμένον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 13 2:2)
τμῆγε δὲ γογγυλίδοσ ῥίζασ καὶ ἀκαρφέα φλοιὸν ἦκα καθηράμενοσ λεπτουργέασ, ἠελίῳ δὲ αὐήνασ ἐπὶ τυτθὸν ὁτὲ ̓ν ζεστῷ ἀποβάπτων ὕδατι δριμείῃ πολέασ ἐμβάπτισον ἅλμῃ, ἄλλοτε δ’ αὖ λευκὸν γλεῦκοσ συστάμνισον ὄξει ἶσον ἴσῳ, τὰσ δ’ ἐντὸσ ἐπιστύψασ ἁλὶ κρύψαισ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 11 1:4)
καὶ δι’ ὅλησ τῆσ ὁδοῦ τὸ γλεῦκοσ ἔρρει.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 19 3:128)
Ἔλεγε δ’ οὖν ἰδεῖν κατὰ τοὺσ ὕπνουσ τριῶν κλημάτων πεφυκυίασ ἀμπέλου βότρυσ ἐξ ἑκάστου ἀποκρέμασθαι μεγάλουσ ἤδη καὶ πρὸσ τρύγητον ὡραίουσ, καὶ τούτουσ αὐτὸσ ἀποθλίβειν εἰσ φιάλην ὑπέχοντοσ τοῦ βασιλέωσ διηθήσασ τε τὸ γλεῦκοσ δοῦναι τῷ βασιλεῖ πιεῖν, κἀκεῖνον δέξασθαι κεχαρισμένωσ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 2 86:1)
Πρὸσ τὰσ περιωδυνίασ‧ χαλκίτιδοσ δραχμὴ, σταφυλῆσ‧ ὁκόταν δυσὶν ἡμέρῃσι πεφθῇ, ἐκπιέσασ, σμύρναν καὶ κρόκον τρίψασ, καὶ ξυμμίξασ τὸ γλεῦκοσ, ἕψησον ἐν τῷ ἡλίῳ, καὶ τούτῳ ὑπάλειφε τοὺσ περιωδυνέοντασ‧ ἔστω δὲ ἐν χαλκῷ ἀγγείῳ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ ΝΟΘΑ., 34.1)
σύμμικτον ὥστε γλεῦκοσ αὐλητήριον, ἔρρειν δ’ ὁμολογοῦσι τοὺσ κανόνασ αὐτοῖσ καὶ παντάπασιν οἴχεσθαι τὸ κριτήριον, ἄνπερ εἰλικρινὲσ αἰσθητὸν ὁτιοῦν καὶ μὴ πολλὰ ἕκαστον ἀπέλιπον.
(플루타르코스, Adversus Colotem, section 5 2:1)
ἔθυσεν οὖν ὁ πατὴρ ὥσπερ εἰώθει τὴν θυσίαν, καὶ μετὰ τὸ δεῖπνον, ἐπαινουμένου τοῦ οἴνου, τοῖσ φιλοσοφοῦσι μειρακίοισ μεθ’ ἡμῶν προύβαλε ζητεῖν λόγον, ὡσ τὸ γλεῦκοσ ἣκιστα μεθύσκει.
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 3, Διὰ τί γλεῦκοσ ἣκιστα μεθύσκει. 3:1)
Ἀρισταίνετοσ δ’ ὁ Νικαεὺσ ἔν τισιν ἐνίοισ γράμμασιν ἀνεγνωκὼσ ἔφη μνημονεύειν, ὅτι γλεῦκοσ μιχθὲν οἴνῳ παύει μέθην·
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 3, Διὰ τί γλεῦκοσ ἣκιστα μεθύσκει. 7:2)
διὰ τί τὸ γλεῦκοσ, ἂν ὑπὸ ψύχουσ περιέχηται τὸ ἀγγεῖον, γλυκὺ διαμένει πολὺν χρόνον;
(플루타르코스, Quaestiones Naturales, chapter 271)
αὕτη δ’ ἐστὶν αἰτία καὶ τῶν τρυγωμένων ὄμβρῳ τὸ γλεῦκοσ ἧττον ἀναζεῖν·
(플루타르코스, Quaestiones Naturales, chapter 27 2:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION