Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ νῦν ἡ μὲν ἐν ἀσφαλεστάτῳ ὁρμεῖ, ὥσπερ ναῦσ ἐκ πολλοῦ καταστᾶσα χειμῶνοσ, ὁ δὲ οὕτωσ ἐξηγεῖται καὶ διέπει τὸ τῆσ ἀρχῆσ ὅνπερ χρὴ τρόπον, τὴν εὐσέβειαν μὲν καὶ δικαιοσύνην, ἔτι δὲ σωφροσύνην καὶ ἐγκράτειαν καὶ φρόνησιν καὶ τὴν ἄλλην κόσμου γε ἀρετήν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ βασιλέα [σπ.] 5:4)
ἀλλὰ μὴν τῆσ γε ἀρετῆσ τέτταρα δή πού φασιν εἶναι μόρια, φρόνησιν, σωφροσύνην, δικαιοσύνην, ἀνδρείαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 53:4)
φαίνεται δὲ ἡ μὲν εὑρ́εσισ κατὰ τὴν φρόνησιν ἔχουσα, εἴπερ ἀμήχανον φρονήσεωσ ἀπολειπόμενον τῶν χρησίμων εὑρεῖν ὁτιοῦν, ἡ δὲ σωφροσύνη κατὰ τὴν διαχείρισιν οὖσα καὶ τὴν τῶν ἡγουμένων τε καὶ εἰκότων συμφωνίαν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 95:5)
ὥστε διαιρεῖν τὰ τοῦ δήμου διάφορα, δεικνύει ἐν ᾗ μοίρᾳ πρόσθεν ἔθηκε τοὺσ λόγουσ, ἐν ταύτῃ τὴν σωφροσύνην, καὶ πάλιν αὖθισ ὡσ οὐχ ὑπ’ ἀνοίασ τοὺσ ῥήτορασ ὄντασ καὶ ἐχέφρονασ, ῥητορικῆσ μὲν ἀρχὴν φρόνησιν καὶ σωφροσύνην τιθεὶσ, ταύτασ δ’ αὖ συνάψασ πρὸσ ἀλλήλασ, τήν τε βασιλικὴν καὶ δικαστικὴν, ὀρθῶσ ἀγορεύων Ἡσίοδοσ καὶ τὰσ Μούσασ ἀμειβόμενοσ δικαίωσ, παρ’ ὧν καὶ τὸ δύνασθαι περὶ τούτων λέγειν παρειληφὼσ ἦν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 98:3)
ταυτὶ γὰρ δή που τέτταρα μέρη τῆσ ἀρετῆσ ἔστιν ἀκούειν ἀεὶ θρυλούντων, τὴν φρόνησιν, τὴν σωφροσύνην, τὴν δικαιοσύνην, τὴν ἀνδρείαν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 175:15)
Πρωταγόρασ δ’ αὖ μετὰ τούτων διαιτᾶται, μέροσ τι τῆσ οἰκίασ κατειληφὼσ καὶ τούτοισ ἐνδείκνυσθαι βούλεται, καὶ ἔστι θαυμαστὸσ καὶ οὗτοσ τὴν φρόνησιν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 176:10)
οἳ μὲν γὰρ τὴν φρόνησιν μέγιστον εἶναί φασιν ἀγαθόν, οἳ δὲ τὴν ἀρετήν, οἳ δὲ τὴν ἡδονήν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 11:2)
συμβάλλεσθαι φάσκοντεσ θάτερον θατέρου μᾶλλον εἰσ αὐτήν, οἳ μὲν ὡσ οὖσαν μεῖζον ἀγαθὸν τὴν φρόνησιν τῆσ ἀρετῆσ, οἳ δὲ ταύτησ τὴν ἀρετήν, οἳ δ’ ἀμφοτέρων τούτων τὴν ἡδονήν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 13:1)
τούτων γὰρ ὁ μὲν φιλόσοφοσ βούλεται περὶ φρόνησιν εἶναι καὶ τὴν θεωρίαν τὴν περὶ τὴν ἀλήθειαν, ὁ δὲ πολιτικὸσ περὶ τὰσ πράξεισ τὰσ καλάσ αὗται δ’ εἰσὶν αἱ ἀπὸ τῆσ ἀρετῆσ, ὁ δ’ ἀπολαυστικὸσ περὶ τὰσ ἡδονὰσ τὰσ σωματικάσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 36:1)
ἕτεροι δέ τινεσ οὔτ’ ἂν φρόνησιν οὐδεμίαν οὔτε τὰσ σωματικὰσ ἡδονὰσ ἕλοιντο μᾶλλον ἢ τὰσ πράξεισ τὰσ ἀπ’ ἀρετῆσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 50:3)
ὅλωσ δὲ διὰ τὸ ὑπολαμβάνειν φρόνησιν μὲν τὴν αἴσθησιν, ταύτην δ’ εἶναι ἀλλοίωσιν, τὸ φαινόμενον κατὰ τὴν αἴσθησιν ἐξ ἀνάγκησ ἀληθὲσ εἶναί φασιν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 137:3)
καὶ γὰρ Ἐμπεδοκλῆσ μεταβάλλοντασ τὴν ἕξιν μεταβάλλειν φησὶ τὴν φρόνησιν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 138:2)
λέγομεν γὰρ αὐτῶν τὰσ μὲν διανοητικὰσ τὰσ δὲ ἠθικάσ, σοφίαν μὲν καὶ σύνεσιν καὶ φρόνησιν διανοητικάσ, ἐλευθεριότητα δὲ καὶ σωφροσύνην ἠθικάσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 150:3)
συνέζευκται δὲ καὶ ἡ φρόνησισ τῇ τοῦ ἤθουσ ἀρετῇ, καὶ αὕτη τῇ φρονήσει, εἴπερ αἱ μὲν τῆσ φρονήσεωσ ἀρχαὶ κατὰ τὰσ ἠθικάσ εἰσιν ἀρετάσ, τὸ δ’ ὀρθὸν τῶν ἠθικῶν κατὰ τὴν φρόνησιν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 103:3)
ἔνθεν καὶ τὴν σωφροσύνην τούτῳ προσαγορεύομεν τῷ ὀνόματι, ὡσ σῴζουσαν τὴν φρόνησιν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 37:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION