Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

εἰ δὲ σώφρονασ, καὶ φρονίμουσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 51:11)
περὶ δὲ φρονήσεωσ οὕτωσ ἂν λάβοιμεν, θεωρήσαντεσ τίνασ λέγομεν τοὺσ φρονίμουσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 30:2)
σημεῖον δ’ ὅτι καὶ τοὺσ περί τι φρονίμουσ λέγομεν, ὅταν πρὸσ τέλοσ τι σπουδαῖον εὖ λογίσωνται, ὧν μή ἐστι τέχνη.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 31:2)
διὰ τοῦτο Περικλέα καὶ τοὺσ τοιούτουσ φρονίμουσ οἰόμεθα εἶναι, ὅτι τὰ αὑτοῖσ ἀγαθὰ καὶ τὰ τοῖσ ἀνθρώποισ δύνανται θεωρεῖν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 36:2)
διὸ Ἀναξαγόραν καὶ Θαλῆν καὶ τοὺσ τοιούτουσ σοφοὺσ μὲν φρονίμουσ δ’ οὔ φασιν εἶναι, ὅταν ἴδωσιν ἀγνοοῦντασ τὰ συμφέροντα ἑαυτοῖσ, καὶ περιττὰ μὲν καὶ θαυμαστὰ καὶ χαλεπὰ καὶ δαιμόνια εἰδέναι αὐτούσ φασιν, ἄχρηστα δ’, ὅτι οὐ τὰ ἀνθρώπινα ἀγαθὰ ζητοῦσιν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 52:2)
ἐκ ταύτησ οὖν τῆσ δόξησ ἐλήλυθε τὸ τούτουσ φρονίμουσ εἶναι·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 60:7)
λέγομεν γὰρ γνώμην καὶ σύνεσιν καὶ φρόνησιν καὶ νοῦν ἐπὶ τοὺσ αὐτοὺσ ἐπιφέροντεσ γνώμην ἔχειν καὶ νοῦν ἤδη καὶ φρονίμουσ καὶ συνετούσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 80:2)
διὸ καὶ τοὺσ φρονίμουσ δεινοὺσ καὶ πανούργουσ φαμὲν εἶναι.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 98:1)
τὸν δὲ φρόνιμον ὁτὲ μὲν οὔ φασιν ἐνδέχεσθαι εἶναι ἀκρατῆ, ὁτὲ δ’ ἐνίουσ φρονίμουσ ὄντασ καὶ δεινοὺσ ἀκρατεῖσ εἶναι.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 10:1)
καὶ ἔτι "συμβαίνει πολλάκισ ἐν ταύταισ καὶ τοὺσ φρονίμουσ ἀτυχεῖν καὶ τοὺσ ἄφρονασ κατορθοῦν" .
(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 9 7:6)
ἀδύνατον γὰρ μὴ φρονίμουσ εἶναι Φαίακασ, οἳ μάλα φίλοι εἰσὶ θεοῖσιν, ὡσ ἡ Ναυσικάα φησί.
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 28 4:1)
τῶν δ’ ἀδικουμένων τοῖσ μὲν ὑμῖν τότε πεισθεῖσιν ἡ σωτηρία περιεγένετο, τοῖσ δ’ ὀλιγωρήσασι τὸ πολλάκισ ὧν ὑμεῖσ προείπατε μεμνῆσθαι, καὶ νομίζειν ὑμᾶσ μὴ μόνον εὔνουσ ἑαυτοῖσ, ἀλλὰ καὶ φρονίμουσ ἀνθρώπουσ καὶ μάντεισ εἶναι·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 112:3)
Πότερα βούλει περὶ Ἀγαμέμνονοσ ἀκούειν φρονίμουσ λόγουσ, ἀφ̓ ὧν ἔστιν ὠφεληθῆναι τὴν διάνοιαν, ἢ λυπεῖ σε Ἀγαμέμνων ὁ Ἀτρέωσ ὀνομαζόμενοσ ἐν τοῖσ λόγοισ;
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ Η ΠΕΡΙ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ. 1:2)
οὐ γὰρ ἄλλουσ μὲν φρονίμουσ εἰκὸσ εἶναι, ἄλλουσ δὲ ἐμπείρουσ τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων, οὐδὲ ἄλλουσ μὲν τἀνθρώπεια ἐπίστασθαι, ἄλλουσ δὲ τὰ θεῖα, οὐδὲ ἄλλουσ μὲν εἶναι τῶν θείων ἐπιστήμονασ, ἄλλουσ δὲ ὁσίουσ, οὐδὲ ἄλλουσ μὲν ὁσίουσ, ἄλλουσ δὲ θεοφιλεῖσ·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΑΡΕΤΗΣ. 6:2)
οὗτοι προσίασιν οὓσ ἂν ἡγῶνται φιλοσόφουσ ἀπὸ τῆσ στολῆσ, ὡσ ἀκουσόμενοί τι παῤ αὐτῶν σοφόν, ὃ οὐκ ἂν παῤ ἑτέρου ἀκούσειαν, πυνθανόμενοι καὶ περὶ Σωκράτουσ, ὅτι σοφόσ τε ἦν καὶ διελέγετο τοῖσ προσιοῦσι λόγουσ φρονίμουσ, καὶ περὶ Διογένουσ, ὅτι καὶ αὐτὸσ πρὸσ ἅπαντα εὐπόρει λόγου καὶ ἀποκρίσεωσ.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ. 18:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION