Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

σοὶ μέν γε, εἰ μὴ τὴν πατρίδα ἀτιμάσασ ὡσ οὐκ ἂν γενναίᾳ ψυχῇ πρὸσ ἄσκησιν ἀρετῆσ καὶ παιδείαν ἀρκέσουσαν ξένην εἵλου θεραπεύειν ἑστίαν, τῇ δ’ ὑπάρχει φιλοτιμεῖσθαι δήπουθεν οὐδενὸσ ἧττον, ὅτι σὲ μὴ μόνον ἐνεγκεῖν ηὐτύχησεν, ἀλλὰ καὶ προϊόντα ἤδη τὴν ἡλικίαν παρ’ αὑτῇ κατέσχεν, ἔτι καὶ τῇ περὶ λόγουσ καὶ σοφίαν σπουδῇ μετὰ τῶν ἄλλων ὧν ἔχει καλῶν σὺν ἐκείναισ ἢ πρό γ’ ἐκείνων νικᾶν κριθεῖσα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀπελλᾶ γενεθλιακός 2:2)
τοῖσ μέν γε αὐτὸ τοῦτο ὑπάρχει φιλοτιμεῖσθαι τὸ πολίτασ εἶναι, καὶ τοῦτ’ ἐστὶν αὐτοῖσ τὸ μέγιστον, ὥσπερ οὖν ἔστιν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀπελλᾶ γενεθλιακός 2:7)
ἡ δὲ τρίτη λεγέτω τὴν τῆσ Ἀθηνᾶσ δωρεὰν, καὶ ταύτην διπλῆν, ἆρ’ οὐ πολλαῖσ πόλεσι μεριζόμενα ἐξαρκεῖ τὰ ἐκ τῶν θεῶν ἑκάστῃ φιλοτιμεῖσθαι ὡσ ἐχούσῃ τὸ κάλλιστον;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 95:3)
ἀνθ’ ὧν, ὦ ἄνδρεσ Ἕλληνεσ, οὔτε φθόνον εἰκὸσ ἔχειν τῇ πόλει οὔθ’ ὑποχωροῦντασ αἰσχύνεσθαι, ἀλλὰ συναύξειν ἐκ τῶν ἐνόντων καὶ φιλοτιμεῖσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 107:1)
ὅτι δὲ οὐδὲν πώποτε τῶν ἀνθρωπείων ἔμεγε ἐχαύνωσεν οὐδὲ ἐπῄρθην οὔτ’ ὀλίγουσ οὔτε πολλοὺσ χειρωσάμενοσ, οὐδ’ οἶμαι δεῖν φιλοτιμεῖσθαι τοῖσ τοιούτοισ μᾶλλον ἢ αἰσχύνεσθαι φιλοτιμούμενοσ, ἐμαυτόν τε καλῶσ πέπεικα καὶ πολλούσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι ε# 8:11)
νυνὶ δὲ οὐκ ἔνεστι χωρίσαι, ἀλλ’ ὥσπερ θεῶν τινὸσ ὑμῖν δεικνύντοσ ὅτι χρὴ τὴν εἰρήνην δέχεσθαι, καὶ μετὰ μὲν ταύτησ ἅμα τ’ ἀσφαλῶσ οἰκεῖν καὶ φιλοτιμεῖσθαι, τὸν πόλεμον δ’ αἱρουμένοισ οὐχ ἧττον ἀδοξεῖν ἢ κινδυνεύειν ὑπάρχει.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Λακεδαιμονίουσ εἰρήνης 7:5)
πῶσ γὰρ οὐκ αἰσχρὸν, ὦ ἄνδρεσ Θηβαῖοι, ὑπὲρ μὲν τῆσ Μεσσηνίων κατοικήσεωσ τοιοῦτον πόλεμον Λακεδαιμονίοισ πολεμῆσαι, καὶ φιλοτιμεῖσθαι τῇ πόλει ταύτῃ δι’ ὑμῶν οἰκουμένῃ, καὶ ὑπὲρ τῶν ἐν Ἀρκαδίᾳ φίλων εἰσ Πελοπόννησον διαβαίνειν, καὶ μηδ’ ἐκείνων ἐπιτρέπειν τοῖσ βουλομένοισ μεταγνῶναι, ἀλλ’ ὑπὲρ τοῦ καλοῦ καὶ δικαίου πάντα κίνδυνον αἱρεῖσθαι, ὑπὲρ δὲ τῆσ ὑμετέρασ αὐτῶν ἐλευθερίασ ἅμα καὶ σωτηρίασ, μᾶλλον δὲ καὶ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων, μὴ τολμῆσαι προβαλέσθαι τὰ ὅπλα, ἀπαντήσαντασ πρὸσ τὰ ὁρ́ια Βοιωτίασ, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐγνωκότων τοὺσ Ἕλληνασ ἐλευθεροῦν κωλυτὰσ καὶ προδότασ γενέσθαι, καὶ λυμήνασθαι μὴ μόνον τοῖσ κοινοῖσ πράγμασιν, ἀλλὰ καὶ τοῖσ ὑμετέροισ αὐτῶν ἔργοισ, ἀφ’ ὧν βεβόησθε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, συμμαχικὸσ β πρὸσ Θηβαίουσ περὶ τῆσ συμμαχίας 14:5)
ὅτε δέ ἐστι τοσαῦτα ἑκάστοισ ἐφ’ οἷσ ὑπάρχει φιλοτιμεῖσθαι καὶ οὐδὲν ἔλαττον ἀνάγκη φρονεῖν ἀρετῇ χρωμένουσ εἰσ ἀλλήλουσ, οὐχ ὁρῶ τίν’ ἔχει λόγον ἡ διαφορὰ, ἀλλὰ καὶ τοὐναντίον εἴποιμ’ ἂν ἅπαν τούτου, βουλομένων μὲν εἶναι σώζειν τὴν ἑαυτῶν φιλοτιμίαν, πράωσ τοῖσ ἄλλοισ ὁμιλεῖν, ἐπηρεαζόντων δὲ τοῖσ ὑπάρχουσιν εἰσ ἔριν καὶ φιλονεικίαν ἐξάγειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 7:11)
δεῖ δὲ τοὺσ μὲν πεπονθότασ τὰ μὲν συμβεβηκότα καιρῷ τινι καὶ τύχῃ δοῦναι, τούτου δὲ μηδὲν μεῖζον κέρδοσ ἡγεῖσθαι, τοὺσ δ’ αὖ δεδρακότασ οἷσ μὲν ἔπραξαν αἰσχύνεσθαι, μὴ φιλοτιμεῖσθαι, τῷ δὲ ἑκόντασ ὑπάρξαι τῆσ ὁμονοίασ λῦσαι τὰ πρότερα ἀποχρῶντα, μισθὸν ἐκείνων θεμένουσ τὸ μὴ δοῦναι δίκην, νομίσαντασ λαμβάνειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 11:4)
οἱ δὲ τοὺσ λῃστὰσ ἐκεῖνοι καταδιώξαντεσ καὶ τὰ νεώρια κοσμήσαντεσ τοῖσ ἐμβόλοισ καὶ ταῖσ μεγάλαισ ἐκείναισ τριήρεσιν, ἃσ ἡμεῖσ εἴδομεν πρὸ τοῦ σεισμοῦ, πρὸσ θεῶν εἰ μὴ Τυρρηνοῖσ μηδὲ τοῖσ πλοίοισ τοῖσ λῃστικοῖσ, ἀλλ’ αὐτοῖσ κατὰ ναῦν ἐμάχοντο, ἆρ’ ἄν ποτε τῆσ θαλάττησ ἦρξαν, ἢ τοὺσ κόσμουσ τούτουσ εἰσήγαγον εἰσ τὴν πόλιν, ἢ φιλοτιμεῖσθαι τοῖσ ἐξ αὑτῶν ἐπὶ τοῖσ ἔργοισ τούτοισ κατέλιπον;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 14:11)
ἔτι τοίνυν κἀκεῖθεν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, μάλιστ’ ἔχοιτ’ ἂν συνιδεῖν ὃ λέγω καὶ τὸ συμφέρον ἐξ ἀνάγκησ νομοθετεῖν, ὅτι πλὴν ἀτελείασ πάντα τἄλλα πρὸσ τοὺσ εὐεργέτασ ἔσθ’ ἡμῖν ποιητέα, ἂν τοὺσ ἡμετέρουσ προγόνουσ ὁποῖοί τινεσ περὶ ταῦτ’ ἦσαν ἐνθυμηθῶμεν, ὅτε καὶ τὰ τῆσ πόλεωσ ὡσ μάλιστα ἤνθει, καὶ τὸ πρὸσ ταύτην ἐπιδείκνυσθαι καὶ φιλοτιμεῖσθαι φιλοτιμότερόν πωσ καὶ μετὰ μείζονοσ ἀπήντα παρασκευῆσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 22:7)
ἀλλὰ γὰρ τὸ προσγράψαι, φησὶ, μηδὲ τὸ λοιπὸν ἐξεῖναι δοῦναι, ἢ θανάτου τὸν τἀναντία γεγραφότα τιμᾶσθαι, οὐ μόνον τυράννου δίκην τὸ ταῦτ’ ἔχειν συνήθωσ ἐν τῷ τοῦ καιροῦ φιλοτιμεῖσθαι καλοῦντι, ἀλλὰ καὶ τὸ κατ’ ἐξουσίαν ἀνῃρήκει τῇ πόλει.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 31:2)
πρὸσ γὰρ τὰ τελευταῖα ταυτὶ τὰσ ψήφουσ οἴσουσιν ἅπαντεσ, καὶ δόξομεν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἐπὶ κενοῖσ τισιν ἡμεῖσ φιλοτιμεῖσθαι τοῖσ πρόσθεν καὶ μύθοισ μᾶλλον ἢ πράγμασιν, οἱ καινότητι καὶ τῷ μεγέθει τῶν ἔργων, οὐ μόνοισ παρεικότεσ ἀπιστεῖσθαι τοῖσ μύθοισ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 39:2)
ὅτι ἐκ μὲν τοῦ πλείονασ ἢ προσήκει τιμᾶν πολλοὺσ εὖ ποιεῖν προκαλεῖσθ’ ὑμᾶσ, ἐκ δὲ τοῦ μηδενὶ μηδέν, μηδ’ ἂν ἄξιοσ ᾖ, διδόναι, πάντασ ἀπείρξετε τοῦ φιλοτιμεῖσθαι.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Ἀτελείασ πρὸσ Λεπτίνην 7:3)
ὁ τοίνυν νόμοσ οὗτοσ ὁ Λεπτίνου, οὐ μόνον, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τοῦτ’ ἀδικεῖ, ὅτι τὰσ τιμὰσ ἀναιρῶν τῶν εὐεργεσιῶν ἀχρεῖον τὴν ἐπιείκειαν τοῖσ φιλοτιμεῖσθαι βουλομένοισ καθίστησιν, ἀλλ’ ὅτι καὶ παρανομίασ δόξαν αἰσχίστην τῇ πόλει καταλείπει.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Ἀτελείασ πρὸσ Λεπτίνην 208:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION