Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οἱ δὲ ἀντέλεγον μὴ χρῆναι περισῴζοντασ φθονεῖν τῶν περισσῶν ἐσ ἀσφάλειαν.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 18 2:10)
αὐτοὶ γὰρ ὑπήρξατε τοῦ μὴ φθονεῖν, ἅπαντα εἰσ τὸ μέσον καταθέντεσ καὶ παρασχόντεσ τοῖσ δυναμένοισ μὴ ἄρχεσθαι μᾶλλον ἢ ἄρχειν ἐν τῷ μέρει.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 19:3)
τούτουσ δὴ ἄρα καθάραντεσ καὶ φυλοκρινήσαντεσ τὸ κοινὸν τῶν ἀρχόντων, οὐ χωρὶσ ὧν εἶπον οὐδ’ ὥστε φθονεῖν ἐξεῖναι μᾶλλον τοῖσ ἄλλοισ τοῖσ ἐπὶ τῆσ πόλεωσ μένουσιν, ἅτε οὐκ οὖσιν ὁμοτίμοισ τὸ ἀρχαῖον, ἀλλ’ ἐν τιμῆσ αὐτοὺσ μέρει λήψεσθαι τὴν μετουσίαν τῆσ πολιτείασ, οὕτωσ εὑρόντεσ τε καὶ διαθέντεσ αὐτοὺσ ἠγάγετε ἐπὶ τὰ πέρατα τῆσ ἀρχῆσ, κἀνταῦθα διαστήσαντεσ ἄλλοισ ἄλλα φυλάττειν ἀπενείματε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 22:8)
ὥστε καθ’ ἡμέραν ἑκάστην ἐν τάξει ζῆν καὶ μήποτε λιπεῖν μηδένα τὴν προστεταγμένην αὐτῷ, ἀλλ’ οἱο͂ν ἐν χορῷ τινι αἰωνίῳ ἕκαστον τὴν ἑαυτοῦ χώραν εἰδέναι τε καὶ σώζειν, καὶ τῷ μὲν ἐντιμοτέρῳ τὸν ἥττω μὴ διὰ τοῦτο φθονεῖν, ὧν δ’ αὐτὸσ μείζων ἐστὶν ἀκριβῶσ κρατεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 25:4)
ἆρά γε βάσκανοι καὶ πονηροὶ τοὺσ τρόπουσ οὕτωσ ὑμεῖσ ἐστὲ καὶ ὑπερβεβλήκατε πάντασ ἀνθρώπουσ πονηρίᾳ καὶ κακίᾳ ὥστε τοῖσ φίλοισ ἂν ἀγαθόν τι πράξωσιν ἄχθεσθαι καὶ φθονεῖν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 10:2)
καίτοι μὴ νομίζετ’ αὐτὸν τοῖσ μὲν ἔξω Πυλῶν καὶ τοῖσ ἐπὶ Θρᾴκησ ἐποικοῦσιν οὕτω χαλεπῶσ ἔχειν καὶ φθονεῖν, οἳ τίνοσ αὐτοὺσ εἶναι δεῖ σκοποῦντεσ ἀεὶ διαγεγόνασιν, ὑμῶν δὲ τῶν σὺν ἡμῖν τοῖσ Ἕλλησιν ἐξεταζομένων καὶ ὧν οἱ τῶν Ἑλλήνων ποτ’ ἄρχοντεσ μίαν πληγὴν οὐχ ὑπήνεγκαν μηδένα ποιεῖσθαι λόγον, ἀλλ’ ἡδέωσ ἂν ἄμεινον ὁρᾶν πράττοντασ ἢ ’κείνῳ συμφέρει·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Συμμαχικὸσ α# 4:11)
οἳ τῷ μὲν ἀποστερεῖν κοινωνεῖν ὄνομα τέθεινται, τῷ δὲ φθονεῖν φιλοσοφεῖν, τῷ δ’ ἀπορεῖν ὑπερορᾶν χρημάτων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 193:1)
ὅθεν εἴρηται τὸ συγγενὲσ γὰρ καὶ φθονεῖν ἐπίσταται.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 10 5:4)
ἐπεὶ δὲ πρὸσ τοὺσ ἀνταγωνιστὰσ καὶ ἀντεραστὰσ καὶ ὅλωσ τοὺσ τῶν αὐτῶν ἐφιεμένουσ φιλοτιμοῦνται, ἀνάγκη μάλιστα τούτοισ φθονεῖν, διόπερ εἴρηται καὶ κεραμεὺσ κεραμεῖ.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 10 6:1)
εἰ γάρ ἐστιν ζῆλοσ λύπη τισ ἐπὶ φαινομένῃ παρουσίᾳ ἀγαθῶν ἐντίμων καὶ ἐνδεχομένων αὐτῷ λαβεῖν περὶ τοὺσ ὁμοίουσ τῇ φύσει, οὐχ ὅτι ἄλλῳ ἀλλ’ ὅτι οὐχὶ καὶ αὑτῷ ἔστιν διὸ καὶ ἐπιεικέσ ἐστιν ὁ ζῆλοσ καὶ ἐπιεικῶν, τὸ δὲ φθονεῖν φαῦλον καὶ φαύλων·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 11 1:2)
μὴ λωποδυτῆσαι, μὴ φθονεῖν τοῖσ πλησίον, μὴ γυμνὸν εἶναι μὴ πένητα μηδένα, μὴ λοιδορεῖσθαι, μὴ ’νεχυραζόμενον φέρειν.
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Choral, iambics 1:31)
πολὺ γὰρ βελτίονοσ ἀνδρόσ ἐστιν ἐφ’ οἷσ αὐτὸσ εὖ πεποίηκεν ἀξιοῦν τιμᾶσθαι ἢ ἐφ’ οἷσ ἕτεροι ποιήσαντεσ ἐτιμήθησαν φθονεῖν.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Ἀτελείασ πρὸσ Λεπτίνην 201:4)
καὶ γὰρ νῦν φθονεῖν τινὰσ αὑτῷ τῶν συμπρέσβεων.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 28:3)
τί δὴ προσῆκεν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τὸν ὡσ ἀληθῶσ ἁπλοῦν καὶ φίλον, παρόντοσ μὲν στρατηγοῦ οὐχ ὧν ἐκεῖνοσ ἔφησεν ἂν αὑτῷ φθονεῖν οὐδενόσ, ἀλλ’ ὃν αὐτὸσ ἑαυτοῦ φίλον προείλετο τῶν παρ’ ὑμῖν, καὶ πρὸσ ὃν τὴν ἐπιστολὴν ἐπεπόμφει, τετελευτηκότοσ δὲ Κότυοσ, κύριον δ’ ὄντα τῶν πραγμάτων;
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 232:1)
ἔπειθ’ ὧν μὲν ἐκεῖνοσ εὑρίσκετ’ ἐξαπατῶν ὑμᾶσ, μὰ τὸν Δία καὶ θεοὺσ πάντασ οὐδενὸσ εἰσῄει μοι φθονεῖν, κακὸν δ’ οὐδὲν ἑώρων ὑπερφυὲσ πεισομένουσ ὑμᾶσ, εἴ τιν’ ἠδικηκότα πόλλ’ ἀφίετε καὶ προὐκαλεῖσθέ τι τοῦ λοιποῦ ποιεῖν ὑμᾶσ ἀγαθόν·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 268:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION