Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὧν δ’ ἐν ταῖσ οἰκίαισ γέγονε καταισχύνων τὸ σῶμα τὸ ἑαυτοῦ καὶ τὴν πόλιν, μισθαρνῶν ἐπ’ αὐτῷ τούτῳ ὃ ἀπαγορεύει ὁ νόμοσ μὴ πράττειν ἢ μηδὲ δημηγορεῖν, περὶ τούτων ποιήσομαι τοὺσ λόγουσ.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 403)
ἐὰν δ’ ὑμᾶσ ἀναμνήσασ ἐπιδείξω, ὑπερβαίνων τούσδε τοὺσ ἀγρίουσ, Κηδωνίδην καὶ Αὐτοκλείδην καὶ Θέρσανδρον, αὐτοὺσ δὲ λέγων ὧν ἐν ταῖσ οἰκίαισ ἀνειλημμένοσ γέγονε, μὴ μόνον παρὰ τῷ Μισγόλᾳ μεμισθαρνηκότα αὐτὸν ἐπὶ τῷ σώματι, ἀλλὰ καὶ παρ’ ἑτέρῳ καὶ πάλιν παρ’ ἄλλῷ, καὶ παρὰ τούτου ὡσ ἕτερον ἐληλυθότα, οὐκέτι δήπου φανεῖται μόνον ἡταιρηκώσ, ἀλλὰ μὰ τὸν Διόνυσον οὐκ οἶδ’ ὅπωσ δυνήσομαι περιπλέκειν ὅλην τὴν ἡμέραν καὶ πεπορνευμένοσ·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 521)
δι’ αὐτὸν γὰρ οἶμαι γέγονε τὸ ἁμάρτημα·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 233 1:5)
Μάρτυρεσ ἀλλὰ γὰρ τὸν υἱὸν αὐτοῦ τοῦτον, ᾧ λαχεῖν ἠξίωσε τῆσ Ἐπιλύκου θυγατρόσ, σκέψασθε πῶσ γέγονε καὶ πῶσ ἐποιήσατ’ αὐτόν·
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 198:5)
ὅτι Πέλοψ σφαγεὶσ ἐν τῷ τῶν θεῶν ἐράνῳ καὶ καθεψηθεὶσ ὡραιότεροσ ἐν τῇ ἀναζωώσει γέγονε, καὶ κάλλει διενεγκὼν Ποσειδῶνοσ ἐρώμενοσ γίνεται, ὃσ αὐτῷ δίδωσιν ἁρ́μα ὑπόπτερον·
(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 2 3:1)
ἥ τισ δὲ τῷ Ἀννίβᾳ γέγονε τῆσ ἐσβολῆσ αἰτία τε ἀληθὴσ καὶ πρόφασισ ἐσ τὸ φανερόν, ἀκριβέστατα μὲν ἐν τῇ Ἰβηρικῇ συγγραφῇ δεδήλωται, συγγράψω δὲ καὶ νῦν ὅσον ἐσ ἀνάμνησιν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 1 1:2)
τοιγάρτοι τὰ τῶν πολεμίων ἐξ ἀέλπτου καὶ βραχέοσ, οὗ κατέλιπον, ἐσ τοσοῦτον ἐπῇρται δυνάμεωσ, καὶ ἡμῖν ὁ πόνοσ ἐκ τῆσδε τῆσ ῥᾳστώνησ γέγονε χαλεπώτεροσ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 17 5:7)
ἡ μὲν δὴ πόλισ σοι γέγονε σὺν τύχῃ καὶ μεγιστεύσει καὶ χρόνιοσ ἔσται·
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 9 7:19)
ἐσ δὲ τὸν Ἀρμένιον αὐτῷ καὶ ἐπιγαμία γέγονε, καὶ ἐσ Αἴγυπτον καὶ Συρίαν περιπέμπει προσεταιριζόμενοσ τοὺσ βασιλέασ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 2 6:8)
ἐπελθὼν δὲ αὖθισ ὁ Πελοπίδασ ἐσ τὸ τῶν Ῥωμαίων συνέδριον περὶ μὲν τῶν πάλαι γεγονότων, εἴ τι Νικομήδησ ἐπιμέμφοιτο, δικάσαι Ῥωμαίουσ ἠξίου, τὰ δὲ νῦν ἑ̓ν ὄψει γὰρ ὑμῶν γέγονε, τῆσ τε γῆσ τῆσ Μιθριδάτου δῃουμένησ καὶ τῆσ θαλάττησ ἀποκεκλεισμένησ καὶ λείασ τοσῆσδε ἐλαυνομένησ̓ οὐ λόγων ἔφη χρῄζειν οὐδὲ κρίσεωσ, "ἀλλ’ αὖθισ ὑμᾶσ παρακαλοῦμεν ἢ κωλύειν τὰ γιγνόμενα ἢ Μιθριδάτῃ συμμαχεῖν ἀδικουμένῳ, ἢ τελευταῖον, ὦ ἄνδρεσ Ῥωμαῖοι, μηδὲ κωλύειν ἀμυνόμενον, ἀλλ’ ἀμφοῖν ἐκστῆναι τοῦ πόνοῦ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 2 7:2)
φειδοῖ δὲ γένουσ ἔτι καὶ ὀνόματοσ Ἑλληνικοῦ καὶ δόξησ τῆσ ἐπὶ τῇ Ἀσίᾳ, καὶ τῆσ φιλτάτησ Ῥωμαίοισ εὐφημίασ οὕνεκα, μόνουσ ὑμῖν ἐπιγράφω πέντε ἐτῶν φόρουσ ἐσενεγκεῖν αὐτίκα, καὶ τὴν τοῦ πολέμου δαπάνην, ὅση τε γέγονέ μοι καὶ ἔσται καθισταμένῳ τὰ ὑπόλοιπα.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 9 3:12)
Ῥήγνυται μὲν οὖν ἐξαπιναίωσ, ἢ πληγῇ, ἢ ἐντάσι ἄχθεοσ, ἢ ἀνωθήσει, ἢ ἀπὸ ὕψουσ ἅλματι, ἢ καὶ βοῇ, καὶ ὀργῇ μεγάλῃ, ἤ τεῳ ἄλλῃ ὁμοίῃ αἰτίῃ, εὖτε αὐτίκα ἐπὶ τῇ ἀρτηρίᾳ λάβρωσ τὸ αἷμα ἐκχέεται· ἢν δὲ ἀπὸ βρώσιοσ, χρὴ ἐπανερωτῆν, εἴ κοτε πρόσθεν ἔβηξε ὥνθρωποσ, ἢ δύσπνουσ γέγονε, ἢ ναυτίη, ἢ ἔμετοσ ἦγχε πάροσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΟΞΕΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιβ’. Περὶ Σατυριάσεωσ.47)
καὶ γὰρ καὶ ἐπαναδίπλωσισ ἐν ἐνίοισ αὐτῶν γέγονε, καὶ καθόλου ἐξενήνεκται οὐκ ἐπὶ μέρουσ, ἀλλ’ ἡμῖν πρόκειται καθ’ ἓν ἕκαστον τῶν γενικῶν σχημάτων παραδεικνύναι, καὶ σὺ δὲ οὕτωσ ἠξίωσασ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ σεμνότητοσ. 12:19)
ὅ τι δέ εἰσιν ἐν τῷ λόγῳ αἱ ὑποστάσεισ καὶ ὅσον δύνανται, ἐπὶ παραδειγμάτων γνώσῃ, ὥσπερ ἐν τῷ κατὰ Κόνωνοσ εὐθὺσ ἐν ἀρχῇ ὑβρισθείσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ παθὼν ὑπὸ Κόνωνοσ τούτου γε, καὶ τὸ μὲν ἁπλοῦν ἦν οὕτωσ εἰπεῖν, πολλὰ καὶ δεινὰ ἢ καὶ διάφορα πράγματα, ὧν οὐδὲν γέγονε δεινότερον, ὁ δὲ διὰ τῆσ ὑποστάσεωσ περιβολὴν εἰργάσατο τοιαῦτα ὥστε πολὺν χρόνον πάνυ μήτε τοὺσ οἰκείουσ μήτε τῶν ἰατρῶν μηδένα προσδοκᾶν περιφευξεῖσθαί με.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ περιβολῆσ. 12:3)
ταῦτα πάντα εἰσ ἓν περιί̈σταται τὸ δικανικὸν καὶ γέγονέ τισ αὐτῶν κρᾶσισ καὶ μῖξισ τοιαύτη καὶ οὔτε τὸ ἕτερόν ἐστιν οἱο͂ν τὸ ἕτερον, ἀλλ’ ὅσον τὸ πρᾶγμα ἐθέλει, τοσοῦτον διαφέρει, καὶ οὐδὲν ἀπέρρωγεν ἀλλήλων τὰ εἴδη, ὡσ μὴ ὁμολογούμενον αὐτὸν ἑαυτῷ τὸν ἅπαντα εἶναι λόγον.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ κολάσεωσ λόγου. 9:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION