Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐκ γὰρ τοῦ πραχθέντοσ ὑπὸ τοῦ Ἀγησιλάου, ἔμελλε δὲ τὸ διαβῆναι αὐτὸν εἰσ τὴν Ἀσίαν, τὴν ἔννοιαν ταύτην λαβών, δι’ ἧσ φρόνιμον αὐτὸν ἐπεδείκνυεν ὄντα, ἀληθῆ μάλιστα ἔδοξε περὶ αὐτοῦ εἰρηκέναι.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἀξιοπιστίασ. 2:3)
ὃ καὶ φρόνιμον καὶ εὐήθεσ ἔξεστι προσεπεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 53:11)
εἶθ’ ὃν ἐξ ἁπάντων τῶν τῆσ ἀρετῆσ μορίων ὑπάρχει προσειπεῖν, ἀνδρεῖον, δίκαιον, φρόνιμον, σώφρονα, τοῦτον Πλάτων μετὰ τῶν κολάκων ἠρίθμησε;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 11:3)
καὶ γὰρ ὁ τὴν μάχην γενέσθαι σπεύσασ καὶ οὐ περιιδὼν διαφθαρέντα τὰ πράγματα ἐν τῇ τριβῇ καὶ ὁ πάντα εἰσ ἑαυτὸν ἀναδεξάμενοσ καὶ δείξασ ὃ σὺ χρησμῳδεῖσ, οὐκ ἐν ἄλλοισ εἰκὸσ ἔχειν τὰσ ἐλπίδασ, ὧν ἢ εὖ ἢ κακῶσ πραξάντων ἀνάγκη πλανᾶσθαι καὶ αὐτὸν καὶ τὰ αὐτοῦ τινὸσ, ἀλλ’ αὐτὸν ἐν αὑτῷ, τόν γε δὴ σώφρονα καὶ τὸν ἀνδρεῖον καὶ φρόνιμον, Μιλτιάδησ εἷσ ἀνήρ ἐστιν, οὐκ ἄλλοσ οὐδείσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 58:8)
εἶτ’ ἐγὼ τὸν οὕτωσ ἀνδρεῖον καὶ φρόνιμον καὶ σώφρονα, τὸν διὰ βίου μελετήσαντα ἀρετὴν, τοῦτον κολακείασ μορίῳ σχολάσαι δοκῶ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 62:3)
ὡσ δ’ ἔχει παιδίον καὶ θηρίον πρὸσ ἄνθρωπον καθεστῶτα, οὕτωσ ἔχει ὁ φαῦλοσ καὶ ἄφρων πρὸσ τὸν ἐπιεικῆ καὶ φρόνιμον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 33:3)
διὸ καὶ συμβαίνει αὐτῷ τὸν εὐδαιμονέστατον θεὸν ἧττον φρόνιμον εἶναι τῶν ἄλλων·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 117:3)
εἰ δὴ ὑγιεινὸν μὲν καὶ ἀγαθὸν ἕτερον ἀνθρώποισ καὶ ἰχθύσι, τὸ δὲ λευκὸν καὶ εὐθὺ ταὐτὸν ἀεί, καὶ τὸ σοφὸν ταὐτὸ πάντεσ ἂν εἴποιεν, φρόνιμον δὲ ἕτερον·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 48:2)
τὰ γὰρ περὶ αὑτὸ ἕκαστα τὸ εὖ θεωροῦν φησὶν εἶναι φρόνιμον, καὶ τούτῳ ἐπιτρέψει αὐτά.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 49:1)
καὶ γὰρ τὸν φρόνιμον δεῖ γινώσκειν αὐτά, καὶ ἡ σύνεσισ καὶ ἡ γνώμη περὶ τὰ πρακτά, ταῦτα δ’ ἔσχατα.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 81:3)
εἰ δὲ μὴ τούτων χάριν φρόνιμον ῥητέον ἀλλὰ τοῦ γίνεσθαι, τοῖσ οὖσι σπουδαίοισ οὐθὲν ἂν εἰή χρήσιμοσ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 89:2)
ὥστε φανερὸν ὅτι ἀδύνατον φρόνιμον εἶναι μὴ ὄντα ἀγαθόν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 100:2)
δῆλον οὖν ἐκ τῶν εἰρημένων ὅτι οὐχ οἱο͂́ν τε ἀγαθὸν εἶναι κυρίωσ ἄνευ φρονήσεωσ, οὐδὲ φρόνιμον ἄνευ τῆσ ἠθικῆσ ἀρετῆσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 108:1)
τὸν δὲ φρόνιμον ὁτὲ μὲν οὔ φασιν ἐνδέχεσθαι εἶναι ἀκρατῆ, ὁτὲ δ’ ἐνίουσ φρονίμουσ ὄντασ καὶ δεινοὺσ ἀκρατεῖσ εἶναι.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 10:1)
οὐδ’ ἅμα φρόνιμον καὶ ἀκρατῆ ἐνδέχεται εἶναι τὸν αὐτόν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 123:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION