Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὁμοίωσ δὲ καὶ ἐπὶ τῶν φθόγγων στοιχείων ἂν ἦν τὰ ὄντα ἀριθμόσ, καὶ τὸ ἓν στοιχεῖον φωνῆεν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 10 38:1)
εἴπερ γάρ ἐστι κοινωνία τισ ἡ πόλισ, ἔστι δὲ κοινωνία πολιτῶν πολιτείασ, γινομένησ ἑτέρασ τῷ εἴδει καὶ διαφερούσησ τῆσ πολιτείασ ἀναγκαῖον εἶναι δόξειεν ἂν καὶ τὴν πόλιν εἶναι μὴ τὴν αὐτήν, ὥσπερ γε καὶ χορὸν ὁτὲ μὲν κωμικὸν ὁτὲ δὲ τραγικὸν ἕτερον εἶναί φαμεν, τῶν αὐτῶν πολλάκισ ἀνθρώπων ὄντων, ὁμοίωσ δὲ καὶ πᾶσαν ἄλλην κοινωνίαν καὶ σύνθεσιν ἑτέραν, ἂν εἶδοσ ἕτερον ᾖ τῆσ συνθέσεωσ, οἱο͂ν ἁρμονίαν τῶν αὐτῶν φθόγγων ἑτέραν εἶναι λέγομεν, ἂν ὁτὲ μὲν ᾖ Δώριοσ ὁτὲ δὲ Φρύγιοσ.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 3 40:1)
καταφρονητέον οὖν τῶν τὰσ μὲν κατ’ εἶδοσ διαφορὰσ οὐ δυναμένων θεωρεῖν, ἐπακολουθούντων δὲ τῇ τῶν φθόγγων ὀξύτητι καὶ βαρύτητι καὶ τιθεμένων ὑπερμιξολύδιον ἁρμονίαν καὶ πάλιν ὑπὲρ ταύτησ ἄλλην.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 20 2:2)
νῦν δέ, ὥσπερ ἐν λύρᾳ φθόγγων ἁπτόμενοσ ἐμμελῶσ, οὐδέποτε ἐξίσταται τῆσ καθαρᾶσ τε καὶ ἄκρασ ἁρμονίασ, μίαν ἀεὶ καὶ τὴν αὐτὴν ἀπιὼν ὁδόν.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ γ. 84:1)
ὥσπερ εἴ τισ τὸν μουσικὸν βούλοιτοἁρμοζόμενον, ἔπειτ’ ἀνιέντα τῶν φθόγγων τινὰσ καὶ πάλιν ἑτέρουσ ἐπιτείνοντα σκῶψαι τὸν αὐτόν.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ. 67:2)
περί τε τῆσ τῶν ἄστρων τάξεωσ καὶ περὶ τῆσ τῶν φθόγγων ἁρμονίασ καὶ φύσεωσ τοῦτον πρῶτον γενέσθαι παρατηρητήν, καὶ παλαίστρασ εὑρετὴν ὑπάρξαι, καὶ τῆσ εὐρυθμίασ καὶ τῆσ περὶ τὸ σῶμα πρεπούσησ πλάσεωσ ἐπιμεληθῆναι.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 16 1:2)
ὅσοι δὲ μὴ παντελῶσ τῶν ἀποτελουμένων εἰσίν, ἐκ τούτων καὶ κατὰ τὸν ἄνευ φθόγγων τρόπον τὴν ἅμα νοήματι περίοδον τῶν κυριωτάτων πρὸσ γαληνισμὸν ποιοῦνται.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 83:4)
νυνὶ δὲ τἀκόλουθ’ ἀποδοῦναι πειράσομαι, πῶσ ἂν γένοιτο λέξισ πολιτικὴ παρ’ αὐτὴν τὴν σύνθεσιν ἡδύνουσα τὴν ἀκρόασιν κατά τε τὰ μέλη τῶν φθόγγων καὶ κατὰ τὰσ συμμετρίασ τῶν ῥυθμῶν καὶ κατὰ τὰσ ποικιλίασ τῶν μεταβολῶν καὶ κατὰ τὸ πρέπον τοῖσ ὑποκειμένοισ, ἐπειδὴ ταῦθ’ ὑπεθέμην τὰ κεφάλαια.
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 1147)
μανθάνοντεσ δέ γε χρόνῳ τε πολλῷ καὶ πόνῳ τὰσ δυνάμεισ τῶν φθόγγων ἀναλαμβάνουσιν, καὶ οὐκ εὐθὺσ αἱ χεῖρεσ αὐτῶν ἐν ἕξει τοῦ δρᾶν τὰ παραγγελλόμενα ἦσαν, ὀψὲ δέ ποτε καὶ ὅτε ἡ πολλὴ ἄσκησισ αὐταῖσ εἰσ φύσεωσ ἰσχὺν κατέστησε τὸ ἔθοσ, τότε τῶν ἔργων ἐγένοντο ἐπιτυχεῖσ.
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 2575)
ὁ γὰρ ἀνὴρ οὗτοσ τὴν εὐέπειαν ἐκ παντὸσ διώκει καὶ τοῦ γλαφυρῶσ λέγειν στοχάζεται μᾶλλον ἢ τοῦ ἀφελῶσ, τῶν τε γὰρ φωνηέντων τὰσ παραλλήλουσ θέσεισ ὡσ ἐκλυούσασ τὰσ ἁρμονίασ τῶν ἤχων καὶ τὴν λειότητα τῶν φθόγγων λυμαινομένασ περιίσταται, περιόδῳ τε καὶ κύκλῳ περιλαμβάνειν τὰ νοήματα πειρᾶται ῥυθμοειδεῖ πάνυ καὶ οὐ πολὺ ἀπέχοντι τοῦ ποιητικοῦ μέτρου, ἀναγνώσεώσ τε μᾶλλον οἰκειότερόσ ἐστιν ἢ χρήσεωσ.
(디오니시오스, De Isocrate, chapter 2 1:4)
λέγω δὲ ἐπὶ κάλλουσ μὲν σωμάτων, τί δή ποτε τοῦτ’ ἐστίν, ὃ καλοῦμεν ὡρ́αν, ἐπὶ κινήσεωσ δὲ μελῶν καὶ πλοκῆσ φθόγγων, τί λέγεται τὸ εὐάρμοστον, ἐπὶ συμμετρίασ δὲ χρόνων, τίσ ἡ τάξισ καὶ τί τὸ εὔρυθμον, καὶ ἐπὶ παντὸσ δὲ συλλήβδην ἔργου τε καὶ πράγματοσ, τίσ ὁ λεγόμενοσ καιρὸσ καὶ ποῦ τὸ μέτριον.
(디오니시오스, chapter 112)
Πυθομένου δέ τινοσ, τί ἐστιν ὁ κοινὸσ νοῦσ, Ὥσπερ, φησίν, κοινή τισ ἀκοὴ λέγοιτ’ ἂν ἡ μόνον φωνῶν διακριτική, ἡ δὲ τῶν φθόγγων οὐκέτι κοινή, ἀλλὰ τεχνική, οὕτωσ ἐστί τινα, ἃ οἱ μὴ παντάπασιν διεστραμμένοι τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὰσ κοινὰσ ἀφορμὰσ ὁρῶσιν.
(에픽테토스, Works, book 3, Σποράδην τινά. 7:3)
ὄντωσ, οὐκ ἂν ἔτι πᾶσ ἄν τισ γνοίη σύμπαντα ἀριθμὸν ὅσησ ἡμῖν δυνάμεωσ αἴτιοσ ἂν εἰή συγγιγνόμενοσ ‐ ἐπεὶ καὶ τὰ κατὰ μουσικὴν πᾶσαν διαριθμουμένων κινήσεώσ τε καὶ φθόγγων δῆλον ὅτι δεῖ ‐ καὶ τὸ μέγιστον, ἀγαθῶν ὡσ πάντων αἴτιον, ὅτι δὲ κακῶν οὐδενόσ, εὖ τοῦτο γνωστέον, ὃ καὶ τάχα γένοιτ’ ἄν.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Ἐπίνομις 38:1)
τὰσ περί τε τὰ καλὰ λεγόμενα χρώματα καὶ περὶ τὰ σχήματα καὶ τῶν ὀσμῶν τὰσ πλείστασ καὶ τὰσ τῶν φθόγγων καὶ ὅσα τὰσ ἐνδείασ ἀναισθήτουσ ἔχοντα καὶ ἀλύπουσ τὰσ πληρώσεισ αἰσθητὰσ καὶ ἡδείασ καθαρὰσ λυπῶν παραδίδωσιν.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 243:2)
λέγω δὴ ἠχὰσ τῶν φθόγγων τὰσ λείασ καὶ λαμπράσ, τὰσ ἕν τι καθαρὸν ἱείσασ μέλοσ, οὐ πρὸσ ἕτερον καλὰσ ἀλλ’ αὐτὰσ καθ’ αὑτὰσ εἶναι, καὶ τούτων συμφύτουσ ἡδονὰσ ἑπομένασ.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 245:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION